یزدانی بهتر بود یا تیلور؟ پاسخ قهرمان کشتی جهان به این سوال/ رییس فدراسیون و سرمربی توضیح بدهند چرا قاسمپور باخت

اکبر فلاح، قهرمان پیشین کشتی جهان می‌گوید برای بهتر شدن اوضاع کشتی باید دو مورد تغییر پیدا کند: یکی نحوه انتخاب مربیان تیم ملی و دیگری تغییر چرخه انتخابی؟

به گزارش روزنامه اعتماد، تیم کشتی آزاد ایران در مسابقات جهانی آلبانی که در 4 وزن غیرالمپیکی برگزار شد با کسب تنها یک برنز به کار خود پایان داد که نتیجه قابل قبولی نبود. اکبر فلاح از مربیان باسابقه کشتی ایران در مورد این رقابت‌ها به «اعتماد» گفت: «ما تیم خوبی داشتیم. دو نفر از اینها عنوان‌دار جهان بودند. دو تا هم در وزن‌های پایین دنبال کسب مدال بودند و باید خودشان را نشان می‌دادند.» 

فلاح ادامه داد: «کامران دو طلای این وزن را داشت که وارد رقابت شد. او یک سال هم به خاطر آسیب‌دیدگی دور از میادین بود. کامران بهترین نفر این وزن بود که می‌توانست اعزام شود. رقیب او سعدالله‌یف هم مصدومیت داشت هم وزن کم کرده بود به همین دلیل کامران از نظر بدنی و روحی از او سرتر بود. در کشتی هم دیدیم که کامران یک زیر گرفت و خاک کرد و دو بار دیگر هم تلاش کرد ولی نتوانست خاک کند و حریفش در رفت. او دو، سه تا سر و گردن هم گرفت که می‌توانست برود پشت رقیبش. کامران می‌توانست با اختلاف 6 امتیاز این کشتی را تمام کند، ولی متاسفانه درحالی که 3 بر یک جلو بود در عرض چند ثانیه کشتی را از دست داد. در آن لحظات هم می‌توانست حتی برود بیرون از تشک و یک امتیاز از دست بدهد و باز برنده شود. متاسفانه اشتباه کرد و کشتی را واگذار کرد و طلا را با پنجمی عوض کرد. در مقابلِ تیلور هم حرفی برای گفتن نداشت. از نظر روحی هم دیدیم که خوب نمی‌جنگد و در عوض تیلور هم خیلی باانگیزه و باهوش ظاهر شد و مدال را از دست کامران گرفت. در وزن 92 این نتیجه برای ما فاجعه بود. صددرصد ما این کشتی‌گیر را گذاشته بودیم برای طلا و آن‌هم خوش‌رنگ‌ترینش.» 

فلاح در مورد نتیجه محمد نخودی اظهار داشت: «در وزن 79 کشتی‌گیر ما چندین دوره نقره جهان را گرفته بود و به جردن باروزی باخته بود که طلای او را تبدیل به نقره می‌کرد، اما امسال انتقامش را گرفت و توقع می‌رفت آقای نخودی امسال بتواند طلا را بگیرد، چون حریف دیگری در اندازه‌اش نبود، ولی دیدیم او هم با آن همه امتیازی که جلو بود در یک لحظه امتیازات را از دست داد و او هم طلا را با برنز عوض نکرد. توقع از کامران و نخودی خیلی بیشتر بود.» 

او ادامه داد: «در دو وزن دیگر هم نمایندگان ما کشتی‌های اول‌شان را خیلی انفجاری و باهوش کشتی گرفتند ولی تا به یک کشتی‌گیر خوب خوردند حرفی برای گفتن نداشتند. حریفان‌شان هم باختند و این دو نفر حذف شدند. روی هم رفته کشتی ما ضعیف عمل کرد و آن انتظاری که می‌رفت برآورده نشد. نه تنها کشتی‌گیران که مربیان ضعیف عمل کردند، چون تایم‌هایی که برای مربیان بود و آنها باید به کشتی‌گیران می‌رسیدند و حواس‌شان را جمع می‌کردند ما واگذار کردیم.»

