آیا یک استان ما به اندازۀ مغولستان نبود که المان‌ های آن در طراحی لباس المپیک ورزشکاران استفاده شود؟

خاتون شهبازی، طراح لباس و مدیرعامل «چیا مد»، دربارۀ چرایی حاشیه‌سازشدن طراحی لباس‌های ورزشکاران المپیک در هر دوره با روزنامه پیام ما گفت‌وگو کرده است.

به گزارش پیام ما، بخش‌هایی از این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید؛

زمانی که یک رویداد، ملی است، افراد تصمیم‌گیر نباید شـخصی تصمیم بگیرند. به‌جای این تصمـیمات، یک اعلان و اطلاع‌رسانی عمومی انجام شود تا همۀ طراح‌های ایران کار خود را ارائه دهند؛ اعلام کنند که چه المان‌ها و کیفیتی لازم است و برای این کار چهار سال وقت دارند.

نام برندهای خوبی پای لباس این دوره از ورزشکاران المپیک دیده می‌شود؛ پس مشخص است که دستور کار خوب نبوده. ظاهراً وقتی به المپیک می‌رسیم، سلیقه‌ها اهمیت دارد. بنابراین اصلاً فکر نکنید که برندهایی که این لباس را طراحی کرده‌اند، نام‌آشنا نیستند؛ بلکه زیرساخت خوب دارند و باکیفیت هستند. در واقع مسئله این نیست که طراح و تـولیدکننده مسئول هستند، موضوع اصلی این است که چه کسی و با چه تخصصی این لباس را تأیید کرده است. ضمن اینکه امثال این افراد، هیچ‌گاه پاسخگوی آبروی ملی نیستند. آیا یک استان ما به اندازۀ کشور مغولستان نبود که المان‌های آن در طراحی استفاده شود؟

حداقل کاری که می‌توانستند انجام دهند این بود که لباس اقوام ایرانی را انتخاب می‌کردند. فکر می‌کنم برای چنین کاری که نماد آبروی یک ملت است، باید فراخوان ملی منتشر شود تا از انحصار خارج شود. بنابراین الان مسئله طراحی نیست، بلکه افراد تصمیم‌گیرنده هستند که براساس چه شاخص‌هایی چنین طرحی را انتخاب کرده؟ حتی این لباس‌ها دوخت خوبی نداشتند؛ یعنی در ایران یک خیاط خوب هم وجود ندارد؟