مربی سابق تیم‌ملی وزنه‌برداری در گفت‌وگو با «اعتماد»:
پاکیزه جم: داودی در المپیک مدال می گیرد/ جوانی و زندگی ام را برای وزنه‌برداری گذاشتم، خب الان چه شد؟
مربی پیشین تیم ملی وزنه برداری گفت تالاخادزه حتما اول می شود و وزنه بردار کشورمان باید مدال نقره را به دست بیاورد.
روزبه دلاور| به هفته شانس مدال ایران وارد شدیم. با نزدیک شدن رقابت‌های کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو کم‌کم آماده حضور ایران در جدول مدالی مسابقات المپیک پاریس شده‌ایم.
به گزارش روزنامه «اعتماد»، در روزهای گذشته در مورد کشتی و تکواندو با کارشناسان صحبت کردیم و امروز نوبت وزنه‌برداری است.
تیم ملی وزنه‌برداری کشورمان با دو وزنه‌بردار به پاریس رفته است تا در رقابت‌های المپیک شرکت کند. میرمصطفی جوادی و علی داودی، دو وزنه‌بردار کشورمان در این مسابقات خواهند بود. کارشناسان وزنه‌برداری در خصوص شرایط این دو ورزشکار و شانس مدال برای آنها نظرات مختلفی دارند. به همین بهانه با علی پاکیزه‌جم، یکی از پیشکسوتان با سابقه این رشته تماس گرفتیم، پاکیزه‌جم در اوایل مصاحبه چندان تمایلی برای گفت‌وگو نشان نداد که در آخر متوجه شدیم دلیلش دلخوری از رییس فدراسیون این رشته است! در ادامه گپ و گفت اختصاصی «اعتماد» با مربی اسبق تیم ملی کشورمان را می‌خوانید.
پیش‌بینی شما از شرایط بچه‌ها در المپیک چیست؟
والله من که از بچه‌ها اطلاعی ندارم. امیدوارم موفق باشند به‌خصوص آقای داودی!
حالا چرا به خصوص داودی؟
چون او نزدیک۸۰ درصد شانس مدال دارد! البته وزنه‌برداری زیاد مشخص نمی‌کند. یک بار ممکن است بدن بگیرد یا بخت یاری نکند. مشخص نیست!
کارشناسان نظرات مختلفی دارند، بعضی‌ها خوشبین هستند و بعضی‌ها ناامید! شما چطور؟
من هیچ موقع درباره وزنه‌برداری ناامید نیستم. ان‌شاءالله آقای داودی مدالش را می‌گیرد. ۲۶۲ و نیم کیلویی که زد را دیدم. او وزنه خوبی را زد و حالا روی تخته مشخص می‌شود! اگر همیشه نظر مثبتی داشته باشیم خدا هم کمکش می‌کند.
جوادی چطور؟
خب من از جوادی شناخت زیادی ندارم اما داودی هم بالای سرش بودم و با او کار کردم. برادر او هم وزنه‌بردار بوده و شاگرد خود من بوده. پسر خوبی است اما ایراد فنی او این است وقتی وزنه را می‌کشد کمی آن را تاب می‌دهد. اگر تاب آن را بگیرد می‌تواند وزنه‌های خوبی را بزند. جوادی هم بچه خوبی است و آینده خیلی خوبی دارد! اما وقتی تمریناتش را دنبال نکردم چی می‌توانم درباره عملکرد فنی او بگویم؟
از رقیبان این دو شناختی دارید؟
سنگین وزن‌ها را می‌شناسم؛ می‌دانم تالاخادزه یک ورزشکار بسیار قدری است و صد در صد اول می‌شود اما برای دوم و سومی دیگر دست ورزشکار ما است. رقیبان جوادی هم خوب هستند اما خب در وزنه‌برداری روی تخته مشخص می‌شود.
بهتر نبود کادر فنی معتمدی را در قطر محک می‌زدند؟
معتمدی بسیار وزنه‌بردار خوبی است و واقعا شایستگی‌اش را اثبات کرده اما متاسفانه ضرب خوردگی باعث عقب ماندنش از المپیک شد. او می‌توانست حرف اول را در دنیا بزند مثل سهراب مرادی. جسم که مشکل پیدا کند مثل سهراب دیگر نمی‌توانند. حالا مثلا حسن یزدانی در کشتی را ببینید کتفش را عمل کرده حالا باید دید در المپیک چه کار می‌کند. کتف خیلی مشکل است. در قهرمانی آسیا هم تاندون پای خود من پاره شد و هم آرنج‌هایم اما بعد از طی کردن دوران نقاحت برگشتم و وزنه‌هایم را زدم اما مصدومیت کتف خیلی بد است. چون اگر رسیدگی نکنند باز هم در می‌رود و به خاطر همین وزنه‌برداران می‌ترسند.
