قرار گرفتن نام 2 زن در میان 14 نامزد پیشنهادی اصلاح‌طلبان

اعتمادآنلاین| اصلاح‌طلبان اگر از هر نظر هزاران ایراد داشته باشند و اگر هر انتقادی به این جریان سیاسی وارد باشد، از یک منظر نه‌تنها عملکردی قابل‌قبول داشته و دارند، بلکه از این حیث حتی ازجانب جدی‌ترین و سرسخت‌ترین رقبای‌شان نیز مورد تایید بوده و در مواردی حتی عملکردشان موردتقلید این رقبای سیاسی بوده؛ اینکه کار ستادی و تشکیلاتی را خوب بلدند.

به گزارش روزنامه اعتماد، البته این ادعا را صرفا وقتی می‌توان پیش کشید که پیشاپیش، ملاحظه‌ای مهم را مدنظر قرار دهیم و آن اینکه زمین بازی را مشخصا زمین بازی آن‌دسته از بازیگران سیاسی فرض کنیم که بنابه مناسبات سیاسی داخلی ایران دست به کنشگری می‌زنند و میدان و گستره انجام این مقایسه نیز مشخصا میدان کنشگری و سیاست‌ورزی کنشگران سیاسی ایرانی باشد که در چارچوب نظام فعالیت می‌کنند.

اما آن‌چه دیروز به عنوان خروجی آخرین کنش تشکیلاتی و ستادی اصلاح‌طلبان در قالب فهرستی 14 نفره از کاندیداهای احتمالی انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌رو رسانه‌ای شد، نه‌تنها از برخی جهات، محل انتقاد افکار عمومی قرار گرفت و بعضا قرار گرفتن اسامی برخی چهره‌ها و جای خالی بعضی دیگر را بهت‌آور و باورناپذیر توصیف کردند، بلکه حتی مورد حمایت تام و تمام همه احزاب عضو این جبهه سیاسی نیز واقع نشد و دست‌کم یکی از احزاب شاخص جریان اصلاحات، ضمن تاکید بر همراهی با «جبهه اصلاحات ایران» در ادامه مسیر تا 28 خردادماه 98 و تاکید بر تلاش خود برای حفظ انسجام درون‌گفتمانی اصلاح‌طلبان، علنا به این سازوکار انتقاد کرد و عدم معرفی کاندیداهای حزبی خود به این نهاد اجماع‌ساز و بالادستی در جریان اصلاحات را رسانه‌ای کرد.

آن‌جا که اعتماد ملی، آن‌طور که اسماعیل گرامی‌مقدم، سخنگوی این تشکل اصلاح‌طلب به «اعتماد» توضیح داده‌اند، به‌دلیل انتقاد به کلیت سازوکار انتخاب گزینه نهایی با دو سوم آرای اعضای این جبهه و تاکید بر اینکه این روش «مغایر دموکراسی» است، از معرفی کاندیداهای خود به «جبهه اصلاحات ایران» خودداری کرده است. حال آنکه الیاس حضرتی، دبیرکل اعتمادملی نیز در این رابطه به «اعتماد» گفته که هدف این تشکل اصلاح‌طلب از عدم معرفی کاندیدا، حفظ انسجام بوده و بر این اساس، اگرچه منتقد سازوکار مبتنی بر انتخاب کاندیدای نهایی بر پایه دوسوم آراست اما به همکاری با مجموعه اصلاح‌طلبان ادامه خواهد داد.

به‌جز این اما اگرچه موارد متعددی در این رابطه مورد بحث قرار گرفت اما آن‌چه در مجموعه مباحث پیرامون انتشار این فهرست 14 نفره بیش از دیگر مسائل موردتوجه افکار عمومی بود، در چند نکته خلاصه می‌شد.

نکاتی که شاید یکی از مهم‌ترین آن، قرار گرفتن نام چهره‌هایی چون محمدجواد ظریف در این فهرست بود. کسانی که نه‌تنها تاکنون اعلام کاندیداتوری نکرده‌اند، بلکه به‌دفعات این احتمال را رد کرده و همزمان به‌دلیل حضورشان در این فهرست، از آن‌جا که اصلاح‌طلبان طی ماه‌های گذشته به‌کرات بر حمایت از گزینه تمام‌اصلاح‌طلب و عدم تکرار راهبرد ائتلاف تاکید داشتند، این پرسش مطرح شد که چرا درنهایت این رویه درباره همه چهره‌ها لحاظ نشده است.

هرچند توضیح بسیاری از اصلاح‌طلبان به‌طور مشخص درباره ظریف از این قرار بود که او به‌دلیل آنکه همواره در حوزه دیپلماسی فعال بوده، به عضویت احزاب اصلاح‌طلب درنیامده اما مشی و مرامی اصلاح‌طلبانه داشته و دارد.

علاوه بر این اما درحالی که درپی اعلام کاندیداتوری مصطفی تاجزاده، بسیاری حتی برخی از چهره‌های منتسب به جریان اصلاحات نیز با انتقاد از این اقدام، آن را مصداق تک‌روی دانسته و مدعی بودند که او حاضر به پذیرش سازوکار «جبهه اصلاحات ایران» نخواهد بود، پیشنهاد او ازجانب تعداد بالایی از اعضای این نهاد اجماع‌ساز که موجب قرار گرفتن نامش در جمع 3 نفر نخست شد، نشان داد که این ادعاها، درست نبوده‌اند.

نکته مهم دیگر در این فهرست اما قرار گرفتن نام دو زن درجمع 14 نفره پیشنهادی بود؛ شهیندخت مولاوردی و زهرا شجاعی که هرکدام ازجانب 11 عضو «جبهه اصلاحات ایران» پیشنهاد شده و حالا درجمع گزینه‌های پیشنهادی این جریان سیاسی برای انتخابات پیش‌رو قرار گرفته‌اند. آن‌طور که در فهرست منتشرشده می‌خوانیم، جواد ظریف ازجانب 37 عضو جبهه اصلاحات، اسحاق جهانگیری ازسوی 35 نفر و مصطفی تاج‌زاده توسط 32 پیشنهاد به جبهه اصلاحات پیشنهاد شده و در رده‌های بعدی نیز مسعود پزشکیان با 25 پیشنهاد، محمدرضا عارف با 21، محسن هاشمی 20، محمد شریعتمداری با 19، مصطفی کواکبیان با 15، محمد صدر با 13 و محمود صادقی با 12 پیشنهاد در جمع 10 نفر نخست قرار دارند. همچنین شهیندخت مولاوردی و زهرا شجاعی که هرکدام به پیشنهاد 11 عضوجبهه اصلاحات و عباس آخوندی و صادق خرازی که به‌ترتیب ازسوی 11 و 10 نفر از اعضای این جبهه پیشنهاد شده‌اند، دیگر اعضای این فهرست 14 نفره را تشکیل می‌دهند.