در نشست خبری گروه «رستاک» با اهالی رسانه مطرح شد
«رستاک» نگاه‌ها را به موسیقی نواحی عوض کرد/ ما مدعی نیستیم که موسیقی نواحی را نجات دادیم/ موسیقی نواحی مهجور مانده است
کافه کارفه، یکشنبه، نوزدهم اسفند میزبان نشست خبری گروه «رستاک» با اهالی رسانه بود. نشستی که بیشتر به یک دورهمی خانوادگی شبیه بود. یک مهمانی، با خواننده و نوازندگانی که سال‌هاست در تلاشند تاریخ شنیداری اقوام ایران را به گوش مخاطبان جهانی برسانند.
اعتمادآنلاین| کافه کارفه، یکشنبه، نوزدهم اسفند میزبان نشست خبری گروه «رستاک» با اهالی رسانه بود. نشستی که بیشتر به یک دورهمی خانوادگی شبیه بود. یک مهمانی، با خواننده و نوازندگانی که سال‌هاست در تلاشند تاریخ شنیداری اقوام ایران را به گوش مخاطبان جهانی برسانند.
در سال‌های اخیر «رستاک» یکی از مهم‌ترین گروه‌هایی بود که به بازخوانی ترانه‌های فولکلور ایران پرداخت و سعی کرد بخشی از موسیقی نواحی ایران را ارائه دهد.
راویان موسیقی نواحی ایران
شیوه‌های زندگی عشایر، معیشت آنها که بر پایه کشاورزی و دامداری بوده، همواره با خواندن ترانه‌ها و نغمه‌هایی همراه بوده که علاوه بر رفع خستگی، زیبایی‌های شنیداری بسیاری ایجاد می‌کرده است. این روزها اما اگر بخواهیم رد پای این موسیقی را بیابیم، کمتر کسی شاید آن را به یاد داشته باشد و ناخوشایند آن است که بخش قابل‌توجهی نامداران این گنجینه هنری در ایران، از بین رفته و انگار موسیقی نواحی را با خود به زیر خاک برده است.
هرچند که در سال‌های گذشته، پیش از انقلاب اسلامی و پس از آن، به همت تعدادی از بزرگان و پژوهشگران موسیقی، بسیاری از آثار موسیقی نواحی گردآوری، ثبت و ضبط شده اما همچنان، از شمال خراسان تا جنوب هرمز، هزاران گوشه ناشنیده باقی مانده که همت و حمایت گسترده‌ای برای احیای آن می‌طلبد.
به گزارش اعتمادآنلاین ، گروه رستاک در یک نشست خبری با اهالی رسانه، جزئیات تازه‌ترین پروژه کاری خود را بر اساس فرهنگ شنیداری کشورهای همسایه اعلام کردند. در این نشست، علاوه بر معرفی پروژه پیش رو، اعضای گروه «رستاک» به برخی نقدها پاسخ داده و اهداف خود را بیان کردند.
«رستاک»، از تابستان سال 76 به سرپرستی سیامک سپهری فعالیت خود را آغاز کرد و در تجربیات خود، تلاش داشت که با عناصر شنیداری فرهنگ‌های فولکلور ایران، به ساخت آلبوم‌های موسیقی بپردازد؛ تلاشی که نقدهای بسیاری نیز به دنبال داشت.
گنجینه موسیقی نواحی، ناجی می‌خواهد
زنده نگه‌داشتن تاریخ شنیداری ایران، همت جمعی و بررسی‌های بسیار می‌خواهد. بر این اساس، باید پذیرفت که با توجه به گستردگی موسیقی نواحی، نمی‌توان توقع داشت که یک فرد یا گروه بتواند ناجی این گنجینه بی‌تکرار باشد. این موضوع، مهم‌ترین انتقادی بود که در این سال‌ها از گروه «رستاک» می‌شد، چرا که برخی بر این باورند که باید این گروه، موسیقی نواحی را با همان کیفیت و جزئیاتی که وجود دارد تکرار کنند.
در اینباره، سیامک سپهری، سرپرست گروه «رستاک» با اشاره به اینکه شنیده شدن موسیقی نواحی مهم‌ترین دغدغه اعضای گروه است گفت: «قصد ما این نیست که بگوییم موسیقی ما پاپیولار نیست. البته که موسیقی ما خاستگاه مردمی دارد، پس به معنی دقیق کلمه موسیقی مردمی است ولی در مفهوم خاص، موسیقی پاپ نیست چون موسیقی پاپ تعریف و سازبندی خاص خودش را دارد.»
آوازهایی به مثابه پژوهش
سرپرست گروه رستاک در پاسخ به اعتمادآنلاین درباره شیوه پژوهشی «رستاک» گفت: «تا امروز شیوه پژوهشی گروه، شیوه کاربردی بوده است. در واقع، در مورد هر قطعه‌ای که قرار بود بازخوانی شود، تحقیقات انجام می‌شد.»
