شهرداری تهران در رشوه و پارتی‌بازی اول شد

اعتمادآنلاین| شهرداران با شعار مبارزه با فساد می آیند و پس از شهرداری به مناصب مهم سیاسی هم می رسند و دوباره شهرداری تازه با شعار تکراری مقابله با فساد از راه می رسد؛ این روند سال ها و حتی دهه هاست که در شهرداری تهران و مدیریت شهری بسیاری از کلان شهرهای ایران رخ می دهد و در همه این سال ها فساد در شهرداری و شوراها و در راس آن شهرداری تهران خبرساز بوده و همچنان هم موضوعی حاشیه ساز است. تازه ترین خبر درباره شهرداری تهران به تذکر دیروز یک عضو شورا برمی گردد که از «رتبه اول شهرداری در رشوه و پارتی بازی» سخن گفت و خواستار چاره اندیشی جدی شد. در کنار این سخنان عضو شورای شهر تهران، اخبار دستگیری و بازداشت ها در چندسال گذشته هم پر از بازداشت اعضای شورا و شهرداران در شهر و روستاهای مختلف است. چرا شهرداری ها تا این اندازه فسادزا شده اند و چرا نگاه مردم به سالم بودن روندها در شهرداری تا این اندازه منفی است؟

تاکید عضو شورا بر شناسایی افراد فاسد و رشوه گیر در شهرداری

خبر تازه درباره فساد شهرداری ها و به طور ویژه شهرداری تهران به تذکر دیروز رئیس کمیته بودجه و نظارت مالی شورای شهر تهران برمی گردد. «مجید فراهانی» در تذکر خود به شهرداری تهران گفت: «فساد آزاردهنده ترین و مشمئزکننده ترین صفتی است که در مواجهه با شهرداری تهران، شهروندان را آزار می دهد. دیو هفت سر فساد در شهرداری آن چنان در جای جای این سازمان عریض و طویل رخنه کرده است که متاسفانه در میان تمام دستگاه ها، هنوز شهرداری در زمینه میزان دریافت رشوه و پارتی بازی رتبه اول را دارد».

عضو شورای شهر تهران دراین باره راهکارهایی هم ارائه داد و گفت: «در این میان برخی عناصر فاسد هم با خود فکر می کنند باید از این نمد برای خود کلاهی ببافند، به همین دلیل پدیده رشوه رخ می دهد و برخی کارمندان با دریافت رشوه از مراجعان به نوعی سهم خود را دریافت کرده یا آنکه پارتی بازی می کنند. برای مقابله با این شرایط شفافیت، شناسایی افراد فاسد و تشویق افرادی که تخلفات را گزارش می دهند، از بهترین پادزهرهاست». فراهانی همچنین به ماده ای از قانون اشاره کرد که از تشویق فرد گزارش دهنده فساد حکایت دارد: «بر اساس بند «د» ماده 2 آیین نامه پیشگیری و مبارزه با رشوه «تشویق اشخاصی که تخلفات موضوع ماده (1) این آیین نامه را گزارش کرده و گزارش آنان منجر به صدور حکم قطعی براساس آیین نامه شده باشد»، باید توسط دستگاه های اجرائی از جمله شهرداری ها انجام گیرد، مطمئنا در صورت تحقق این بند زمینه های شناسایی افراد فاسد، رشوه گیر و متخلف بیش از پیش فراهم خواهد شد». فراهانی که ریاست کمیته بودجه و نظارت مالی شورای شهر تهران را هم برعهده دارد، در ادامه مقابله با فساد را راه بازگرداندن اعتماد مردم دانست و دراین باره گفت: «امروز در شرایطی هستیم که تنها مبارزه همه جانبه علیه فساد و رشوه می تواند اعتماد شهروندان را باز گرداند و در این میان مطالبه مردم برخورد با دانه درشت ها و نا امن کردن فضا به گونه ای است که هیچ کس به خود اجازه فساد ندهد. بر همین اساس به عنوان نماینده مردم تهران در اجرای بند 3 ماده 80 قانون شوراهای اسلامی کشور، درباره اجرائی کردن بند «د» ماده 2 آیین نامه پیشگیری و مبارزه با رشوه و تشویق اشخاصی که تخلفات را گزارش می دهند برای دومین بار به شهرداری تهران تذکر می دهم».

