سیمئونه و فرمولی بدون تغییر

اعتمادآنلاین| ‌ با گذشت سال ها، باید شاهذ پایان یافتن دوران یک تیم هم باشیم؛ بازیکنانی که می‌آیند و می‌روند. اما تا زمانی که یک مجموعه تحت رهبری مردی به نام دیگو سیمئونه باشد، فرمول دستیابی به موفقیت بدون تغییر باقی خواهد ماند.

بامداد دوشنبه، همگان منتظر رونمایی از تیم بازسازی شده ال‌چولو بودند؛ تیمی بدون دیگو گودین، خوانفران، رودری و البته آنتوان گریزمن. تیمی که کاپیتان کوکه، تنها بازمانده گارد معروف سیمئونه در آن بود.

انتظار می‌رفت ژائو فلیکس پرچم دار پروژه جدید باشد اما علیرغم وقوع تغییراتی انقلابی، استراتژی همان چیزی بود که در 8 سال گذشته هم شاهدش بوده ایم؛ تیمی سازمان یافته در دفاع و کشنده در زمانی که فرصتی برای حمله پیدا می‌کند.

سیمئونه با 8 بازیکن جدید هم آن را انجام داد. (البته تنها 5 بازیکن در بازی بامداد دوشنبه به میدان رفتند) حتی بدون دیگو کاستا، سیمئونه در بازی مقابل ختافه یک بار دیگر ثابت کرد که فرمولش هرگز تماشاگران اتلتی را ناامید نخواهد کرد.

پیروزی 1-0 مقابل ختافه با تک گل آلوارو موراتا در دقیقه 23، در بازی شماره 430 سیمئونه روی نیمکت روخی بلانکوس ال‌چولو را به پیروزی شماره 264 رساند تا به این ترتیب سیمئونه در 61.39 درصد از بازی های خود روی نیمکت اتلتیکومادرید به پیروزی دست یافته باشد.

نتیجه روز یکشنبه تعداد کلین شیت های تیم سیمئونه را هم به عدد 191 رساند تا اتلتیکومادرید در دوران سیمئونه 44.4 درصد از مسابقاتش را بدون گل خورده ترک کرده باشد. قابل احترام نیست؟

نباید تعجب کرد که در این مسابقات، نتیجه 1-0 تکراری ترین نتیجه کسب شده بوده و بعد از آن نیز پیروزی های 2-0 (55 مرتبه) و 3-0 (34 مرتبه) بیشترین تکرار را داشته اند. منتقدان سیمئونه او را مردی تدافعی می‌خوانند. شاید سیمئونه بنای تیمش را بر کم گل خوردن بنا نهاده باشد، اما این به معنای ضعف اتلتی در کارهای تهاجمی نیست و آمار بالا هم این حقیقت را اثبات می‌کند.

در بازی هایی که گل دریافت شده نیز پرتکرار ترین نتیجه، پیروزی 2-1 اتلتی (29 مرتبه) بوده است. به بیان دیگر، اتلتی در 72.34 درصد از مسابقاتی که گل نخست را به ثمر رسانده، گلی دریافت نکرده که این نشان دهنده انسجام و خلق و خوی رقابتی در دو سوی میدان است.

مهم نیست که تیم را دیگو گودین، گابی، تیاگو و رائول گارسیا رهبری کنند یا خوزه خیمنز، کوکه، سائول نیگز و توماس پارتی. مهم نیست که خوانفران و فیلیپه لوئیس در دو سمت دفاع باشند یا کیران تریپیر و رنان لودی. بازیکنانی رفته اند و بازیکنانی دیگر، حتی با سبکی متفاوت، به جای آن ها آمده اند. اما چیزی که تغییر نکرده، اطمینان ال‌چولو به فرمول همیشگی اش بوده است.

