روند ارزیابی طرح‌های اقتصادی در «میدون»/ «امید» را زنده کردیم

اعتمادآنلاین| ‌ مینا مهرنوش، داور مسابقه «میدون» به ارائه جزییاتی درباره تولید یک برنامه با محوریت کسب و کار پرداخت و گفت: در چنین برنامه‌هایی باید بیشتر به بازار کسب و کار توجه داشت زیرا مردم و حتی شرکت‌کنندگانی که به مسابقه میدون می‌آیند بیشتر به تولید توجه دارند. خود ما هم در میدون سعی می‌کنیم بیشتر این بازار و نحوه فروش و تبلیغات را برای شرکت کنندگان توضیح دهیم.

وی درباره تاثیر برنامه‌های اقتصادی در تلویزیون برای رشد و پیشرفت مردم در حوزه کسب و کار عنوان کرد: از آنجایی که نگاه افراد به حوزه بازار در کسب و کار چندان حرفه‌ای نیست طرح این نکات در برنامه‌های تخصصی می‌تواند بسیار مفید واقع شود و مخاطبی که به صورت تجربی و عملی چندان وارد بازار کار نشده است می‌تواند از این آموزش‌های تخصصی و تجربه‌های حرفه‌ای بهره بگیرد.

داور مسابقه میدون با اشاره به بازخوردهایی که از این برنامه در میان مخاطبان داشته است، بیان کرد: مهمترین بازخوردی که من از مخاطبان این برنامه و حتی شرکت کنندگانی که داخل استودیو می‌آیند، دریافت کردم این بود که میدون توانست امید را در افراد زنده کند. امید به اینکه می‌توانند وارد کسب و کارهای جدید و حرفه‌ای شوند و بسیاری بیان می‌کردند که نکات تازه‌ای از این برنامه دریافت کردند.

وی با اشاره به ورود خود به دنیای حرفه‌ای تجارت و کسب و کار عنوان کرد: من بلافاصله که درسم تمام شد شرکتی در حوزه سنگ‌های تزیینی راه اندازی کردم و دوباره همزمان به صورت عملی شروع به یادگیری کردم.

این کارآفرین در واکنش به داوری‌های سخت‌گیرانه خود نسبت به شرکت کنندگان اظهار کرد: بسیاری نسبت به نکاتی که در داوری‌ها مطرح می‌شود بازخوردهای خوبی می‌دهند و می‌گویند توانسته اند نکات لازم و تخصصی را دریافت کنند. فرآیند ما در داوری طرح‌ها و پلن‌های شرکت کنندگان به این ترتیب است که بیزینس پلن آنها را بررسی کرده و درباره آن بحث می‌کنیم و سپس در برنامه و طی فرآیند حضور شرکت کنندگان نکات مورد نظر را به آنها بیان می‌کنیم.

وی با اشاره به مقایسه‌ای میان تولیدکنندگان ایرانی و خارجی تصریح کرد: در کشورهای پیشرفته خارجی بیشتر روی بازاریابی و فروش سرمایه گذاری می‌شود در حالی که در ایران اینگونه نیست و افراد ذهنیت درستی نسبت به فروش محصول خود ندارند. در شرکت‌های پیشرفته به طور مثال فرد می‌تواند توضیح دهد که یک کسب و کار دو میلیون دلاری دارد و ابعاد رقمی کسب و کارش را می‌شناسد. در حالی که در شرکت‌های ایرانی اینگونه نیست.

منبع: مهر