ریشه اضطراب اجتماعی مشخص نیست/ فرد مبتلا به اضطراب اجتماعی از موقعیت‌هایش کناره‌گیری می‌کند/ اختلال اضطراب اجتماعی با رفتاردرمانی درمان می‌شود

اعتمادآنلاین| ‌ ممکن است به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا باشیم و ندانیم. این اختلال در سن مشخصی رخ نمی‌دهد. ترس از حضور در جمع، ترس از قضاوت و ارزیابی دیگران و... مبتلایان اختلال اضطراب اجتماعی را آزار می‌دهد. دکتر سید مهدی صمیمی اردستانی، متخصص روانپزشکی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین به بررسی این اختلال پرداخته است.

صمیمی اردستانی در توضیح اختلال اضطراب اجتماعی گفت: شخص از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی و انظار عمومی دچار اضطراب می‌شود. این حالت شبیه خجالتی بودن است. افراد مبتلا به این اختلال در موقعیت‌هایی که در معرض دید دیگران یا مورد ارزیابی قرار بگیرد، دچار اضطراب می‌شوند؛ مثلاً کسی که می‌خواهد در حضور دیگران سخنرانی کند، یا فردی که قصد انجام کاری را در حضور یک غریبه دارد دچار اضطراب اجتماعی می‌شود.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در مورد علت این بیماری گفت: مانند خیلی از اختلالات روانپزشکی ریشه و دلیل این اضطراب نیز مشخص نیست. نمی‌توان گفت همیشه فرد تجربه ناموفقی داشته که به این حالت دچار شده است.

صمیمی اردستانی علائم این اختلال را این‌گونه توصیف کرد: در این حالت فرد شکایت دارد که وقتی در موقعیت‌های مشخصی قرار می‌گیرد دچار علائم روانی اضطراب، دلشوره و نگرانی می‌شود. نگرانی فرد این است که کاری انجام دهد که باعث آبروریزی‌اش شود.

او در ادامه از علائم فیزیکی این اختلال گفت: علائم فیزیکی این اختلال همان علائم عمومی اضطراب است که عبارت است از لرزش دست و صدا، تپش قلب و خشکی دهان. علائم فیزیکی به این خاطر است که در اضطراب، سیستم سمپاتیک فعال می‌شود و این علائم را ایجاد می‌کند.

این روانپزشک درباره پیامدهای این اختلال توضیح داد: پیامد‌های اضطراب اجتماعی این است که فرد سعی می‌کند دچار این اضطراب و علائمش نشود، بنابراین از حضور در جمع پرهیز می‌کند. در واقع برای اینکه به این اضطراب‌ها مبتلا نشود از شرایط و موقعیت‌ها کناره‌گیری می‌کند.

او ادامه داد: فردِ دچار اضطراب اجتماعی برخی مواقع از موقعیت‌های خود صرف نظر می‌کند. ممکن است حتی کارش را هم تغییر دهد یا از دیگری بخواهد به جای او صحبت کند.

این متخصص روانپزشکی با اشاره به اینکه در هر سنی ممکن است این اختلال وجود داشته باشد اضافه کرد: این اختلال با اضطراب کودکانه نرمال متفاوت است. برخی مواقع کودکان به اقتضای سن‌شان ممکن است دچار اضطراب شوند که ما آن را بیماری تلقی نمی‌کنیم. زمانی اضطراب کودک را به این بیماری مربوط می‌دانیم که کودکان دیگر در موقعیت‌های مشابه دچار اضطراب نشوند. در این حالت آن را اضطراب اجتماعی می‌نامیم.

سید مهدی صمیمی اردستانی در پایان از راه‌های درمان کامل این اختلال گفت: درمان این اختلال سخت نیست. بخشی از درمان آن دارویی است. این دارو برای کنترل اضطراب به طور عموم است که بر اضطراب اجتماعی هم تاثیر می‌گذارد. درمان قطعی این اختلال، غیردارویی و رفتاردرمانی است. در این حالت فرد را طی چارچوبی با شرایطی که دچار استرس و اضطراب می‌شود مواجه می‌کنیم و آرام‌آرام این اضطراب کنترل می‌شود و از بین می‌رود.