باخت کامران قاسمپور و نخودی در ثانیه‌های پایانی رویه‌ای است که مدام در کشتی ایران در مسابقات جهانی تکرار می‌شود. از اکبر فلاح سوال کردیم این باخت‌های ثانیه آخری به چه دلیل است؟ ضعف بدنی؟ مشکل ذهنی یا کوچینگ اشتباه؟ فلاح پاسخ داد: «به همه اینها بستگی دارد. به تمرینات‌شان بستگی دارد. ما باید تمرین دفاع و حمله را داشته باشیم مخصوصا برای ثانیه‌های آخر. شما ببینید تیلور وقتی از کامران جلو بود چقدر دفاع فعال و قشنگی داشت. این نشان می‌دهد او روی این مساله کار کرده است. او منتظر بود قاسمپور حمله کند تا برگشت‌هایش را بگیرد. دو، سه بار هم این کار را کرد و روی حملات کامران برگشت‌های او را گرفت و نه تنها امتیازش را حفظ کرد که بیشترش هم کرد. شاید اگر وقت بود با هر حمله کامران او برگشت‌هایش را می‌گرفت و اختلاف به 10 می‌رسید. مربیان ما روی این لحظه‌ها کمتر کار کردند یا اصلا کار نکردند. هم اشتباه خود کشتی‌گیر بود هم اشتباه کوچینگ.»

در چند سال گذشته خیلی‌ها می‌گفتند اگر قاسمپور را جای یزدانی برای تقابل با تیلور بفرستیم نتیجه بهتر می‌شود. با این حال کامران قاسمپور در تنها فرصتی که برای تقابل با تیلور نصیبش شد، باخت. اکبر فلاح در این رابطه اظهار داشت: «کامران را اگر در 86 می‌فرستادیم جلوی تیلور از حسن راحت‌تر می‌باخت. چون وزن کم می‌کرد. بهترین شرایط همین بود که تیلور بیاید 92 و کامران او را شکست دهد که دیدیم در همین شرایط هم کامران خوب کشتی نگرفت. ما باید برای حریفانی که چند بار ما را شکست دادند، بنشینیم و تحلیل کنیم. کارشناسانی که صاحب‌نام هستند و از کشتی سر در می‌آورند باید برنامه‌ریزی کنند. ما آنالیز درستی بعد از المپیک هم ندیدیم. اصلا مشخص نیست چه کسی آنالیزور کشتی ما در المپیک بود. فقط یک بار گفتند فردی در اردو آمده و شده آنالیزور ما. الان هم برای جهانی یک خبرنگار آوردند به عنوان آنالیزور. باید بیایند پاسخ بدهند که چطور آنالیز کرده که هر کشتی بدتر شده. چرا در مورد اینها صحبت نمی‌شود؟ در مورد مربیانی که هلی‌کوپتری می‌آیند؛ مربیانی که به یک‌باره در اردوها پیدا می‌شوند و کشتی‌گیر هم ندارند. این افراد بر چه مبنایی می‌آیند؟ باید از نفر اول فدراسیون تا مابقی توضیح بدهند. رییس فدراسیون باید توضیح بدهد که چرا در کار کادر فنی دخالت می‌کند؟ چرا به سرمربی‌ها و مربیان اعتماد نمی‌کند؟ این دخالت‌ها کشتی‌گیر را گیج می‌کند. در مسابقات دیدیم کشتی‌گیر گاهی به سمت تماشاچی‌ها نگاه می‌کرد. خود مربی به رییس فدراسیون نگاه می‌کرد. همه اینها دست به دست هم داد تا کشتی ما این نتایج ضعیف را بگیرد.» 

