فوتبال باشگاهی ایران؛ ناکام مطلق در آسیا/ هواداران راضی به شکست‌های کم‌ گل!

هفته سوم‌ لیگ‌ نخبگان آسیا با شکست پرسپولیس در مقابل السد قطر و شکست مشابه استقلال مقابل النصر عربستان ادامه پیدا کرد. در سطح پایین‌تر بازی‌های باشگاهی در آسیا یعنی لیگ قهرمانان آسیا، سپاهان هم به الشارجه امارات با نتیجه سه بر یک باخت تا این هفته نمایندگان فوتبال ایران در ناکامی، هت‌تریک کرده باشند.

به گزارش روزنامه اعتماد، مشکلات فوتبال ایران آنقدر زیاد است که کسب نتایج مقطعی نمی‌تواندمرهمی روی زخم آن باشد. اتفاق تلخ در این هفته فقط شکست‌های تیم‌های بزرگ ‌کشور در برابر نمایندگان ‌قطر و عربستان و امارات نبود. از آنجایی که با تصمیم AFC نتوانستیم در ایران میزبان حریفان باشیم هواداران بسیار ناامید شدند. از آن بدتر اگر AFC میزبانی کشورمان را تایید می‌کرد باید نگران این می‌شدیم که در کدام استادیوم به مصاف رقیبان پولدار برویم؟ در فوتبال ما سالانه هزاران میلیارد پول رد و بدل می‌شود و میلیاردها تومان در جیب دلال‌ها و خارجی‌های بنجل می‌رود، اما استادیومی ‌نداریم که چمن درست و حسابی داشته باشد یا سر و شکل آن سوژه تمسخر مردم منطقه نباشد. این درد جامعه ورزش است که باعث خدشه وارد شدن به حیثیت ملت ما در منطقه هم شده است، اما گوش شنوایی برای بازنگری در سیاست‌های غلط در ورزش و فدراسیون فوتبال وجود ندارد!

از سوءمدیریت در فوتبال که بگذریم اتفاق سمی دیگری را در بدنه این رشته ورزشی رصد کردیم که جای نگرانی دارد. در فضای مجازی بحثی بین هواداران فوتبال شکل گرفته که عمیقا تنزل فوتبال ایران در جامعه بین‌المللی را آشکار می‌کند‌: آنجا که هواداران سرخابی سطح کری‌خوانی‌شان به این نقطه رسیده که تیم‌های‌شان چند تا موقعیت گل بیشتر روی دروازه حریف ایجاد کردند یا از فلان تیم کمتر گل خوردند و... 

این اوج سقوط فوتبال باشگاهی ایرانی مقابل کشورهای عربی است. در واقع اینکه پرسپولیس مقابل السد یک-صفر باخت و می‌توانست نتیجه بهتر بگیرد یا استقلال با دو گل از این حریف باخته بود یا امکان داشت با نتیجه سنگین‌تری متحمل شکست شود اصلا کری جذابی نیست! آن‌هم در شرایطی که در سال‌های نه چندان دور گذشته سطح کری هواداران این تیم‌ها رسیدن به مراحل بالاتر مسابقات قاره‌ای و حتی کسب افتخار بود. 

اگر دقیق‌تر نگاه کنیم باید رسیدگی شود که چطور دو باشگاه پرطرفدار و پرافتخار کشورمان در کمتر از یک ماه، دو مرتبه مغلوب یک تیم قطری نه چندان آماده می‌شوند و هواداران این د‌و تیم هم با این شکست‌ها کنار می‌آیند؟ البته که برد و باخت در فوتبال طبیعی است، اما عادت کردن به این شکست‌ها و تکرار آنها باعث آبروریزی فوتبال کشور می‌شود و تبعات سنگینی از جمله کاهش سهمیه آسیایی را به دنبال خواهد داشت. 

با نگاهی به جدول گروهی این مسابقات بهتر می‌شود درک کرد که باشگاه‌های ما دیگر مثل سابق برای کشورهای منطقه ترسناک نیستند. پرسپولیس و استقلال از سه بازی خود به ترتیب یک و سه امتیاز کسب کردند. به‌ طور دقیق‌تر از 18 امتیازی که این دو تیم در سه مسابقه روی هم می‌توانستند به دست آورند تنها چهار امتیاز کسب شده که فاجعه است. اگر سپاهان را هم اضافه کنیم، می‌شود گفت از مجموع 27 امتیازی که تیم‌های ایرانی می‌توانستند در سه هفته نخست مسابقات قاره‌ای باشگاهی به دست آورند تنها 7 امتیاز کسب شده! این حقیقت فوتبال ماست؛ هرقدر هم بگوییم پرسپولیس خوب بازی کرد و نتیجه نگرفت یا استقلال تا آستانه کسب تساوی مقابل النصر پیش رفت یا سپاهان در فلان بازی تیم برتر میدان بود. 

حضور پنج کشور عربی در رتبه‌های اول تا پنجم ‌جدول لیگ نخبگان نشان می‌دهد آنها از فوتبال ما پیشی گرفتند و نتیجه گرفتن مقابل آنها نیاز به بازنگری در برنامه‌های بلندمدت دارد. تا کی باید بگوییم ما به لحاظ استعداد غنی هستیم و کشورهای آسیایی از این ‌جهت به گرد پای‌مان هم ‌نمی‌رسند؟ آیا همین که جوانان مستعد که خیلی‌های‌شان هم به پلی استیشن و بازی‌های کامپیوتری در منزل روی آورند، چراکه دیگر خبری از زمین‌های خاکی و استعدادیابی در مدارس نیست، اتفاق کمی است؟ این جوانان استادیوم با چمن باکیفیت لازم ندارند؟ زیرساخت در این فوتبال چه زمانی می‌خواهد درست شود؟

حریفان دیگر ما کمبودها را با یک برنامه‌ریزی و هزینه‌کرد اصولی برطرف می‌کنند، به‌ طوری که پس از‌ مدت کوتاهی آن هزینه ‌هم‌ جبران‌ می‌شود، اما در فوتبال ما این‌طور نیست و چشم‌انداز روشنی برای آینده آن هم نمی‌شود، متصور شد. در پایان مطلب باید یادآور شویم فوتبال در قاره کهن به سرعت در حال ترقی است، اما با ادامه این روندی که فوتبال ایران در پیش گرفته در آینده نزدیک نه فقط در بعد نتیجه‌گیری، بلکه برای حضور در سطح یک فوتبال آسیا هم دچار مشکل خواهیم شد.

همین حالا گفته می‌شود یکی از سهمیه‌های مستقیم ایران برای حضور در لیگ نخبگان آسیا فصل بعد تبدیل به سهمیه مشروط شده است. با ادامه روند فعلی این سهمیه کمتر و کمتر خواهد شد و ممکن است زمانی به خودمان بیاییم و ببینیم که دیگر هیچ نقطه مشترکی با فوتبال حرفه‌ای نداریم و تبدیل به یک لیگ آماتور شدیم. لیگی که در آن حواشی، فساد، نبود امکانات و سوءمدیریت حرف اول را می‌زند و تنها ارقام انتقال بازیکنانش بالاتر و بالاتر می‌رود.