متن تکراری عضو شورا در انتقاد از فساد

ماجرای تذکر دیروز فراهانی درباره فساد در شورا و ضرورت مقابله با آن زمانی جالب تر می شود که به بررسی سوابق این تذکرها در شورا بپردازیم؛ 25 شهریور دو سال پیش این عضو شورا تذکری مشابه دراین باره خطاب به شهردار عنوان کرد که حتی کلمات و جملاتی از آن تذکر با آنچه دیروز خوانده شده، یکسان است. اگر فرض را بر دقت این عضو شورا و مشاورانش بگذاریم، معنای این شباهت می تواند این باشد که در دو سال گذشته در مقابله با فساد عملا کاری انجام نشده تا جایی که یک عضو شورا از جملات دو سال پیش خود استفاده می کند. براساس خبری که خبرگزاری ها در 25 شهریور سال 97 منتشر کردند، فراهانی دو سال پیش در تذکری گفته بود: «فساد آزاردهنده ترین صفتی است که شهروندان تهرانی را در مواجه با شهرداری تهران آزار می دهد. فساد دیو هفت سری در شهرداری تهران است که از جای جای این سازمان عریض و طویل رخنه کرد و متاسفانه در میان تمام دستگاه ها هنوز شهرداری در زمینه میزان دریافت رشوه و پارتی بازی رتبه اول را دارد». این تذکر تکراری در فاصله دو سال به خوبی شرایط مقابله با فساد را نشان می دهد؛ یا ناظر چنان ضعیف عمل کرده که اطلاعات تازه ای ندارد و متن دو سال پیش را تکرار کرده یا اینکه در این دو سال شهرداری تهران در مقابله با فساد گام بلندی برنداشته است که بازهم از شرایط نامساعد مدیریت شهری در مقابله با فساد حکایت دارد.

چرا فساد در شهرداری این قدر زیاد است؟

«زهرا توحیدی» پژوهشگری است که پیش از این مدیریت پروژه «طرح تدوین سند راهبردی مقابله با فساد در شهرداری تهران» را هم برعهده داشته است. این پژوهشگری درباره فساد در شهرداری تهران و راه های مقابله با آن به «شرق» می گوید: «شهرداری تهران در سال های گذشته در عمل تبدیل به سازمانی شده که ماموریت های پنهان و چشم اندازهای سیاسی داشته است. چشم اندازها و ماموریت هایی که اساسا با وظایف و نقش سازمان شهرداری منطبق نبوده است. این وضعیت شهرداری و شهر تهران را به مرور گرفتار تامین هزینه بلندپروازی گروه ها و جریان های سیاسی کرد که تبعات ساختاری و سازمانی عمیقی بر شهرداری گذاشته است». توحیدی دراین باره ادامه می دهد: «در این وضعیت شهرداری تهران را در سطوح مختلف از معادلات کلان قدرت تا جذب پایگاه رای در انتخابات های ملی و محلی وارد کرد». تامین این هزینه ها در کنار مسائل ساختاری و تاریخی در کشور، زمینه ایجاد فرایندهای فسادزا در شهرداری شده است».

این پژوهشگر در ادامه با نتایح یک پژوهش هم اشاره می کند: «براساس پژوهشی که تابستان 97 در شهرداری تهران انجام شد، به نظر می رسد که می توانیم زمینه های فساد در شهرداری را به چند دسته مهم تقسیم کنیم: اول زمینه های سازمانی: چنانچه اشاره شد ماموریت های غیرمنطبق با اهداف شهرداری تبعات ساختاری و سازمانی به همراه داشت. اینکه سازمانی فربه و کم کارآمد در این سال ها ایجاد شده بوروکراسی ای را تحمیل کرده که پیچ و خم ها و ناکارآمدی های آن می تواند بار فساد را نیز سنگین کند. شما حالتی را در شهرداری می بینید که بخشی از شهرداری است که در چارت رسمی نیامده یا بین معاونت های مختلف جابه جا می شود که خود این امکان نظارت و بررسی را کاهش می دهد. یا جایگاه و نقش شرکت ها و سازمان های وابسته شهرداری به نحوی است که اساسا امکان دورزدن نظارت بسیار زیاد است. برون سپاری ها و ارتباط ارباب رجوع با شهرداری نیز شبکه مناف را از شهرداری خارج کرده است. به بخش های نظارتی گاه یا همراه می شوند یا توان نظارت ندارند. اختیارات مدیران در سطوح میانی نیز دست بازی برای تصمیم یا برای آنان ایجاد کرده که می تواند محمل دیگری برای فساد باشد».

