به سبک زندگی و کاپشن پوشیدن پزشکیان احترام بگذاریم، او خودش را برتر از مردم نمی‌بیند؛ البته عدم حضور یک زن در زندگی او هم در مدل ظاهری او بی‌تاثیر نیست

داوود حشمتی فعال رسانه ای، در یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: این روزها طرز لباس پوشیدن مسعود پزشکیان بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است. یکی از مهمترین و مشفقانه ترین نقدها هم از سوی رضا کیانیان بازیگر مطرح سینما طرح شد که در یادداشتی ضمن اشاره به اینکه «کاپشن برای فصل زمستان» است می نویسد: «اصلا کاپشن به درد تابستان نمی‌خورد و در ضمن ما از «کاپشن» خاطره خوشی نداریم. شما چند ماه دیگر باید به نیویورک بروید. خیلی مهم است چه می‌پوشید. لطفا در لباس پوشیدن تجدید نظر کنید. شما آبروی یک ملت هستید. دیگر فقط خودتان نیستید. بگذارید ما و مردم دنیا از دیدن ظاهر شما لذت ببریم. در سازمان ملل عکسهای شما در همه مطبوعات جهان چاپ خواهند شد. بگذارید ایران به شکل برازنده‌ای به تصویر کشیده شود.»

واقعیت این است که بخش مهمی از حرف و نقد در مورد «کاپشن» به خاطره بد همه ما از کاپشن پوش دهه هشتاد باز می گردد. با این حال اما چند نکته در این باره وجود دارد: 

 پزشکیان از سبک افرادی است که به قرار گرفتن در چارچوب هایی که جامعه به آنها تحمیل می کند، تمایلی ندارد. از آنجا که شخصا چنین روحیه ای دارم این وضعیت را درک می کنم. اینکه هر خوب و بد و حتی نوع لباس پوشیدن را جامعه، برای افراد تعریف میکند و دیگران باید در همان چارچوب عمل کنند تا «زیبا»، «شیک»، «امروزی» و یا «رسمی» به نظر بیایند نوعی تحمیل است. 

 اساسا پوشیدن کاپشن های نازک برای کسانی که تمایل دارند لباس اسپورت و راحت بپوشند و ناچار نباشند کت و شلوار به تن کنند، یک راه فرار است که حتما در بالا پوش علاوه بر پیراهن و به جای کت، تن پوش دیگری به تن کنند. لذا این فی نفسه قابل نقد نیست. به همان نسبت که کاپشن های نازک ممکن است گرما تولید کند، بیشتر از آن، پوشیدن کت می تواند موجب گرما شود. 

 ایراد به آراسته بودن، اتو داشتن و یا متناسب بودن اجزای پوشش به پزشکیان کاملا وارد و به جاست. شایسته یک رئیس جمهور نیست که با لباس اتونشده در جلسات حاضر شود. چه جلسه داخلی باشد و چه خارجی.

 بیایید با هم توافق کنیم و بپذیریم که بخش مهمی از اندیشه ها و ارزش ها و نگرش های مسعود پزشکیان در دهه ۶۰ و متاثر از آن فضا شکل گرفته است. از نحوه مواجهه با مردم بدون تشریفات، تا حضورش در مجالس عزاداری. مقایسه کنید رفتار او را با آن نماینده ای که به صورت سرباز سیلی زد و یا نماینده ای که به نگهبان ساختمان گمرک، آنگونه پرخاشگری داشت.

روحیه پزشکیان از این جنس نیست. او خودش را برتر از مردم نمی‌بیند و تمایلی به این ندارد که برتری حتی در پوشش هم رعایت شود. اگر به دهه اول انقلاب رجوع کنیم می بینیم که اساسا پوشیدن لباس های ساده، و یا انداختن پیراهن روی شلوار سبک و مدلی بود که انقلابیون دهه شصت آن را می پسندیدند. لذا نمی توان انتظار داشت به سرعت پزشکیان دست از ارزشهایی که درست میپندارد، برداشته و نوع دیگری رفتار کند.

 به باور من عدم حضور یک زن در زندگی او هم در مدل ظاهری او بی‌تاثیر نیست.

آنچه ما از پزشکیان میخواهیم، کارآمدی دولت و عبور از بحران‌های اقتصادی و سیاسی است. بنابراین باید به سبک زندگی او هم احترام گذاشت و منتظر نتیجه ماند.