معضل لباس ورزشکاران در ایران؛ یا لباس نیست یا رونمایی نداریم یا تندروها دلواپس می شوند!

بخش عمده‌ای از کاروان ورزشی ایران برای حضور در بازی‌های المپیک راهی پاریس شدند، اما هیچ کدام از آداب قبل از اعزام از جمله رونمایی از لباس ورزشکاران انجام نشد. این مساله در چند روز گذشته انتقاد بسیاری از رسانه‌ها را در پی داشته است. 

به گزارش روزنامه اعتماد، مساله طراحی لباس و مراسم رونمایی از آن همیشه یک معضل اساسی در ورزش ایران بوده است. به یاد داریم که در المپیک ریو 2016 لباسی طراحی شده بود که تا مدت‌ها سوژه خنده کاربران فضای مجازی را فراهم کرد. در نهایت تحت فشار رسانه‌ها و افکار عمومی لباس‌ها تغییر کرد، اما نه تنها بهتر نشد که به نوعی دیگر واکنش‌ها را برانگیخت. 

در المپیک 2020 توکیو که با یک‌سال تاخیر برگزار شد هم همین داستان را داشتیم. لباس‌های طراحی شده مخصوصا لباس فرم ورزشکاران دختر به قدری فاجعه بود که حتی خبر رسید ممکن است این لباس‌ها حذف شوند و ورزشکاران با ست ورزشی در افتتاحیه حضور پیدا کنند. بدتر از این مراسم رونمایی از لباس بود. در روز اعزام ورزشکاران در CIP ورزشگاه چند تکه پارچه سفید چروک را از جایی آویزان کردند و ورزشکاران با ایستادن مقابل آن پارچه‌ها از لباس کاروان رونمایی شد.  در المپیک فعلی هم که می‌بینیم اصلا نه مراسمی در نظر گرفته شده و نه رونمایی اتفاق افتاده است. یکی از روزنامه‌های اصولگرا با انتقاد از این رویه نوشت قابل قبول نیست که با ادعای همزمانی تاسوعا و عاشورا با اعزام کاروان ورزشی ایران از برگزاری مراسم رونمایی لباس منصرف شدید. 

جالب اینجاست که در تمام سال‌های گذشته یک‌بار مراسم رونمایی از لباس رسمی ورزشکاران ایرانی به خوبی برگزار شد و کیفیت لباس‌ها هم مناسب بود و اتفاقا در همان یک مورد تمام نمایندگان تندروی مجلس و رسانه‌های وابسته به آنها فریاد وامصیبتا سر دادند. 

در زمان فدراسیون شهاب الدین عزیزی‌خادم و زمانی که تیم ملی زنان ایران می‌خواست برای مسابقات انتخابی آسیا اعزام شود یک دست لباس فرم برای ملی‌پوشان در نظر گرفته شد که نظر مثبت مردم و رسانه‌ها را هم در پی داشت اما همان لباس که مجوز همه نهادهای ناظر را گرفته بود تبدیل شد به دستاویزی برای حمله به فدراسیون و فوتبال زنان آن هم با کلیدواژه پوشش نامناسب! در آن زمان دختران تیم ملی که برای نخستین‌بار داشتند طعم داشتن لباس فرم اختصاصی و پرواز مستقیم با مهمانداران زن را تجربه می‌کردند و این احساس را پیدا کرده بودند که آنها هم مثل مردان، ورزشکار این کشور محسوب می‌شوند، چنان خورد توی ذوق‌شان که در صحبت‌های خصوصی اظهار ناامیدی کردند. هر چند در نهایت توانستند برای نخستین‌بار جواز حضور در جام ملت‌های آسیا را کسب کنند. 

خلاصه اینکه مساله لباس ورزشکاران همیشه در ایران چالش‌برانگیز بوده؛ یا لباس خوب نبوده یا مراسم درخوری برگزار نشده یا هم لباس بد بوده هم مراسم فاجعه. اگر هم هر دوی اینها درست بوده تندروها کار را خراب کردند. سوال این است که مقامات تصمیم‌گیر مخصوصا در کمیته ملی المپیک در مدت چند سال فاصله بین دو تورنمنت چه کار می‌کنند که شرایط در نهایت این‌گونه می‌شود؟ چرا نهادی مثل فدراسیون فوتبال می تواند اما کمیته ملی المپیک نه؟