در نشست «نمایش خوشبختی در فضای مجازی» مطرح شد:
ایمانی، عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی: نمایش خوشبختی در فضای مجازی ریشه در اختلالات روانی دارد/ حاتمی، فوق دکتری روانشناسی سلامت: بحران بلوغ هویتی باعث جلب توجه در فضای مجازی می‌شود/ مهدیار اسماعیل‌تبار، روانشناس: فرهنگ مارکت‌پروری، خوشبختی‌نمایی را تر
بیست و نهمین جلسه از سلسله نشست‌های نقد و اندیشه با موضوع «نمایش خوشبختی در فضای مجازی» دلایل و آسیب‌های آن در وزارت ارتباطات برگزار شد.
اعتمادآنلاین| سعید ایمانی، عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی؛ معصومه حاتمی، فوق دکتری روانشناسی سلامت و مدرس دانشگاه؛ و مهدیار اسماعیل‌تبار، روانشناس و نویسنده کتاب روانشناسی و مشاوره موبایل، سخنرانان این نشست بودند.
طرد شدن از خانواده باعث جلب توجه بیشتر در شبکه‌های اجتماعی می‌شود
سعید ایمانی در ابتدای این نشست به علت حضور برخی از افراد در شبکه‌های اجتماعی اشاره کرد و گفت: «بسیاری از افراد صرفاً به منظور نمایش خود غیرواقعی به فضای مجازی می‌آیند و شروع به اجرای نمایش خوشبختی می‌کنند. علت این کار هم این است که می‌خواهند واقعیت‌های زندگی خود را کتمان کنند و با زدن نقابی بر چهره خود خوشبختی کاذبی را نمایش دهند.»
ایمانی معتقد است همین موضوع منشاء بسیاری از اختلالات روانی است: «خوشبختی کاذب منشاء خیلی از اختلالات است و حتی می‌تواند فرزندان ما را دچار بحران هویت کند. زندگی مدرن نوعی نقاب در اختیار افراد قرار می‌دهد که حفظ این نقاب چندان آسان نیست و انرژی زیادی از آنها می‌گیرد.»
او ادامه داد: «معمولاً افراد از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند تا فاصله خود را با دیگران کاهش دهند. 90 درصد خانواده‌ها چون ارتباط‌گیری و تعامل با فرزندان را بلد نیستند، فرزندان‌شان برای جلب توجه و کسب تایید به شبکه‌های اجتماعی روی می‌آورند و زمینه اعتیاد به اینترنت برایشان فراهم می‌شود. همچنین بسیاری از کسانی که از خانواده طرد شده‌اند حداقل برای اثبات خود به شبکه‌های اجتماعی گرایش پیدا می‌کنند.»
نمایش خوشبختی خطا نیست، اقرار کردن خطاست
در ادامه این جلسه معصومه حاتمی از میل انسان به مورد تایید قرار گرفتن صحبت کرد و گفت: «همه آدم‌ها دوست دارند مورد تایید باشند و امروز این دنیای مجازی سرعت تایید را افزایش داده است. در واقع حضور در این شبکه‌ها و گرفتن لایک از دیگران باعث شده این میل قوت بیشتری هم بگیرد. وقتی افراد برای جلب توجه و گرفتن تایید به فضای مجازی روی می‌آوردند، یعنی دچار بحران بلوغ هویتی هستند.»
حاتمی ادامه داد: «نمی‌شود جاذبه‌های محیط را حذف کرد و برای دستیابی به ابزارها و شبکه‌های اجتماعی محدویت ایجاد کرد تنها باید معایب و آسیب‌های درگیر شدن به دنیای مجازی را تشریح کرد تا افراد به انتخاب دست بزنند.»
این روانشناس با تفکیک خویشتن‌نوازی و دیگرنوازی تاکید کرد: «یکی از بزرگ‌ترین ایرادات فضای مجازی افراد را از خویشتن‌نواز به دیگرنواز تبدیل کرده است و اگر دیگرنوازی صورت نگیرد، روان افراد آسیب می‌بیند. در واقع نمایش خوشبختی اصلاً خطا نیست، اما اقرار در نمایش خوشبختی است که خطا و نشان‌دهنده بسیاری از بحران‌های هویتی است.»
حاتمی با ذکر یک مثال به حرف‌هایش پایان داد: «پژوهش‌ها نشان می‌دهد زن و شوهرهایی که در زندگی واقعی خوشبخت هستند تمایل کمتری به خوشبختی نمایی در فضای مجازی دارند چون 2 طرف در دنیای واقعی تاییدهای مورد نیاز را گرفته‌اند.»
تعریف درستی از خوشبختی در جامعه ما وجود ندارد
در ادامه این نشست، مهدیار اسماعیل‌تبار به تبیین جایگاه تلفن‌های همراه در زندگی افراد پرداخت: «تلفن‌های همراه یک نوع زیست دوگانه را در جوامع امروزه ما را تقویت کرده است. این زیست نشان از آن دارد که افراد در زندگی واقعی خود یک شخصیت دارند و در فضای مجازی ناگهان تغییر هویت می‌دهند.»
او با اشاره به میل جلب توجه توضیح داد: «آدم‌ها دوست دارند از خوشبخت نشان دادن خودشان توجه جلب کنند. در واقع این نمایش خوشبختی در فضای مجازی، فرصتی است تا نگاه همه را به سمت خودمان جلب کنیم. البته جلوه‌گری در طول تاریخ وجود داشته بر همین اساس هم مبنای برخی از شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر جلوه‌گری است.»
اسماعیل‌تبار در پایان گفت: «الان فرهنگی در تلویزیون راه افتاده است تحت عنوان فرهنگ مارکت‌پروری. این فرهنگ باعث می‌شود خوشبختی‌نمایی ترویج شود. خوشبختی‌نمایی در جامعه ما ریشه در این دارد که هنوز تعریف درستی از خوشبختی داده نشده است.»
دیدگاه تان را بنویسید