 باتوجه به خداحافظی تیلور از اکبر فلاح پرسیدیم جایگاه این کشتی‌گیر در تاریخ کشتی دنیا کجاست؟ او جواب داد: «تیلور یک استثنا بود. از نظر ما ایرانی‌ها پهلوان بود یعنی هیچ‌وقت پا عقب نگذاشت. شما دی دید جلوی سعدالله‌یف هم مدام حمله کرد. سعدالله‌یف از اشتباهات او بهره برد. من هیچ‌وقت ندیدم تیلور رو به عقب کشتی بگیرد. جردن باروز هم همین‌طور. کشتی‌گیران امریکایی اصلا دنده عقب ندارند. شجاعت دارند و این پهلوانی کشتی‌ گرفتن‌شان می‌تواند درسی برای کشتی‌گیران جوان ما باشد. کسی که قهرمانی می‌خواهد باید شجاعت داشته باشد و رو به جلو کشتی بگیرد.» 

فلاح در مورد اینکه یزدانی کشتی‌گیر بهتری است یا تیلور گفت: «حسن یزدانی 10 تا مدال رنگارنگ دارد. 4 تا طلا دارد. وقتی یک کشتی‌گیر این همه افتخار دارد یعنی استثنا است. یعنی کشتی‌بلد است. اما در مقابل تیلور هیچ‌وقت با یک برنامه‌ریزی درست نرفت. شما همه کشتی‌های او را مقابل تیلور ببینید متوجه می‌شوید که همیشه با یک سبک کشتی گرفت و هیچ تغییری نکرد. تیلور همیشه می‌توانست تغییر تاکتیک بدهد ولی حسن تغییر تاکتیک نداد. همیشه با یک سلاح به مصاف تیلور رفت. نه تنها مقابل تیلور که در همه کشتی‌هایش با یک سلاح وارد شده است؛ آن‌هم دست زیر کتف. او باید این سلاح‌ها را افزایش می‌داد و حتما می‌توانست تیلور را شکست دهد و نقره‌هایش را تبدیل به طلا کند.» 

قهرمان پیشین جهان در پایان در مورد راه‌های بهتر شدن شرایط کشتی و کسب مدال‌های بهتر در مسابقات آتی گفت: «مسابقات انتخابی ما قشنگ نیست و بی‌روح است. مردم در مسابقات انتخابی نیستند. گاهی هم انتخابی‌ها را می‌فرستیم خارج. مردمی که باید بیایند پشتوانه کشتی باشند مدام فاصله می‌گیرند. باید انتخابی‌های منظم داشته باشیم. همه نفرات تیم ملی باید بیایند در انتخابی تا شور و حال افزایش پیدا کند. نباید انتخابی بین دو کشتی‌گیر باشد. باید در مسابقات داخلی شرکت کنند. مثلا جام تختی. باید برای جام تختی ارزش بیشتری قائل شویم. مردم باید بیشتر این قهرمانان را ببینند. نباید بگذارند مردم لحظه آخر در یک کشتی این قهرمان‌ها را ببینند. مثلا الان می‌گویند امیرحسین زارع با معصومی که تعداد زیادی کشتی گرفته در لحظه آخر در کشور خارجی مسابقه بدهد. اگر هم در خارج به هم نخوردند معلوم نیست چه می‌شود. باید این انتخابی‌ها نظم بگیرد و تغییراتی صورت بگیرد. مساله بعدی نحوه انتخاب مربیان است. رییس فدراسیون حتما باید توضیح بدهد که مثلا فلان شخص بر چه مبنایی بالاتر از بقیه به عنوان سرمربی برگزیده شده است. بقیه که کنار هستند باید چه کار کنند؟ یعنی چه شرایطی داشته باشند و چه اقداماتی انجام دهند و چه زحماتی بکشند که به عنوان سرمربی برگزیده شوند؟ آیا صرفا باید دوست رییس فدراسیون باشد؟ یا باید تفکراتش شبیه باشد؟ یا چیزهای دیگر. پس دو موضوع اهمیت سرمربیان تیم‌ها.»