عباس آخوندی متولد 1336، سیاستمدار و فعال سیاسی اصلاح طلب است. آخوندی فعالیت سیاسی خود را از سال ۱۳۵۸ در جهاد سازندگی آغاز کرد. همچنین از ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۴ معاون سیاسی وزارت کشور بود و در فاصله سالهای ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲ ریاست بنیاد مسکن انقلاب اسلامی را برعهده داشت.آخوندی در دولت های یازدهم و دوازدهم عهده دار منصب وزارت راه و شهرسازی بود. وی هم‌اکنون در دانشگاه تهران عضو هیات‌علمی دانشکده مطالعات جهان و استاد گروه بریتانیاست.
عباس آخوندی نوشت: پیشنهاد می‌کنم که هیاتی از کارشناسان و متخصصان مستقل فنی، حقوقی و بهره‌برداری از معادن مسوول تهیه یک گزارش ملی درباره حادثه معدن طبس شوند و نتیجه را بدون هرگونه دخل و تصرفی از سوی مقامات انتشار دهند تا مبنایی برای تجدید نظر درباره رویه‌های غلط در معادن شود.
عباس آخوندی نوشت: برترین و نخستین معیار حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری پیشِ رو حاکمیت قانون است. چنانچه نشانه‌های قابل اعتماد از تعهد به قانون و پذیرش و تن‌دادن به اراده ملت در مجریان و ناظران انتخابات مشاهده شود، اصل بر مشارکت در انتخابات است.
عباس آخوندی نوشت: وطن‌خواهان با سلیقه‌ها و باورهای مختلف، باز نسبت به منطق حاکم اعتراض دارند. هرچند منشأ، روش و نوع اعتراض نسل قدیم وطن‌خواهان با نسل جدید سراسر متفاوت است. لیکن، به‌هرروی، کسانی هستند که منافع ملی را بر منافع شخصی ترجیح داده، با تواضع و فروتنی نه تسلیم جریان حاکم می‌شوند و نه از سر غیرت و تعصب و خودخواهی کمر به شکستن کمر ملت می‌بندند.
عباس آخوندی نوشت: وظایف شورای انقلاب فرهنگی هیچ‌گاه در مجلس به تصویب نرسیده و به قانون تبدیل نشده است.
عباس آخوندی نوشت: آیا پذیرش رد صلاحیت‌های فله‌ای انتخابات ۹۸ از سوی دولت از منظر اخلاقی قابل قبول بوده یا اینکه دولت نمی‌بایست زیرِ بار آن می‌رفت؟ حتی به قیمت عدم برگزاری انتخابات یا حتی به قیمت برکناری دولت؟
عباس آخوندی نوشت: بی‌گمان، اندیشه سیدجواد طباطبایی مقدس نیست و قابل نقد است. همچنان که او خود گفتار و اندیشه دیگران را نقد کرد. لیکن، مهم این است که او به فلسفه سیاسی ایران برگی افزود و این کار درخور ستایش است.
عباس آخوندی نوشت: سیستم حکمرانی و به ویژه شهرداری باید تلاش‌های لازم را جهت حفاظت از جان آتش‌نشانان و کم کردن میزان مخاطره‌‌های آنان به عمل اورد. باید ابتدا از جان آتش‌نشانان مراقبت کرد تا امکان آتش‌نشانی موثر و به‌موقع فراهم آید.
عباس آخوندی نوشت: بی‌گمان بخشی از وضعیت سترون دانشگاه‌های ایران محصول انقلاب فرهنگی در سال ۵۹ است.
