در گفت و گو با روزنامه «اعتماد» مطرح شد:
مینو مداح: ناهید کیانی گفت باید کاری کنم کیمیا علیزاده هم مدال بگیرد/ استاندار یک نیم‌سکه پاداش داد!
مینو مداح می گوید قبلا برای مدت کوتاهی از کیمیا علیزاده دلخور بوده ولی حالا برای او آرزوی موفقیت دارد.
روزبه دلاور| تکواندو در پاریس هم در بخش زنان و هم مردان عملکرد خوبی داشت. دو تکواندوکار دختر کشورمان در این مسابقات شاهکار کردند که البته در این موفقیت نباید نقش مینو مداح، سرمربی تیم ملی را نادیده گرفت.
به گزارش روزنامه اعتماد، مداح یک مربی بی‌حاشیه است ولی این روزها شایعات زیادی درباره ادامه همکاری‌اش با فدراسیون شنیده می‌شود. سرمربی موفق تیم ملی تکواندو زنان ایران که ترجیح می‌دهد در رابطه با ادامه همکاری با فدراسیون سکوت کند. به سوالات خبرنگار اعتماد در خصوص برخی مسائل پاسخ داد که در ادامه می‌خوانید.
اولین تجربه شما در بازی‌های المپیک بود؟
خب این مسابقات اولین تجربه‌ام بود اما سه تا المپیک قبل‌تر را به دلیل اتفاقاتی که افتاد نتوانستم بروم. یک دوره که گفتند کیمیا علیزاده را می‌خواهیم با مربی پایه‌اش بفرستیم و دو دوره دیگر هم تا دو، سه ماه قبل از اعزام به دلایل مختلف و سیاست‌های فدراسیون وقت نتوانستم بروم. در این المپیک من با خدای خودم معامله کردم چون در این چند ساله خیلی زحمت کشیده بودم و دوست داشتم نتیجه زحمت ۱۶، ۱۷ ساله کار در تیم ملی را ببینم و خدا هم عزت داد و این اتفاق افتاد و بالاخره نتیجه صبرم را دیدم و دختران ما هم توانستند نماینده شایسته‌ای باشند.
با ناهید کیانی چطور کار کردید که مقابل کیمیا علیزاده به لحاظ روحی تا این حد آماده بود؟
از قبل‌تر به لحاظ فنی، جدول را پیش‌بینی کرده بودیم و روی رقبا کار کردیم.در بخش روانشناسی هم خودم خیلی کنار ناهید بودم و تقریبا شبانه‌روز در اردوها در کنارش بودم و از دکتر حمزه هم کمک گرفتیم و ایشان نقش مهمی داشت. من تخصصم تکواندو است و متخصص. روانشناس ورزش می‌تواند کمک کند و متخصص بدنسازی هم می‌تواند کمک کند مثل مشاوره‌های دکتر یوسفی در بخش بدنسازی. همه اینها دست به دست هم داد به علاوه اینکه تمام تلاشم این بود که برای ناهید، کیمیا هم رقیبی باشد مثل بقیه حریفان. هرچند که ناهید بعد از اینکه کیمیا را شکست داد اولین جمله‌اش این بود که من باید بروم فینال تا کیمیا بتواند در ادامه بازی کند و مدال بگیرد و این برای من خیلی اتفاق قشنگی بود که این دختر تا این حد دل بزرگی دارد و در همان لحظه به فکر این بود تا کیمیا هم بتواند نتیجه بگیرد. به هرحال کیمیا هم دختر ایران زمین است و دختر کشورمان است. همانطور که گفتید هندل کردن این موضوع به لحاظ روحی سخت بود به این دلیل که در المپیک قبلی برای ناهید بعد از بازی با کیمیا مشکلات زیادی پیش آمده بود اما خدا را شکر از آن شکست درس گرفت و خودش هم توانست تا خودش را مدیریت کند، هرچند در لحظات آخر همه‌چیز داشت به هم ریخته می‌شد اما خدا را شکر توانست بازی را جمع کند. به جز همه تلاش‌ها نگاه ویژه خداوند و انرژی مثبت عزیزانی که هرلحظه کنار ما بودند و دعایمان می‌کردند هم تاثیر داشت. همه اینها کمک کرد تا به این دختر و به من و همه ایران عزت دهد.
شما در تیم ملی مربی کیمیا بودید. آیا او به لحاظ رفتاری تغییر کرده یا همان کیمیای قبلی است؟
بعد از مدال‌هایی که گرفت آمد با من کمی صحبت کرد و به ناهید هم تبریک گفت. در هرصورت بزرگ‌تر و پخته‌تر شده اما آن موقع سن و سالش کم بود. برای من مهم است که این دخترها نماینده دختران ما هستند. از زمان المپیک اول که کیمیا مدال گرفت و بعد ناهید و مبینا مدال گرفتند انگیزه بزرگی برای دختران ما شدند. این دخترها ارزشمند هستند. در دوران گذشته به خاطر اتفاقاتی که رخ داده بود در همان زمان فقط از علیزاده ناراحت بودم اما بعد فراموش کردم و از خدا خواستم او مثل بقیه بچه‌ها هرکجا هست سلامت باشد. او از مدال ناهید خیلی خوشحال بود چون با فینال رفتن ناهید او به جدول بازی‌ها برگشت و در نهایت هم برنز گرفت.
