«محب اهری» هیچگاه از ته دل نخندید؟

اعتمادآنلاین| علی پاکزاد : «محله بهداشت» دیگر بروبیا ندارد. چون یکی از آدم‌های محله دیگر بین ما نیست. از حسین محب‌اهری صحبت می‌کنم. محب اهری بعد از چند سال مبارزه با بیماری سرطان دار فانی را وداع گفت. بازیگر سال‌های دور تلویزیون، که خیلی از بچه های دهه 50 و 60 با او خاطره دارند.

خنده‌‌هایش در قاب آن روزهای تلویزیون در ذهن بسیاری از ما نقش بسته است. محب اهری در 67 سالگی درگذشت. او متولد 1330 در تهران و فارغ‌التحصیل رشته ادبیات فارسی از مدرسه عالی ادبیات و زبان‌های خارجی بود. اولین تجربه بازیگری این بازیگر فقید سینما و تلویزیون در فیلم «رابطه» پوران درخشنده رقم خورد.

کارنامه کاری محب اهری پر است از کار‌های گوناگون که می‌توان به «وقتی همه خوابیم»، «فرزند چهارم»، «ساکن طبقه وسط» و «محله برو بیا» اشاره کرد. هر چند او هم مانند بسیاری از هم نسلان خود مورد بی رحمی قرار گرفت. به نوعی که سال‌ها است نقش قابل توجهی از او در تلویزیون و سینما یا ندیدیم یا اینقدر کوتاه بوده که اصلا به چشم نیامده است. دوستانش می‌گویند که چند سالی است با مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کرده است و سرطان را شوخی گرفته بود.

بیژن بیرنگ درباره محب اهری می‌گوید:‌ «همیشه گفتم انسان‌هایی که بیش از دیگران می‌خندند انسان‌های غمگینی هستند. حسین محب اهری هیچگاه فکر نمی‌کنم که از ته دل خندیده باشد».

آغاز بیماری او در سال 79 بود و بعد سرطان «غدد لنفاوی» او تشخیص داده شد. سپس شیمی درمانی می‌شود و بهبود می‌یابد. او این بیماری را در تغییر دیدگاهش به زندگی موثر می‌دانست و گفته بود «لحظات برایم باارزش شد و فهمیدم زمان عمر کوتاه است و نگاهم طور دیگری به زندگی شد. فهمیدم که من تا به حال خیلی نگاهم سطحی‌تر بوده و از همه چیز راحت رد می‌شدم. پس از آن دیدم به زندگی و کار عمیق شد».

9 سال بعد غدد سرطانی دوباره در بدنش ریشه دواندند و تومور این بار در ریه ها، گردن او زیاد شد و در نهایت ، بامداد چهارشنبه 26 دی ماه 97 در بیمارستان لاله تهران زندگی را از او گرفت.

محب‌اهری زمانی گفته بود که به عنوان یک هنرمند پرسابقه از لحاظ مالی حمایت نشده، برای درمان سرطانش در هزینه ها دچار مشکل شده است و حتی پول آمپول هایش را ندارد. اما در تمام این مدت حسین محب اهری روحیه اش را نباخت و به فعالیت‌های هنری خود ادامه داد. اما سرطان شوخی غم‌انگیزی بود که خیلی جدی از او زندگی را گرفت و از جامعه هنری،‌ او را.