از سال المپیک سیدنی همیشه وزنه‌برداری جزو رشته‌های صاحب شانس مدال در بازی‌ها بوده چرا در این دوره از نظر کارشناسان شانس زیادی نداریم؟
درست است که یک درصد شانس است آن هم روی تخته است اما همه چیز به شانس نیست. ضمن اینکه به لحاظ امکانات از آن سال‌ها به این طرف شرایط زیاد خوبی نداریم. وزنه‌برداری رشته سنگینی است که خیلی کم به سمت این ورزش کشیده می‌شوند. مثل کشتی نیست که در هر استان مثلا ۱۰۰۰ تا کشتی‌گیر دارند و یکی در نهایت به عضویت تیم ملی می‌رسد. در وزنه‌برداری اگر 10 تا باشند ممکن است 8 تای آنها به تیم ملی برسند! چون تعداد نفرات کم است. فدراسیون با کمک آموزش و پرورش باید استعدادیابی کنند و زیر پوشش خودشان بیاورند تا بتوانند برای آینده تعلیم بدهند. ما در حال حاضر پشتوانه برای آینده نداریم. از وزن پایین تا بالا بضاعت ما همین‌هایی هستند که در تیم ملی تمرین می‌کنند و جایگزینی ندارند.
سال ۲۰۱۶ وزنه‌برداری ایران با دو طلا بهترین عملکرد را بین تمام رشته‌های المپیکی کشورمان داشت. بعد از جدایی مرادی از فدراسیون خیلی‌ها انتظار پیشرفت بیشتری دارند. چرا وضعیت به اینجا رسیده که شانس کمی برای کسب مدال در این رشته داریم؟
رییس قبلی این بود و الان این طور است و چیزهایی مثل اینها درست نیست. مرادی بد کار کرد؟ چندین مدال جهانی و المپیک با او کسب کردیم. نمی‌شود گفت بد بود. الان هم باید به سجاد انوشیروانی زمان بدهیم. او دو سال است که آمده زمان مرادی هم که من هم مربی بودم اوایلش زمان برد و استعدادیابی کرد و مستعدها را پرورش داد تا قهرمان المپیک شدند.
وضعیت سایر کشورهای رقیب ما در این رشته چطور بوده؟
ما پیشرفت نمی‌کنیم و آنها نشسته باشند! آنها دو برابر ما پیشرفت می‌کنند. به لحاظ رفاهی و امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری و در همه چیز آنها جلوتر هستند و برای همین هم آنها بیشتر از ما ترقی می‌کنند. ما از سال ۲۰۱۶ کاری نکردیم. سهراب مرادی و معتمدی و سلیمی را داشتیم که همه رفتند و جای‌شان خالی است. آنها پروسه متفاوتی را طی می‌کنند. ما تک‌ستاره داریم، بعد از نصیری من بودم و بعد از من همین طور تک ستاره رشد دادیم. وزنه‌برداری ورزش سنگینی است که علاقه و عشق می‌خواهد تا بتوانید موفق شوید. آنها روش خاصی دارند که نمی‌خواهیم درباره آن بحث کنیم!
اتفاقا می‌خواهیم درباره همین مسائل بدانیم!
نمی شود گفت! موضوع را همه می‌دانند دیگر گفتن ندارد!
شما بگویید چه موضوعی؟
من خودم مربی بودم اما الان بیرون نشسته‌ام. آقای انوشیروانی از پیشکسوتان هیچ دعوتی نکرده تا از تجربیات ماها استفاده کنند. رییس فدراسیون راجع به پیشکسوتان نه در کادر مربیگری استفاده می‌کند نه اداری. البته دلخوری ندارم؛ حرفم این است این همه زحمت کشیدیم برای مملکت‌مان تا پرچم جمهوری اسلامی را بالا ببریم. من در بحبوحه جنگ سه تا مدال بازی‌های آسیایی را گرفتم که در واقع شش تا مدال گرفتم سه تا آسیا و سه تا بازی‌هایی آسیایی. من جوانی و تحصیل و کارم را گذاشتم و در زمان جنگ رفتم مدال گرفتم! خب چه تجلیلی از من کردند؟ الان من که اینجا هستم باید المپیکی باشم اما نشد!
قبول دارید که نمی‌شود از تمام پیشکسوتان استفاده کرد؟
مگر چند تا پیشکسوت داریم؟ به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد! البته حرف من به وزارت ورزش است که از پیشکسوتان استفاده نمی‌کنند. دلم پر است و حرف زیاد است.
صحبت پایانی؟
رییس فدراسیون قبلی خیلی تلاش کرد و در دنیا این رشته را متحول کرد. او شاگرد خودم بود و در بیمارستان بستری شد 20 روز بالای سر مرادی بودم فدراسیون یک نفر نفرستاد بالای سرش! بیاید از او عیادت کند. او بیماری قلبی دارد که ریه‌اش آب آورد و عمل باز قلب کرد اما فقط رضازاده که از طرف فدراسیون هم نبود آمد به او سر زد.
دیدگاه تان را بنویسید