رمزگشایی از شعار هواداران علیه بازیکنان تیم ملی/ در انتظار یک خانهتکانی اساسی در فدراسیون فوتبال/ فدراسیون هواداران را به فوتبال بدبین کرده!
فوتبال ایران و فدراسیون به عنوان متولی این روزها به شدت با دیدگاه منفی مردم مواجه شدهاند.
هواداران با شعار علیه بازیکنان در بازی تیم ملی ایران و ازبکستان اعتراض خود را به وضعیت فعلی فوتبال و بانیان آن ابراز کردند.
به گزارش روزنامه اعتماد، صحبتهای رضا جاودانی، عضو کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال در مورد پرونده فساد موج جدیدی از واکنشها به این موضوع را در برداشته است. مجری سابق تلویزیون در برنامه عادل فردوسیپور در صحبتهای خود به گسترده بودن فساد و موارد مشخص آن اشاره کرد و گفت: فساد نه تنها محدود به یکسال خاص نبوده که در همین فصلی که گذشت رد پایش دیده میشود. او به پولهای رد و بدل شده، افراد دخیل و محلهای هزینهکرد مبالغ اشاره کرد. اظهاراتی که همگی نشان میدهد شرایط چقدر بغرنج است.
فوتبال ایران و فدراسیون به عنوان متولی این روزها به شدت با دیدگاه منفی مردم مواجه شدهاند. نگاهی به واکنشها در فضای مجازی نشان میدهد هواداران و دنبالکنندگان تیم ملی واقعا از شرایط موجود ناراضیاند و اعتماد خود را از دست دادهاند. مهمترین نمود این اعتراض در پایان بازی ایران و ازبکستان در انتخابی جام جهانی دیده شد. جایی که هواداران در یک حرکت تاریخی و نادر برای نخستینبار به بازیکنان تیم ملی حمله کرده و علیه آنها شعار دادند. آن هم در شرایطی که تیم ملی با وجود یک نمایش نه چندان خوب با کسب تساوی جواز صعود به دور بعد را به عنوان تیم نخست به دست آورده بود. از آنجایی که تیم ملی سابقه باخت به ازبکستان در تهران را در کارنامه دارد (در زمان کیروش) و حتی در آن بازی فوق حساس کسی علیه بازیکنان شعار نداده بود به نظر میرسد ریشه این شعارها را نه در کیفیت بازی تیم ملی که در جای دیگر باید جستوجو کرد: در بدبینی به فوتبال و فدراسیون!
در واقع شعار علیه بازیکنان تیم ملی شعار علیه کلیت فوتبال و مدیران آن بود. هوادارانی که دستشان به مدیران ارشد فوتبال نمیرسد در یک عصبانیت آنی بازیکنانی که مقابل چشمشان قرار داشتند را سیبل کردند. بازیکنانی که نه امکاناتی از فدراسیون میگیرند و نه پرواز درست و حسابی دارند و نه پاداشی بابت بردها به حسابشان واریز میشود، اما عوض فدراسیون و مدیرانش روبهروی مردم گذاشته شدهاند.
دلیل چنین وضعیتی همین اتفاقاتی است که مخصوصا در چند سال اخیر در فوتبال کشور رقم خورده است. از تغییر رییس فدراسیون با آن شکل و برگشتن رییس سابق در حالی که پرونده ویلموتس روی دوشش سنگینی میکرد. از اتفاقات توی لیگ و بازیهای سراسر جنگ اعصاب تا حالا که این پرونده فساد مطرح شده. پروندهای که اگر نگوییم در دنیا بینظیر لااقل کمنظیر است و حتی شاید ابعادی بزرگتر از پرونده کالچوپولی ایتالیا پیدا کند.
مردم متوجه شدهاند که اگر به خود فدراسیون بود صد سال این پرونده نه مطرح میشد نه بررسی. آنها متوجه شدهاند که عده خیلی زیادی با احساسات پاک آنها در مورد فوتبال مشغول بازی هستند؛ برای پر کردن جیب خودشان بدون توجه به تاثیر اجتماعی اقداماتی که انجام میدهند. ایستادن مردم مقابل تیم ملی ایستادن برابر فدراسیون و مدیران و تمام افراد فاسد در حوزه فوتبال است.
اما تنها راهحل شرایط موجود همانطور که بارها نوشتیم، برای بازگرداندن اعتماد مردم علاوه بر اقدامات نهادهای امنیتی و قضایی یک خانهتکانی اساسی در فدراسیون فوتبال است. یعنی علاوه بر اینکه نهادهای قضایی و امنیتی که به درستی به پرونده ورود کردند و جا دارد همین جا از آنها تشکر و درخواست کنیم با قدرت به کارشان ادامه دهند، باید خود فوتبال هم دست از انفعال بردارد و کار متفاوتی از آنچه تاکنون انجام شده، انجام دهد. این کار میخواهد برگزاری مجمع و تغییر رییس فدراسیون باشد یا برگزاری انتخابات زودهنگام.
هرچه هست فضای کار برای مفسدین باید تا حد امکان ناامن شود. چه از طرف نهادهای خارج از فوتبال چه از طرف ارگانهای داخلی این رشته تا از این به بعد فساد از صد کیلومتری ذهن هیچ کس عبور هم نکند.
تمام کسانی که در این راه قدم برمیدارند باید مطمئن باشند که از حمایت حداکثری مردم و رسانهها برخوردار هستند. ضمنا باید بدانند برخلاف فیفاهراسیهای عدهای نه تنها مشکلی برای فوتبال ایران به وجود نخواهد آمد که نهادهای بالادستی نظیر فیفا و ایافسی مسببان برخورد با فساد را تشویق هم خواهند کرد.
فوتبال ایران این روزها به صورت کامل زیر سوال است و مشروعیت خود را از دست داده است. زنگ خطر که هیچ، آژیر هشدار به وضوح در حال شنیده شدن است. ممکن است عدهای بخواهند روی آتشی که به خواست خدا پا گرفته و در حال گرفتن دامان مفسدین است سرپوش بگذارند، اما قطعا دیگر چنین چیزی ممکن نیست. چشمان تیزبین مردم به خوبی در حال رصد کردن وقایع است و در انتظار شنیدن یک پاسخ بزرگ و تاثیرگذار که همانا کنار رفتن تمام بانیان وضع موجود است، میباشد. همانها که امروز احساس مصونیت میکنند، اما مردم منتظرند مصونیت آنها برداشته شود. این امر هم به اعتمادسازی عمومی کمک میکند و هم فضای فوتبال را پاک.
دیدگاه تان را بنویسید