نساجی برای فروش؛ چه کردید که بخش خصوصی از فوتبال فرار می کند؟/ دغدغه های مالک نساجی را درک کنید

دو روز قبل خبری ناراحت کننده برای تمام اهالی فوتبال به ویژه منطقه شمال کشور منتشر شد. اینکه رضا حدادیان باشگاه نساجی را برای فروش گذاشته است. 

به گزارش روزنامه اعتماد، در میانه تیمداری دولتی‌ها و خصولتی‌ها وجود چند تیم خصوصی یکی از نقاط امیدبخش فوتبال کشور بود. با این حال در همین خرداد ماه چندین بار خبر احتمالی واگذاری این باشگاه‌های خصوصی به گوش رسید تا اینکه چند روز پیش اعلام شد باشگاه ریشه‌دار و مردمی نساجی برای فروش گذاشته شده است.

طبق شنیده‌ها دلیل اصلی این تصمیم این بوده که در بازدید نمایندگان سازمان لیگ از ورزشگاه وطنی قائمشهر 34 ایراد به زیرساخت این ورزشگاه گرفته و گفته شده و تا زمانی که این ایرادها برطرف نشود، اجازه برگزاری بازی‌های لیگ در قائمشهر داده نمی‌شود.

این در حالی است که از بازسازی ورزشگاه وطنی قائمشهر کمتر از دو سال می‌گذرد و این مساله که با گذشت مدتی کوتاه هنوز 34 ایراد به این ورزشگاه وارد باشد، برای مدیران باشگاه نساجی قابل هضم نیست.

ظاهرا در زمان بازسازی ورزشگاه مبلغ قابل توجهی از سوی مالک نساجی در اختیار مسوولان استانی قرار داده شده تا نسبت به همه ایرادهای ورزشگاه اقدام کنند . ایزد سیف‌الله‌پور، قائم‌مقام باشگاه نساجی در این خصوص به ایسنا گفته است: «آن موقع به ما اعلام کردند ۶۷ میلیارد برای بازسازی ورزشگاه وطنی هزینه شده است اما زمانی که به ما تحویل داده شد، خیلی ایراد در این ورزشگاه وجود داشت و مالک محترم مجبور به انجام هزینه دوباره شد. در این دو سال هزینه نگهداری چمن هم بر عهده نساجی بود و همین باعث دلسردی مسوولان نساجی شده است.»

حال با توجه به ایرادهای پرتعدادی که سازمان لیگ به ورزشگاه وطنی گرفته و افزایش بی‌توجهی مسوولان استانی مازندران به تیم نساجی و انجام همه هزینه‌ها در سال‌های اخیر از جیب شخصی حدادیان باعث شده تا او تصمیم به واگذاری بگیرد.

اینکه چرا رضا حدادیان بیزینس‌من اهل منطقه شمال کشور بعد از چند سال تیمداری خسته شده و می‌خواهد نساجی را که خودش بعد از چندین سال به سطح اول فوتبال ایران و بعد آسیا رساند تحویل بدهد سوال مهمی است که باید مقامات استانی، فوتبال و حتی کشور به آن پاسخ بدهند. این نه فقط مربوط به باشگاه نساجی که مربوط به تمام فوتبال و ورزش ایران می‌شود. 

مقامات استان مازندران باید پاسخ بدهند که چرا حمایت لازم را از مالک باشگاه نساجی انجام ندادند؟ آنها که می‌دانستند در فوتبال ایران که نه حق پخشی وجود دارد، نه بلیت‌فروشی صحیح و نه منابع درآمدی پایدار، هرکس وارد حوزه تیمداری می‌شود صرفا به خاطر علاقه شخصی و نشاط مردم این کار را انجام می‌دهد چرا دست یاری به سوی بخش خصوصی در حوزه فوتبال دراز نکردند؟

شکی در این نیست که هم مالک باشگاه نساجی و هم وجود تیم نساجی خدمات زیادی به فوتبال ملی و باشگاهی ایران کرده‌اند. کسی یادش نرفته در زمان فدراسیون شهاب‌الدین عزیزی‌خادم که مصادف شده بود با کرونا همین رضا حدادیان بود که به عنوان مالک یک ایرلاین پرواز اختصاصی در اختیار تیم ملی زنان ایران قرار داد تا دختران ایران که برای نخستین بار شانس حضور در جام ملت‌های آسیا را داشتند آنچنان که لیاقت‌شان بود، امکانات بگیرند. برخی ممکن است بگویند این اقدامات تبلیغاتی بوده اما مساله اینجاست که افرادی بسیار پولدارتر با امکانات وسیع‌تر در کشور هستند که حاضر نیستند از صد فرسخی فوتبال عبور کنند، کمک که جای خود! حضور و کمک این افراد زمانی بیشتر درک می‌شود که صحبت‌های اخیر مربیان و بازیکنان تیم ملی بعد از سفر به هنگ‌کنگ را بشنویم که گفتند شرایط پروازی تیم ملی خنده‌دار بود!

حالا چرا کار به جایی رسیده که این افراد عطای کار در فوتبال کشور را به لقایش بخشیدند؟ چرا محمدرضا زنوزی از واگذاری تراکتور می‌گوید؟ چرا شایعاتی مبنی بر کنار کشیدن مالکان تیم‌های هوادار و شمس‌آذر به گوش می‌رسد؟ اگر اینها بروند و همین روزنه‌های کوچک مسیر به سمت خصوصی‌سازی فوتبال هم بسته شود آن وقت چه سرنوشتی در انتظار ورزش این کشور خواهد بود؟ آن وقت فقط می‌مانند همین تیم‌های صنعتی معدنی که هر سال صدها تا هزاران میلیارد هزینه کنند و آخرش هم پرونده‌های تخلف و فسادشان بشود نقل محافل و رسانه‌ها!

دید مقامات تصمیم‌گیر استانی و کشوری باید نسبت به مالکان تیم‌های خصوصی عوض شود. مورد امروز رضا حدادیان و باشگاه نساجی است ولی این را می‌شود تعمیم داد به موارد دیگر. باید دست این افراد گرفته شود. مقامات استان مازندران به خوبی می‌توانند شرایط شور و نشاط مردم در این استان را قبل از لیگ برتری شدن نساجی با حالا بسنجند. در چنین شرایطی باید به افرادی که بدون چشمداشت مالی برای کمک به فوتبال استان آمده‌اند را بگیرند. یا حداقل اگر تجلیل نمی‌کنند دست به تخریبش نزنند. 

امیدواریم مقامات استانی در روزهای پیش رو با مالک باشگاه نساجی جلسه بگذارند و او را از تصمیمش منصرف بکنند. در مورد در اختیار قرار دادن زمین و امکانات تمرینی مساعدت کنند. حیف است که نساجی بعد از طی کردن مسیر تبدیل تیم محلی به استانی و ملی و فراملی دوباره بیفتد در سیکل تکراری دست به دست شدن میان هیات فوتبال و شرکت‌های قارچی و بعد از چند سال سر از دسته‌های پایین‌تر در بیاورد. حیف است امید شهر خسته ناامید شود. بعد بنشینند به ریشه‌یابی مشکلات؛ اینکه چرا افراد از فوتبال و سرمایه‌گذاری در آن فراری‌اند. چه بر سر این فوتبال آمده که به جای جذب آدم‌ها فقط دافعه دارد.