توحیدی درباره زمینه های تاثیرگذار در ایجاد یا رشد فساد در شهرداری به موارد دیگری هم اشاره می کند: «زمینه دیگر مسئله برنامه ریزی است. در حالی که برنامه ریزی جامعی یا وجود ندارد یا اگر وجود دارد عموما صوری و غیرقابل تحقق است. امکان ارزیابی و نظارت برای تحقق اهداف محدود می شود و همین جاست که سطح زیادی از هدررفت منابع یا فساد را خواهیم داشت. این نبود نظام برنامه ریزی دقیق، نرسیدن به یک سری اهداف را معمولا توجیه می کند یا درباره جذب بودجه برای یک سری اهداف غیرضروری ضرورت هایی ایجاد شود که همین منجر به فساد به نفع گروه هایی متعدد می شود». این پژوهشگر همچنین فرهنگ سازمانی حاکم بر شهرداری تهران را سومین زمینه فسادزا در این سازمان می داند: «یک موضوع دیگر درباره فساد فرهنگ سازمانی است. در شهرداری تهران انگیزه کافی برای مبارزه با فساد وجود ندارد و معمولا هم مقاومتی در برابر آن نمی شود و کسانی که می خواهند دراین باره مقاومت کنند معمولا با فشار و حتی طرد از معادلات روبه رو می شوند. علاوه براین ساختار به گونه ای است که گاهی افراد و مدیرانی که انگیزه فساد ندارند برای پیشبرد برنامه های خود مجبور به دورزدن قانون می شوند. در نهایت چهارمین زمینه فساد در شهرداری عوامل محیطی یا عوامل خارج از سازمان شهرداری تهران است. شورای شهر در وضعیت حقیقی ضعیف تر و کم تخصص تر از آن است که بتواند بر شهرداری نظارت کند یا این فرایندهای متنوع و متعدد محمل فساد را کنترل و مهار کند. یا ارتباط با دولت و نوسان های سیاسی حاکم بر آن نیز موثر است. به طور عمده دولت سهم درآمدی شهرداری را نیم پردازد و در عوض به تخلفات به دیده اغماض نگاه می شود.

توحیدی می گوید: «ذکر موارد فوق از جهت نبود که همه زمینه ها و فرایندهای محمل فساد احصا شود بلکه تاکید بر این است که فساد در شهرداری شبکه ذی نفعان متکثر و در سطوح مختلف دارد و این امر به هیچ وجه بر نهادهای نظارتی و برنامه ریزی پوشیده نیست؛ آنچه برای عبور از فساد ساختاری با شبکه ای مویرگی ضروری است، اراده قاطع قدرتمند و واقعی است».

فساد در شهرداری و شوراها به روایت آمار

ماجرای فساد در مدیریت شهری تنها به پایتخت ایران و یک دوره خاص خلاصه نمی شود و اخبار قضائی از کشف فسادهایی در شهر و روستاهای مختلف و در سال های متفاوت خبر می دهد. براساس اطلاعاتی که دفتر امور شوراهای اسلامی شهر و روستای وزارت کشور در اختیار «شرق» قرار داده دراین سال ها دست کم یک دهم درصد از اعضای شوراها و نیم درصد کل شوراها منحل شده است. به عبارت دیگر هیئت مرکزی حل اختلاف از ابتدای دوره اول فعالیت شوراها تا کنون تعداد 174 جلسه برگزار کرده که تعداد هزارو753 مصوبه داشته است . این هیئت در حدود 20 سال فعالیت خود به تعداد هزار و 46 مورد اعتراضات مربوط به شوراها رسیدگی کرده که در نتیجه منجر به پایان عضویت حدود یک دهم درصد از کل اعضای شوراها معادل 628 عضو شورای اسلامی شهر و روستا شده است.