بعد از حضور ناهید در فینال به نظر می‌رسید او به مدال نقره قناعت کرده. آیا این تصور درست است؟
واقعا اینطور نبود. شاید از بیرون بعضی از عزیزان اینطور قضاوت کردند. حریف فینال از بهترین‌های کره است اما همین خانم را ناهید در رم شکست داده بود. به شخصه امیدوار بودم طلا بگیرد اما ناهید از تمام هم‌وزنی‌های خودش سبک‌تر است و بازی‌ها برای او سنگین شده بود و پاهایش زخمی بود و کوفتگی‌ها امانش را بریده بود و هرچی یخ گذاشتیم فایده نداشت. فاصله تا فینال ۴ ساعت بود و همین فاصله بدن او را سرد کرد. ناهید به من گفت کاش برای فینال تا نیم ساعت دیگر بازی می‌کردم. مضاف بر اینکه حریف کره‌ای اصلا دست و پا بسته نبود.
کسب مدال توسط مبینا نعمت‌زاده دور از انتظار نبود؟
حقیقتا دو از انتظار نبود چون این دو را در خیلی از رویدادها رصد کرده بودیم و حتی پیگیر حریفان این دو بودیم. مبینا حدود یک سال قبل در گرند پریکس پاریس با اختلاف کمی به حریف اسپانیایی باخته بود و مطمئن بودیم با آمادگی بهتر در مسابقات المپیک می‌تواند موفق باشد و خدا را شکر در این فاصله آمادگی به دست آمد و ایشان هم در نهایت موفق شد.
قبل از المپیک از کیانی حمایت کردید و او را بهترین گزینه می‌دانستید. آن زمان نگران نبودید که ناهید بازهم به کیمیا ببازد؟
ممنون که یادتان هست! بله تحت فشار بودیم که گزینه عوض شود. اولا اصلا نمی‌توانستیم او را عوض کنیم چون از طریق رنکینگ سیستم مدال گرفته بود و زمانی که این اتفاق بیفتد اگر بخواهیم تغییر ایجاد کنیم حتما باید یک نفر در رنک زیر ۲۰ باشد تا جایگزین کنیم و ما به غیر از کیانی نداشتیم ضمن اینکه او در مسابقات جهانی و دو گرند پریکس ثابت کرد که در وزن ۵۷ ورزشکارهایی که یک سر و گردن از او بالاتر هستند را می‌تواند شکست دهد و من می‌خواستم با همان پتانسیل در المپیک ظاهر شود که خدا را شکر این اتفاق افتاد.
شما بهترین عملکرد بازی‌های المپیک را در بین مربیان در بخش زنان به ثبت رساندید. نگاه مسوولان و مردم به یک مربی موفق چطور بود؟
پاداش اول بعد از روی سکو رفتن بچه‌ها را از مردم گرفتیم. از بس که کامنت‌های خوب از مردم گرفتیم و مورد حمایت و لطف مردم قرار گرفتیم. من به انرژی کائنات و انرژی مثبت مردم اعتقاد دارم و فکر می‌کنم پاداش اصلی همین بود که گرفتیم چون در نهایت مسوولان مثل آقای کیومرث هاشمی در آن زمان و آقای خسروی‌وفا محبت داشتند و تبریکات آنها را دریافت کردیم اما مسوولان استان خودم در البرز به غیر از مسوول هیات و جناب فروغی که اداره ورزش است بقیه هیچ کاری نکردند. نمی‌دانم چی بگویم فقط سعی کردم سطع توقعم را از آدم‌ها پایین بیاورم. اما بعد از حضور در چنین رویدادی شهردار و استاندار را اصلا ندیدیم. یا آقای استاندار در شأن این مسابقات تجلیل نکردند اما مهم نیست. همین که پاداشم را از طریق مردم با کامنت‌های پرمهرشان گرفتم برای من کافی بود.
از طرف مسوولان استان البرز هیچ تقدیری از شما نشد؟
به اتفاق کسانی که از استان البرز در المپیک حضور داشتیم که خب یک مربی در بخش آقایان بود و جناب دکتر خدایاری در کشتی و مسوولان هیات و رییس ورزش رفتیم به دیدن آقای استاندار که خنده‌ام می‌گیرد و نمی‌دانم چه بگویم! به ما نیم سکه دادند که یک جا گذاشتم. هدیه آنها همین بود! البته هیات البرز به اتفاق اداره ورزش یک چک پنجاه میلیونی در همان بدو ورود محبت کردند به ما دادند.کل پاداش‌های استان ما همین بود.
دیدگاه تان را بنویسید