اما در مقابل ختافه، نمایش متناقض دو مدافع کناری جدید اتلتی جلب نظر کرد. کیران تریپیر در سمت راستی به میدان رفت که طرفداران اتلتیکو برای مدت ها، به دیدن خوان فران در آن منطقه عادت کرده بودند. او در دقیقه 23 با ارسالی که یادآور الگویش، دیوید بکام، بود توانست نخستین گل فصل را برای آلوارو موراتا بسازد و به این ترتیب اثرگذارترین عضو پروژه جدید اتلتیکو لقب گیرد.

تریپیر فصل گذشته 5 پاس گل را در کارنامه خود ثبت کرده بود، در حالی که خوان فران و سانتیاگو آریاس دو مدافع راست فصل گذشته اتلتی روی هم رفته 4 بار موفق به گل سازی شده بودند. تریپیر در 114 بازی برای تاتنهام 24 پاس گل داده بود اما نشانه های اولیه او در واندا متروپولیتانو نشان می‌دهد او قادر خواهد بود با پیراهن سفید و قرمز از این آمار پیشی گیرد.

اما در شبی که ژائو فلیکس و تریپیر از نخستین بازی خود لذت بردند، داستان برای رنان لودی به گونه ای دیگر رقم خورد. لودی که از اتلتیکو پاراننزه به مادرید آمده تا جای هموطنش، فلیپه لوئیس را در سمت چپ پر کند، به فاصله یک دقیقه (دقایق 41 و 42) دو کارت زرد دریافت و خیلی زود اتلتی را 10 نفره کرد.

با این اخراج، او به سومین بازیکن اتلتیکو مادرید بعد از استفانو توریسی و گیورکاس سیتاریدیس تبدیل شد که در نخستین بازی رسمی خود با پیراهن این باشگاه اخراج می‌شود. سرنوشت دو بازیکن نام برده اما باید لودی را نسبت به آینده خود نگران کند.

توریسی که در سال 1998 از بولونیا به اتلتیکومادرید پیوسته بود، در نخستین بازی خود برابر سالامانکا در دقیقه 80 با دریافت کارت زرد دوم از زمین بازی اخراج شد. بعد از یک فصل و انجام تنها 17 بازی و یک گل، توریسی مادرید را به مقصد پارما ترک کرد.

سیتاریدیس هم که در سال 2006 از دینامو مسکو به اتلتی آمده بود، همانند لودی در بازی نخست یک نیمه کامل هم در زمین دوام نیاورد و با دریافت کارت قرمز مستقیم در مقابل راسینگ سانتاندر اخراج شد. او سه فصل در اتلتیکو حضور داشت و بعد از 70 بازی (یک گل و 2 پاس گل) در حالی که نتوانسته بود کسی را متقاعد کند، به پاناتینایکوس واگذار شد.

یک بازی دیگر، یک 1-0 دیگر و البته یک کلین شیت دیگر برای یان اوبلاک. وقتی در تابستان 2014 اتلتی تصمیم گرفت با پرداخت 16 میلیون یورو به بنفیکا اوبلاک را به گران ترین دروازه بان لالیگا بدل کند، بسیاری با دیده تردید به این تصمیم نگاه کردند. اما 5 سال بعد، اوبلاک تمامی آن تصورات را باطل ساخته است.

اوبلاک در نخستین بازی فصل 20-2019 تعداد بازی هایش برای اتلتی را به عدد 209 رساند و با این کلین شیت، توانست برای صد و هجدهمین بار دروازه اتلتی را بسته نگه دارد. اوبلاک در 56.46 درصد از مسابقاتش، تسلیم هیچ حریفی نگردیده است. اوبلاک برای 4 فصل متوالی جایزه زامورا را از آن خود کرده و با شروع مطمئنش، نشان داده عزمی جدی برای حمله به پنجمین زامورا و برابری با رکورد ویکتور والدس و آنتونی رامالتس دارد.

او یکی از سه عنصر کلیدی اتلتی، بیرون و داخل واندا متروپولیتانو است و سیمئونه با تبدیل او به کاپیتان دوم تیم بعد از کوکه، بر اهمیت او در تیمش بیش از پیش تاکید کرده است.

منبع: نود