قرار گرفتن در لیست بهترین مربیان سال آسیا یکی از بهترین حس‌های دنیا بود/ فدراسیون اگر بخواهد، بعد از پایان تحصیلاتم برمی‌گردم/ وقتش رسیده برای صعود به جام‌جهانی برنامه‌ریزی کنیم

اعتمادآنلاین| ‌ منیژه موذن - روز جمعه کنفدراسیون فوتبال آسیا، AFC، نامزدهای بهترین‌های فوتبال سال را معرفی کرد. یکی از نامزدهای ایران در این لیست کتایون خسرویار، سرمربی پیشین تیم ملی زنان زیر 19 سال ایران، است که به‌ عنوان نامزد بهترین مربی سال در این لیست حضور دارد.

کتایون خسرویار ایرانی-آمریکایی است و سال 1987 در ایالات متحده متولد شد. او در 17 سالگی به ایران آمد و در نخستین تیم ملی زنان ایران پس از انقلاب حضور یافت. خسرویار هم‌اکنون سرمربی باشگاه رین اف‌سی ایالات متحده آمریکاست. رقبای سرمربی پیشین تیم زیر 19 سال زنان ایران برای کسب این عنوان آساکو تاکاکورا از ژاپن و نئونگروتای سراتنگویان از تایلند هستند.

کتایون خسرویار در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین از حضور در لیست بهترین‌های سال آسیا و مربیگری در آمریکا گفت.

***

*وقتی خبر را شنیدید چه حسی داشتید؟

وقتی این خبر را شنیدم سر کار بودم. نه می‌توانستم داد بزنم و نه می‌توانستم هیجانم را نشان دهم. باید صبر می‌کردم تا به ماشینم برسم و آنجا با خانواده تماس بگیرم. یکی از بهترین حس‌های دنیا بود. انگار 15 سال زحمت، همه تمرین‌ها و کلاس‌ها و دوری از خانواده بالاخره نتیجه داده است. خیلی خوشحال شدم.

شاید با محدودیت‌هایی مواجه باشیم، اما دست‌وپا بسته نیستیم

*در مورد جوایزی مثل اسکار یا جشنواره‌ها‌ی مهم همیشه این موضوع مطرح می‌شود که ایرانی‌ها به واسطه محدودیت‌ها و مسائل اجتماعی نامزد جوایز می‌شوند نه صرفاً به دلیل توانایی و مسائل فنی. در مورد فوتبال و نامزدی خود شما آیا چنین موضوعی را دخیل می‌دانید؟

من چنین نظری ندارم. شاید با محدودیت‌هایی مواجه باشیم، اما دست‌وپا بسته نیستیم. در شرایطی مشابه بقیه به تمرین می‌پردازیم و فشارها و سختی‌ها را مدیریت می‌کنیم، مثل بقیه جاهای دنیا. فکر می‌کنم این اتفاق به خاطر تمرین و تلاش و کار سخت همه تیم در این مدت بود.

متاسفانه هنوز برنامه‌ریزی درستی برای تیم ملی زنان وجود ندارد

*فوتبال زنان ایران مدتی است که دوباره دچار بی‌برنامگی و سردرگمی شده است. شما برای فوتبال زنان ایران و استعدادیابی در فوتبال تلاش زیادی کردید. حالا که اوضاع شبیه قبل شده در مورد شرایط تیم چه نظری دارید؟ آیا حس نمی کنید زحمات‌تان هدر رفته است؟

سوال خوبی پرسیدید. متاسفانه هنوز برنامه‌ریزی درستی وجود ندارد. من فکر می‌کنم این شرایط بدان دلیل است که هنوز برنامه روشنی برای مربیان وجود ندارد. البته ما مربیان خیلی خوبی داریم که توانایی‌های بالایی دارند. خدا را شکر لیگ فوتبال زنان را داریم و بازی‌ها منظم برگزار می‌شود. خیلی مهم است که لیگ را داریم. اما درست می‌گویید، تمرینات تیم ملی باید با برنامه طولانی‌مدت دوباره شروع شود. چند سال قبل که ما شروع به کار کردیم، برنامه طولانی‌مدت داشتیم و نیمی از آن برنامه اجرا شد. باید دوباره این برنامه‌ریزی صورت گیرد و تیم شروع به تمرین کند.

*آساکو تاکاکورا از ژاپن و نئونگروتای سراتنگویان از تایلند رقبای شما در این لیست هستند. نظر شما در مورد این مربیان چیست؟

آساکو دیدگاه مرا به فوتبال تغییر داده است. مربی تایلند هم مربی بسیار خوبی است. تایلند تاکنون موفق شده 2 بار به جام‌جهانی زنان صعود کند. هر 2 الگوی من هستند.

فوتبال در ژن ماست و لیاقت صعود به جام‌جهانی را داریم

*در حال حاضر در آمریکا با دختران نوجوان فوتبالیست کار می‌کنید. در مورد مربیگری در فوتبال زنان آمریکا بگویید.

من در حال حاضر در بهترین آکادمی فوتبال آمریکا کار می‌کنم. با چند بازیکن تیم ملی کار می‌کنم و بعضی از بچه‌ها هم برای دانشگاه‌های تاپ آمریکا بورسیه شده‌اند. اما مربیگری در آکادمی با تیم ملی تفاوت زیادی دارد. مدیریت همه مسائل اینجا سخت‌تر است. در این مدت دیدگاه من عوض شده است. اینجا امکانات بسیار زیاد است و فوتبال را از پایه شروع می‌کنند و از این نظر تفاوت زیادی با ایران دارد. چند ماه طول کشید تا راهم را پیدا کنم، اما نکات زیادی یاد گرفته‌ام که می‌توانم در ایران پیاده کنم.

*برای آینده چه برنامه‌ای دارید؟ به مربیگری در آمریکا ادامه می‌دهید یا به ایران برمی گردید؟

من فقط برای ادامه تحصیل به آمریکا آمده‌ام. می‌خواستم دیدم نسبت به دنیا بهتر شود. بعد از مدتی کار کردن در ایران احساس کردم باید برای ادامه کار، تحصیلات و دانشم را قوی‌تر کنم تا زمانی که برمی‌گردم در ایران آن آموخته‌ها را اجرا کنم. اگر فدراسیون بخواهد من برمی‌گردم تا با هم بتوانیم تیم را به جام‌جهانی برسانیم. دیگر وقتش رسیده که نگران صعود به مرحله یک یا 2 نباشیم و برای جام‌جهانی برنامه‌ریزی کنیم. فوتبال در ژن ماست و لیاقت صعود به جام‌جهانی را داریم. من هم ایرانی هستم و هم آمریکایی. 15 سال از آمریکا دور بودم و خیلی دوست داشتم به اینجا بیایم و ببینم تیم فوتبال زنان آمریکا چرا در دنیا اول است، الان فکر می‌کنم دلیلش را می‌دانم؛ در اینجا فوتبال را از سن پایین شروع می‌کنند و تمرینات و بازی‌های منظم دارند.