گرسنگی این شکلی است + عکس

اعتمادآنلاین| تغییرات اقلیمی به‌آرامی و به‌واسطه‌ وقایعی همچون آتش‌سوزی، خشکسالی، سرما، و قحطی موجب مرگ و میر می‌شود. ارتباط بین مرگ یک حیوان و تغییرات اقلیمی به‌ندرت قابل تشخیص است ــ حتی وقتی حیوانی مثل این خرس قطبی پوست و استخوان شده باشد.

من به همراه پال نیکلن، عکاس، در حال انجام ماموریتی برای ثبت تصاویری هستیم که اهمیت بالقوه‌ی تغییرات اقلیمی را نشان دهند. مستندکردن تاثیرات تغییرات اقلیمی بر حیات‌وحش کار آسانی نبوده است. ما فکر کردیم با این تصویر، راهی یافته‌ایم تا به مردم کمک کنیم تصوری از آینده‌ی تغییرات اقلیمی داشته باشند. شاید خیال خامی بود. این تصویر به‌سرعت پخش شد ــ و مردم فکر کردند که نشنال جئوگرافیک واقعا تغییرات اقلیمی را مسئول مرگ این خرس می‌داند.

پال یک سال پیش طی سفری پیشاهنگی به خلیجی بکر درجزیره‌ی سامرست واقع دربخش شمالگان کانادا، این خرس قطبی را دید. او بلافاصله از من خواست تا تیمِ سی‌لگسی (SeaLegacy) و سی‌سوات (SeaSwat) را گِرد هم آورم. سی‌لگسی، سازمانی که سال 2014 راه‌اندازی کردیم، از عکاسی برای گسترش پیام حفاظت از اقیانوس‌ها بهره‌می‌گیرد. گروه سی‌سوات یک گروه نویسنده هستند که مسائل اضطراری را پوشش می‌دهند. روز بعد از تماس او تیم ما به یک روستای اینوتی در کنار خلیج رزولوت پرواز کرد. هیچ قطعیتی وجود نداشت که ما دوباره خرس را پیدا کنیم یا این‌که خرس هم‌چنان زنده باشد.

وقتی سوار بر یک کشتی اهدایی به خلیج رسیدیم، با دوربین دوچشمی ساحل را بررسی کردم. فقط تعدادی ساختمان مخروبه، چند بشکه‌ی خالی سوخت، و منظره‌ای سوت و کور دیدم در جایی که به یک کمپ متروک ماهی‌گیری شبیه بود. خرس دیده نمی‌شد. فقط وقتی خرس سرش را بلند کرد توانستیم او را ببینیم، درحالی‌که نیمه‌جان روی زمین دراز کشیده بود. از شکل بدنش به نظر می‌آمد یک خرس نر بزرگ باشد.

باید نزدیک‌تر می‌شدیم؛ سوار یک قایق بادی موتوری شدیم و به خشکی رفتیم. سر و صدا و بوی ما در باد شدیدی که می‌وزید، محو شد. در پناه یکی از ساختمان‌های خالی، خرس را تماشا کردیم. به مدت تقریبا یک ساعت حرکتی نکرد. وقتی درنهایت بلند شد، نفسم بند آمد.

پال درباره‌ی وضعیت این خرس قطبی به من هشدار داده بود، اما هیچ هشداری نمی‌توانست مرا برای دیدن آنچه دیدم آماده کند. پوست خرس که زمانی سفیده بود لکه‌لکه و کثیف شده بود. او که زمانی هیکلی تنومند داشته، اکنون به پوست و استخوان تبدیل شده بود. هر قدمی که برمی‌داشت دردمندانه و آرام بود. واضح بود که مریض یا زخمی بود، و این‌که از گرسنگی رنج می‌برد. آن‌طور که از ظاهرش برمی‌آمد احتمالا روزهای آخر عمرش را سپری می‌کرد.

من عکس گرفتم و پال فیلم‌برداری کرد. وقتی خرس در جست‌وجوی غذا به سمت بشکه‌های خالی سوخت رفت، صدای هق‌هق گریه‌ی همکارانم را شنیدم.

وقتی پال فیلم را روی اینستاگرام منتشر کرد، زیر آن نوشت: «گرسنگی این شکلی است». او اشاره کرد که دانشمندان احتمال می‌دهند خرس‌های قطبی طی یک قرن آینده منقرض شوند.

او نگران بود جمعیت 25 هزارتایی خرس‌های قطبی به شکلی که این خرس در حال جان‌دادن بود، از بین برود. او مردم را ترغیب کرد برای کاهش کربن تولیدی‌شان هر چه در توان دارند انجام دهند و جلوی این اتفاق را بگیرند. اما او نگفت که این خرس خاص بر اثر تغییرات اقلیمی کشته شد.

این تصویر آینده نزدیک را نشان می‌دهد و نمی‌دانیم چه چیزی این بلا را بر سر خرس آورده است.

ما نمی‌توانیم بگوییم این خرس به خاطر تغییرات اقلیمی از گرسنگی رنج می‌کشید، اما می‌دانیم که خرس‌های قطبی برای شکار به سکوهای یخی نیاز دارند. وقتی شمالگان به سرعت در حال گرم شدن و از دست دادن یخ‌های خود است، این یعنی خرس‌های بیشری بر روی خشکی سرگردان و گرسنه خواهند بود.

منبع: نشنال جئوگرافیک