درباره انحلال شوراهای اسلامی شهرها هم فعالیت هیئت مرکزی حل اختلاف 44 پیشنهاد بوده که در مجموع با رد 18 مورد پیشنهاد، 26 شورای اسلامی شهر معادل نیم درصد کل شوراهای اسلامی شهر به دلیل عدول از وظایف قانونی منحل شده است. علاوه براین جست و جو در اخبار نشان می دهد که در همین چندسال گذشته بارها شهردار یا مدیران ارشد شهری برخی کلان شهرهای ایران به اتهام فساد بازداشت شده اند که «شرق» پیش از این و هشتم مهر امسال در گزارشی با عنوان «شهرداران در بند» به این موضوع و موج بازداشت مدیران شهری به اتهام فساد در استان های کشور پرداخته بود.محمد باقرزاده: شهرداران با شعار مبارزه با فساد می آیند و پس از شهرداری به مناصب مهم سیاسی هم می رسند و دوباره شهرداری تازه با شعار تکراری مقابله با فساد از راه می رسد؛ این روند سال ها و حتی دهه هاست که در شهرداری تهران و مدیریت شهری بسیاری از کلان شهرهای ایران رخ می دهد و در همه این سال ها فساد در شهرداری و شوراها و در راس آن شهرداری تهران خبرساز بوده و همچنان هم موضوعی حاشیه ساز است. تازه ترین خبر درباره شهرداری تهران به تذکر دیروز یک عضو شورا برمی گردد که از «رتبه اول شهرداری در رشوه و پارتی بازی» سخن گفت و خواستار چاره اندیشی جدی شد. در کنار این سخنان عضو شورای شهر تهران، اخبار دستگیری و بازداشت ها در چندسال گذشته هم پر از بازداشت اعضای شورا و شهرداران در شهر و روستاهای مختلف است. چرا شهرداری ها تا این اندازه فسادزا شده اند و چرا نگاه مردم به سالم بودن روندها در شهرداری تا این اندازه منفی است؟

تاکید عضو شورا بر شناسایی افراد فاسد و رشوه گیر در شهرداری

خبر تازه درباره فساد شهرداری ها و به طور ویژه شهرداری تهران به تذکر دیروز رئیس کمیته بودجه و نظارت مالی شورای شهر تهران برمی گردد.

«مجید فراهانی» در تذکر خود به شهرداری تهران گفت: «فساد آزاردهنده ترین و مشمئزکننده ترین صفتی است که در مواجهه با شهرداری تهران، شهروندان را آزار می دهد. دیو هفت سر فساد در شهرداری آن چنان در جای جای این سازمان عریض و طویل رخنه کرده است که متاسفانه در میان تمام دستگاه ها، هنوز شهرداری در زمینه میزان دریافت رشوه و پارتی بازی رتبه اول را دارد». عضو شورای شهر تهران دراین باره راهکارهایی هم ارائه داد و گفت: «در این میان برخی عناصر فاسد هم با خود فکر می کنند باید از این نمد برای خود کلاهی ببافند، به همین دلیل پدیده رشوه رخ می دهد و برخی کارمندان با دریافت رشوه از مراجعان به نوعی سهم خود را دریافت کرده یا آنکه پارتی بازی می کنند. برای مقابله با این شرایط شفافیت، شناسایی افراد فاسد و تشویق افرادی که تخلفات را گزارش می دهند، از بهترین پادزهرهاست». فراهانی همچنین به ماده ای از قانون اشاره کرد که از تشویق فرد گزارش دهنده فساد حکایت دارد: «بر اساس بند «د» ماده 2 آیین نامه پیشگیری و مبارزه با رشوه «تشویق اشخاصی که تخلفات موضوع ماده (1) این آیین نامه را گزارش کرده و گزارش آنان منجر به صدور حکم قطعی براساس آیین نامه شده باشد»، باید توسط دستگاه های اجرائی از جمله شهرداری ها انجام گیرد، مطمئنا در صورت تحقق این بند زمینه های شناسایی افراد فاسد، رشوه گیر و متخلف بیش از پیش فراهم خواهد شد».