بهزاد مرادی نیز، در این باره با اشاره به محدودیت زمانی و امکاناتی که این گروه در اختیار دارد، بیان کرد: «زمان ما برای انجام پروژه‌هایی که شبیه مستند پژوهشی از موسیقی اقوام ایران ارائه می‌شود، بسیار محدود است. اگر بخواهیم به این مبحث ورود کنیم، پیچیدگی‌های بسیاری خواهیم داشت که شاید در حال‌حاضر با توجه به مسئولیت‌هایی که هر کدام از اعضا دارند، شدنی نباشد.»
او درباره سیر موسیقی رستاک در شرایطی که بی‌توجهی‌های فراوانی به موسیقی نواحی در کشور می‌شود، گفت: «سال‌هاست مهم‌ترین دغدغه من این بوده که چرا موسیقی نواحی انقدر مهجور واقع شده است. این دغدغه در رستاک پیگیری شد.»
بهزاد مرادی درباره تلاش‌های «رستاک» برای زنده نگه داشتن موسیقی نواحی ایران، توضیح داد: «رستاک نگاه‌ها را به موسیقی نواحی نواحی عوض کرد. با این همه ما مدعی نیستیم که موسیقی نواحی را نجات دادیم. موسیقی فولک زمانی نجات پیدا می‌کند که مردم هر منطقه موسیقی خود را بشناسند و آن را دوست داشته باشند.»
صدای خوش خراطی ساز به گوش می‌رسد
او درباره مهم‌ترین تاثیر «رستاک» بر احیای موسیقی نواحی، گفت: «اتفاقی که افتاده این است که امروز سازندگان سازهای محلی دوباره کار می‌کنند و بعضی از آنها بر این باورند که «رستاک» در این بخش تاثیرگذار بود و همین برای ما افتخار بزرگی است.»
مجید پوستی، نوازنده سازهای کوبه‌ای گروه رستاک نیز در این نشست با معرفی پروژه جدید «رستاک» به نام «در خانه بی‌مرز» بیان کرد: «تمرکز این پروژه بر مخاطب غیرایرانی است و ابعاد مشخص‌شده‌ای دارد که می‌تواند مورد توجه مخاطبان ایرانی نیز قرار گیرد.»
او درباره اینکه چرا از این کار به‌عنوان پروژه یاد می‌کنند، گفت: «اینکه چرا فعالیت اخیر گروه ما «پروژه» نام گرفته و آلبوم نیست به دلیل تفاوت‌هایی است که با کارهای دیگر گروه دارد. این آثار قرار است در قالب آثار جداگانه‌ای منتشر شوند که به اعتقاد من چیزی فراتر از یک آلبوم است.»
«در خانه بی‌مرز»
بهزاد مرادی از خوانندگان اصلی گروه در ادامه درباره تولید قطعاتی از موسیقی ملل غیرایرانی گفت: «از قدیم دوست داشتم یک قطعه موسیقی کردی به نحوی تنظیم شود که یک غیرکرد هم از آن لذت ببرد. بعدها این خط مشی رستاک در اجرای موسیقی اقوام شد که به موسیقی کشورهای دیگر هم بسط یافت.»
مجید پوستی، نیز در اینباره بیان کرد: «خوشبختانه در مدت فعالیت خود، با واکنش‌های مثبت مخاطبان غیرایرانی رستاک روبه‌رو بودیم و همین برخوردها باعث شد که رفته‌رفته به سمت تولید قطعاتی برویم که اشتراکاتی میان مخاطبان ایران و مخاطبان غیرایرانی داشته باشد. اکنون ویژگی‌های این قطعات برای ما مشخص شده و ما می‌دانیم در این پروژه چه می‌خواهیم.»
سپهری در این نشست خبری درباره محتوای آلبوم جدید گفت: «در آلبوم جدید قطعه‌ای از کشور آذربایجان، دو قطعه از ترکیه (کرمانجی و ترکیه‌ای)، دو قطعه عربی و احتمالا در ادامه، قطعاتی از موسیقی کشورهای ارمنستان و افغانستان عرضه خواهد شد.
وحید اسداللهی نوازنده نقاره و سازهای کوبه ای آذری و مشاور پروژه «در خانه بی‌مرز» گروه رستاک نیز در این نشست، با اعلام رضایت از حضور در میان اعضای این گروه، بیان کرد: «من گروه رستاک را دوست دارم، چرا که این مجموعه توانسته موسیقی نواحی ایران را به روز کند.»
او در پایان، به همراه محمد اسدالهی، نوازنده گارمون، به اجرای قطعاتی از موسیقی آذربایجان پرداخت.
دیدگاه تان را بنویسید