طرح ازدواج دختران بدون اذن پدر نیاز به چکش‌کاری دارد/ شرط مدرک فوق لیسانس برای ازدواج بدون اذن پدر قابل قبول نیست

اعتمادآنلاین| سهیلا جلودارزاده نماینده تهران و عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در گفت‌و‌گو با خبرنگار اعتمادآنلاین با اشاره طرح ازدواج دختران بدون اذن پدر، گفت: ازدواج دختران بدون اذن پدر مسئله عمومی کشورمان نیست و ممکن است در مورد درصد کمی از دختران کشور این مسئله صدق کند و مورد نیاز باشد. منتها همان درصد کم هم دوست ندارند در حالت قهر و نافرمانی از پدر و مخالفت با خانوادشان ازدواج کنند.

وی ادامه داد: تصویب این طرح می تواند به پدرها کمک کنند تا خودشان را با خواسته‌های فرزندانشان تنظیم کنند. در این شرایط اگر هم نظر پدرها جنبه منطقی نداشته باشد، دخترها می‌توانند مسیرآینده خود را تعیین کنند. پیش از این نیز این موضوع وجود داشت که اگر دختری فکر کند که نمی تواند بعد از رفتن خواستگارش زندگی تشکیل بدهد، می توانسته که ازدواج کند و از نظر شرع هم این مسئله وجود دارد.

این نماینده مجلس گفت: در حال حاضر نیز بسیاری از زنانی که کار می کنند خانه می گیرند و از خانواده جدا می شوند تا دچار شوک‌ها و شرایط سخت از طرف خواهرها و برادرهایشان نشوند.

جلودارزاده خاطرنشان کرد: در نتیجه زمانیکه دختر خانمی بلوغ داشته باشد و توانایی مالی هم داشته باشد و بخواهد ازدواج کند حقش است. در برخی موارد برخی از پدرها و مادرها چون تنها می شوند به لحاظ احساسی شرایطی را ایجاد می‌کنند که دخترشان ازدواج نکنند و هر خواستگاری هم که بیاید سعی می کنند دخترشان را در کنارشان نگه دارند.

او گفت: ممکن است در برخی موارد هم لجبازی وجود داشته باشد که پدر مانع ازدواج دخترش شود، اینها استثنا است اما نمی‌توانیم اجازه دهیم این استثناها باقی بماند چون به زندگی و آینده یک زنکه می تواند یک زندگی خوب راتشکیل دهد، مربوط می شود و خوب است که این حق را بدهیم.

این عضو فراکسیون زنان مجلس با اشاره به محدودیت‌هایی که در طرح ازدواج دختران بدون اذن پدر وجود دارد، گفت: این طرح اولیه است و در بحث‌های ثانویه چکش‌کاری می شود. شرط دارا بودن فوق لیسانس به دلیل داشتن توانایی مالی است. اما به نظر من مدرک تحصیلی نباید در میان باشد و این موضوع قابل قبول نیست.

جلودارزاده تاکید کرد: شاید طراحان این طرح فکر کردند که کسی که کم سواد است نمی‌تواند مصلحت خود را تشخیص دهد. اما به نظر من زبان خواندن و نوشتن هم کافی است. چون امروز دسترسی به اطلاعات سواد نمی‌خواهد و رسانه‌ها هستند و مردم می توانند اطلاعاتشان را از آنها بگیرند.