فراهانی که ریاست کمیته بودجه و نظارت مالی شورای شهر تهران را هم برعهده دارد، در ادامه مقابله با فساد را راه بازگرداندن اعتماد مردم دانست و دراین باره گفت: «امروز در شرایطی هستیم که تنها مبارزه همه جانبه علیه فساد و رشوه می تواند اعتماد شهروندان را باز گرداند و در این میان مطالبه مردم برخورد با دانه درشت ها و نا امن کردن فضا به گونه ای است که هیچ کس به خود اجازه فساد ندهد. بر همین اساس به عنوان نماینده مردم تهران در اجرای بند 3 ماده 80 قانون شوراهای اسلامی کشور، درباره اجرائی کردن بند «د» ماده 2 آیین نامه پیشگیری و مبارزه با رشوه و تشویق اشخاصی که تخلفات را گزارش می دهند برای دومین بار به شهرداری تهران تذکر می دهم».

متن تکراری عضو شورا در انتقاد از فساد

ماجرای تذکر دیروز فراهانی درباره فساد در شورا و ضرورت مقابله با آن زمانی جالب تر می شود که به بررسی سوابق این تذکرها در شورا بپردازیم؛ 25 شهریور دو سال پیش این عضو شورا تذکری مشابه دراین باره خطاب به شهردار عنوان کرد که حتی کلمات و جملاتی از آن تذکر با آنچه دیروز خوانده شده، یکسان است. اگر فرض را بر دقت این عضو شورا و مشاورانش بگذاریم، معنای این شباهت می تواند این باشد که در دو سال گذشته در مقابله با فساد عملا کاری انجام نشده تا جایی که یک عضو شورا از جملات دو سال پیش خود استفاده می کند.

براساس خبری که خبرگزاری ها در 25 شهریور سال 97 منتشر کردند، فراهانی دو سال پیش در تذکری گفته بود: «فساد آزاردهنده ترین صفتی است که شهروندان تهرانی را در مواجه با شهرداری تهران آزار می دهد. فساد دیو هفت سری در شهرداری تهران است که از جای جای این سازمان عریض و طویل رخنه کرد و متاسفانه در میان تمام دستگاه ها هنوز شهرداری در زمینه میزان دریافت رشوه و پارتی بازی رتبه اول را دارد». این تذکر تکراری در فاصله دو سال به خوبی شرایط مقابله با فساد را نشان می دهد؛ یا ناظر چنان ضعیف عمل کرده که اطلاعات تازه ای ندارد و متن دو سال پیش را تکرار کرده یا اینکه در این دو سال شهرداری تهران در مقابله با فساد گام بلندی برنداشته است که بازهم از شرایط نامساعد مدیریت شهری در مقابله با فساد حکایت دارد.

چرا فساد در شهرداری این قدر زیاد است؟

«زهرا توحیدی» پژوهشگری است که پیش از این مدیریت پروژه «طرح تدوین سند راهبردی مقابله با فساد در شهرداری تهران» را هم برعهده داشته است. این پژوهشگری درباره فساد در شهرداری تهران و راه های مقابله با آن به «شرق» می گوید: «شهرداری تهران در سال های گذشته در عمل تبدیل به سازمانی شده که ماموریت های پنهان و چشم اندازهای سیاسی داشته است. چشم اندازها و ماموریت هایی که اساسا با وظایف و نقش سازمان شهرداری منطبق نبوده است. این وضعیت شهرداری و شهر تهران را به مرور گرفتار تامین هزینه بلندپروازی گروه ها و جریان های سیاسی کرد که تبعات ساختاری و سازمانی عمیقی بر شهرداری گذاشته است».

