خودمان به زور علی دایی را بازنشسته کردیم تا رونالدو و مسی به او برسند!

کریستیانو رونالدو مدت‌هاست که از رکورد ۱۰۹ گل ملی علی دایی عبور کرده و حالا با به ثمر رساندن ۱۳۰‌ گل ملی بهترین ‌گلزن تاریخ در رده ملی به حساب‌ می‌آید. فوق ستاره پرتغالی بیش از دویست بازی هم برای کشورش انجام داده و پس از حذف از بازی‌های جام ملت‌های یورو نیز برخلاف پیش‌بینی‌ها حرفی از خداحافظی نزد تا مشخص شود فعلا می‌خواهد به فوتبال خود ادامه دهد! 

به گزارش روزنامه اعتماد، اما دیگر رقیب رونالدو در تمام سال‌های اوج یعنی لیونل مسی همچنان به افتخارآفرینی ادامه داده و در تازه‌ترین کارهای خارق‌العاده‌اش به رکورد ۱۰۹ گل ملی علی دایی دست یافته است! لئو مسی بامداد چهارشنبه در مرحله نیمه‌نهایی کوپا امریکا موفق شد گل دوم تیمش را برابر کانادا به ثمر رساند. آرژانتین این بازی را با حساب دو بر صفر برنده شد.  مسی برای رسیدن به رکورد دایی ۱۸۶ بازی ملی لازم داشت که به عبارتی می‌شود ۳۷ بازی بیشتر از اسطوره فوتبال ما و نکته دیگر اینکه بین سه بازیکن برتر تاریخ ملی جهان میانگین گل‌های زده دایی بیشتر است و از این لحاظ برترین مهاجم ‌تاریخ فوتبال ایران و یکی از بهترین‌های تاریخ فوتبال آسیا شرایط‌ بهتری نسبت به دو ابرستاره فوتبال دنیا دارد. با این حال، مسی به لحاظ افتخارات ملی ویترینش را پر کرده است! 

این اعجوبه آرژانتینی با تیم ملی کشورش هم جام جهانی را فتح کرده و هم فاتح کوپا امریکا و فینالیسیما شده است. مسی دو فینال کوپای دیگر را دیده و حالا در انتظار سومین فینال است و همچنین در یک فینال دیگر در جام جهانی هم حضور داشته تا ثابت کند فقط با بارسا قاتل جام‌های باشگاهی نبوده و تا همین جا هم دین خودش را به مردم کشورش ادا کرده است‌. با این حال هنوز‌ هم خیلی ها اعتقاد دارند اگر علی دایی در یک کشور فوتبالی که به پایه‌ها توجه می‌کند به دنیا می‌آمد یا در همین ایران ‌خودمان زودتر کشف می‌شد الان قطع به یقین تعداد گل‌های ملی‌اش از رونالدو هم خیلی بیشتر بود‌.

دایی در ۲۴ سالگی اولین بازی ملی خودش را انجام داد و حالا می‌بینم مثلا یامال در شانزده سالگی در تیم ملی اسپانیا فیکس است! تصور کنید مهاجم ‌تکرار نشدنی فوتبال ما مثلا از ۱۸ یا ۱۹ سالگی به تیم ‌ملی می‌رسید آن وقت تعداد گل‌هایش فراتر از ۱۰۹‌گل می‌شد. از آن طرف نمی‌شود به این موضوع فکر نکرد که در سال‌های پایانی فوتبال علی دایی بسیاری از رسانه‌ها، پیشکسوتان و طرفداران تیم ملی به او خرده می‌گرفتند که چرا فوتبال را رها نمی‌کند، اما در عین حال که دیدیم دایی رفت و تا سال‌ها هیچ کس حتی نتوانست به عملکرد او نزدیک شود، امروز می‌بینیم رونالدو تا 39 سالگی و مسی در آستانه 38 سالگی بازی می‌کند و اتفاقا بسیاری از بازیکنان پرتغال و آرژانتین برای رونالدو و مسی بازی می‌کنند تا این دو ابرستاره بیشتر گل بزنند و بیشتر افتخار کسب کنند، اما در ایران ما دایی را به زور بازنشسته کردیم با این بهانه که دیگر در هر بازی دو، سه تا گل نمی‌زند. در مجموع اگر دایی زودتر به تیم ملی رسیده بود و در سال‌های پایانی فوتبالش تحت آن فشار وحشتناک قرار نمی‌گرفت، می‌توانست رکوردی به مراتب اعجاب‌آورتر به ثبت برساند. 

با این ‌حال فوتبال است و نباید به ‌اما و اگر آن فکر کرد. همین که فقط دو ابرستاره، دو اسطوره تاریخ فوتبال دنیا توانستند پس از سال‌های سال رکورد دایی را بشکنند، نشان می‌دهد اسطوره ما چه کار ارزشمند و بزرگی را انجام داده بود. جذابیت فوتبال هم به این است که هیچ ‌رکوردی ‌ماندگار نیست و به‌طور حتم روزی رکوردهای رونالدو و مسی هم شکسته می‌شود، اما آنچه اهمیت دارد حفظ شأن بزرگان این رشته پرطرفدار است که متاسفانه در فوتبال ما چندان به آن توجهی نمی‌شود وگرنه چه بسا که الان دایی خانه‌نشین نبود و روی او برای نشستن بر صندلی ریاست afc برنامه‌ریزی می‌شد.