دومین جلسه دادگاه «داریوش امان کی» و 4 متهم دیگر اقتصادی برگزار شد

اعتمادآنلاین| در ابتدای جلسه قاضی مسعودی مقام ضمن اعلام رسمیت دادگاه گفت: به مامورین بدرقه زندانیان تذکر می‌دهم، زیرا آنها مکلفند زندانی را در مجتمع حاضر و تحویل بدهند اینکه زندانی را در خیابان‌ها می‌گردانید، خلاف مقررات است و این موضوع به زندان اوین گزارش می شود.

در ادامه جلسه دادگاه، داریوش امان کی متهم ردیف اول پرونده در ادامه دفاعیات خود گفت: من بیشتر از هر کسی با خلق و خوی این دادگاه آگاهم و تجربه من بیشتر از شما بوده و می‌دانم باید مُر قانون را رعایت کنم.

وی افزود: متاسفانه در رسانه ها به صورت گزینشی صحبت‌هایم گفته شد. من سال 85 از کشور و از طریق مرز هوایی خارج شدم و سال 92 به صورت قانونی به کشور برگشتم و در ماه پنجم سال 93 بنده را احضار کردید. پس از آن 9 ماه به زندان رفتم و توانستم در آن زمان حدود 200 میلیارد و خرده‌ای بدهی‌ام را به بانک‌های ملی و تجارت بدهم و تسویه کنم و هر چه سند سه دانگ هم بود آن را پرداخت کردم و نهایتاً در ماه 11 سال 93 با وثیقه 90 میلیارد تومانی مرا آزاد کردید. آقای رضایی در آن زمان نیامد و بدهی خود را پرداخت نکرد. من سابقه‌ای نداشتم و شاید آن زمان می‌ترسیدم که واقعیت را بگویم ولی الان ترسی ندارم. 10 درصد کل بدهی من است.

متهم امان کی گفت: من هیچ ارتباطی با متهمان دیگر نداشتم و با آقایان طرف حساب نبودم. من از آقای ذکاوت پرسیدم که آیا شرکت شما با سرمایه 100 میلیون تومانی تاسیس شد که او گفت، بله با 100 میلیون تاسیس شد، اما وام‌ها به صورت قانونی اخذ شده‌اند و آقای ذکاوت می‌گوید اسناد بسیاری به بانک ارائه داده است.

متهم امان کی گفت: محسن رضایی به صورت فریبکارانه بازپرس را فریب داده و گویی من تسهیلات را دریافت کرده‌ام، اما اسناد متعددی وجود دارد که در آنها گفته شده پول‌ها وارد پروژه‌ها شده اند و از سال 85 تا اواخر سال 93 فقط سه ماه در این کشور آزاد بودم اما تمام کیفرخواست بدون هیچ دلیل و مدرکی علیه من است.

وی اظهار کرد: اگر می‌گویید که تمام اتفاقات بر اساس برنامه‌ریزی‌های من بوده و من پول گرفتم چرا اتهام دیگران اخلال است؟ برخی صحبت‌ها با یکدیگر مغایر هستند. ذهنیت خود که بر اساس آن من خطا کار هستم و سابقه کاری من را فراموش کنید. تنها چیزی که در این پرونده علیه من است شهادت برخی افراد است.

متهم امان کی با اشاره به شهادت افراد ادامه داد: فردی به نام مقتدایی علیه من شهادت داده و گفته امان کی دکترای وام گرفتن داشته و موفق بوده و با بانک زد و بند کرده اما من به هیچ وجه این شخص را نمی‌شناسم.

متهم امان کی در ادامه دفاعیاتش با اشاره به اظهارات مطلعین گفت: یکی از مطلعین آقای شیشه گران است که خودش زمانی که از او راجع به اظهاراتش پرسیدم به من گفت اظهارات من کذب محض است و آن را نوشته است. مطلع دوم آقای علی صرافان است و من با او پرونده کیفری دارم و با اینکه با هم اختلاف داریم به او گفتم آیا اظهاراتت را در دادگاه تکرار می کنی و دست روی قرآن می‌گذاری که او گفت، خیر.

متهم امان کی درباره شهادت رضایی گفت: اگر آقای رضایی مستند دارد، بیاورد و نشان دهد و بگوید که محل و مبلغ پول ها کجاست؟ آقای رضایی در بانک ملی بدهی داشت و 16 میلیارد بدهی بانک را تسویه کردند، اما باید یک مستند برای کارهای خود بیاورد. متاسفانه تمام ادله های موجود در کیفرخواست علیه من نوشته شده است.

وی ادامه داد: آرمان علمایی گفته من 4 هزار میلیارد معادل یک میلیون یورو پرداخت کردم و آن را در کیفی چرمی به او تحویل دادم می‌گویند من 600 میلیون فرش دادم اما این فرش‌ها را از چه کسی خریداری کردم؟

وی با بیان اینکه خانواده من نابود شده‌اند، گفت: تاکنون از من پرسیده نشده که آیا به آقای خانی پول داده‌ام یا خیر؟ چون علمایی گفته من پول دادم یعنی پول پرداخت شده؟ آقای ذکاوت اصلاً کارمند من نبود. برخی موارد غیر واقعی است. 30 هزار سند بازرسی وجود دارد و آقایان می‌گویند بر اساس آن اسناد پول‌ها به صورت قانونی دریافت شده و بر اساس اسناد و فاکتورهای موجود می‌توان نتیجه گرفت که شرکت صوری نبوده است.

متهم امان کی گفت: اتهام را روشن کنید و یا تحصیل مال نامشروع بوده پس باید پول به جیب من رفته باشد در حالی که من حتی پول کارشناسی هم نداشتم.

در ادامه نماینده دادستان در دفاع از کیفرخواست گفت: آقای امان کی نقش رهبری شرکت را در دریافت متقلّبانه تسهیلات از بانک سرمایه دارد.

در ادامه جلسه دادگاه، قاضی مسعودی ضمن مقام تفهیم اتهام به مرتضی فتحی متهم ردیف دوم پرونده مبنی بر اخلال عمده در نظام اقتصادی و پولی و بانکی از طریق تحصیل مال نامشروع به مبلغ 689 میلیارد و 239 میلیون و 592 هزار و 360 ریال گفت: آیا اتهامات را قبول داری؟

متهم فتحی گفت: خیر. من چه اخلالی کردم. گیرنده من نبودم. من در شرکت مالک زمین بودم. من زمین یافت آباد را داشتم که آن را معرفی کردم. من زمین را در سال 90 از شوهر خواهرم یعنی پدر داریوش امان کی که با او اختلاف داشتم بابت طلب دریافت کردم. در آن زمان مبلغ زمین 6 هزار و 200 متری ،120 میلیارد بود که شوهرخواهرم بابت طلب به من داد و من را خام کرد. ما خانوادگی یعنی من و مادر و پدرم املاک‌دار بودیم و در اصفهان ما را می‌شناسند. گمنام نیستیم. من به مدت 11 سال با شوهرخواهرم اختلاف داشتم و داریوش ما را آشتی داد.

قاضی مسعودی مقام خطاب به متهمان پرونده گفت: در پرونده آبداران اطلاع کافی نسبت به تمام فعل و انفعالات و اموال انتقال یافته داریم و این ذهنیت که گفته می شود درست نیست. در آن پرونده من زیر بار ظلم و زور نرفتم. می‌خواستند پرونده را از دست من بگیرند اما من پا پس نکشیدم و حتی با فشار ضابطان این کار را انجام دادم و مامور حفاظت اطلاعات قوه قضاییه هم اکنون در زندان است و بیش از 10 سال حبس گرفته و این کارها هیچ معنایی ندارد. درباره پرونده سابق ذهنیتی نداریم اما بیش از شما درباره این موضوعات اطلاعات داریم.

ادامه دارد...

منبع: ایسنا