توحیدی دراین باره ادامه می دهد: «در این وضعیت شهرداری تهران را در سطوح مختلف از معادلات کلان قدرت تا جذب پایگاه رای در انتخابات های ملی و محلی وارد کرد». تامین این هزینه ها در کنار مسائل ساختاری و تاریخی در کشور، زمینه ایجاد فرایندهای فسادزا در شهرداری شده است». این پژوهشگر در ادامه با نتایح یک پژوهش هم اشاره می کند: «براساس پژوهشی که تابستان 97 در شهرداری تهران انجام شد، به نظر می رسد که می توانیم زمینه های فساد در شهرداری را به چند دسته مهم تقسیم کنیم: اول زمینه های سازمانی: چنانچه اشاره شد ماموریت های غیرمنطبق با اهداف شهرداری تبعات ساختاری و سازمانی به همراه داشت. اینکه سازمانی فربه و کم کارآمد در این سال ها ایجاد شده بوروکراسی ای را تحمیل کرده که پیچ و خم ها و ناکارآمدی های آن می تواند بار فساد را نیز سنگین کند.

شما حالتی را در شهرداری می بینید که بخشی از شهرداری است که در چارت رسمی نیامده یا بین معاونت های مختلف جابه جا می شود که خود این امکان نظارت و بررسی را کاهش می دهد. یا جایگاه و نقش شرکت ها و سازمان های وابسته شهرداری به نحوی است که اساسا امکان دورزدن نظارت بسیار زیاد است. برون سپاری ها و ارتباط ارباب رجوع با شهرداری نیز شبکه مناف را از شهرداری خارج کرده است. به بخش های نظارتی گاه یا همراه می شوند یا توان نظارت ندارند. اختیارات مدیران در سطوح میانی نیز دست بازی برای تصمیم یا برای آنان ایجاد کرده که می تواند محمل دیگری برای فساد باشد». توحیدی درباره زمینه های تاثیرگذار در ایجاد یا رشد فساد در شهرداری به موارد دیگری هم اشاره می کند: «زمینه دیگر مسئله برنامه ریزی است.

در حالی که برنامه ریزی جامعی یا وجود ندارد یا اگر وجود دارد عموما صوری و غیرقابل تحقق است. امکان ارزیابی و نظارت برای تحقق اهداف محدود می شود و همین جاست که سطح زیادی از هدررفت منابع یا فساد را خواهیم داشت. این نبود نظام برنامه ریزی دقیق، نرسیدن به یک سری اهداف را معمولا توجیه می کند یا درباره جذب بودجه برای یک سری اهداف غیرضروری ضرورت هایی ایجاد شود که همین منجر به فساد به نفع گروه هایی متعدد می شود».

این پژوهشگر همچنین فرهنگ سازمانی حاکم بر شهرداری تهران را سومین زمینه فسادزا در این سازمان می داند: «یک موضوع دیگر درباره فساد فرهنگ سازمانی است. در شهرداری تهران انگیزه کافی برای مبارزه با فساد وجود ندارد و معمولا هم مقاومتی در برابر آن نمی شود و کسانی که می خواهند دراین باره مقاومت کنند معمولا با فشار و حتی طرد از معادلات روبه رو می شوند. علاوه براین ساختار به گونه ای است که گاهی افراد و مدیرانی که انگیزه فساد ندارند برای پیشبرد برنامه های خود مجبور به دورزدن قانون می شوند. در نهایت چهارمین زمینه فساد در شهرداری عوامل محیطی یا عوامل خارج از سازمان شهرداری تهران است. شورای شهر در وضعیت حقیقی ضعیف تر و کم تخصص تر از آن است که بتواند بر شهرداری نظارت کند یا این فرایندهای متنوع و متعدد محمل فساد را کنترل و مهار کند. یا ارتباط با دولت و نوسان های سیاسی حاکم بر آن نیز موثر است. به طور عمده دولت سهم درآمدی شهرداری را نیم پردازد و در عوض به تخلفات به دیده اغماض نگاه می شود.

توحیدی می گوید: «ذکر موارد فوق از جهت نبود که همه زمینه ها و فرایندهای محمل فساد احصا شود بلکه تاکید بر این است که فساد در شهرداری شبکه ذی نفعان متکثر و در سطوح مختلف دارد و این امر به هیچ وجه بر نهادهای نظارتی و برنامه ریزی پوشیده نیست؛ آنچه برای عبور از فساد ساختاری با شبکه ای مویرگی ضروری است، اراده قاطع قدرتمند و واقعی است».

فساد در شهرداری و شوراها به روایت آمار

ماجرای فساد در مدیریت شهری تنها به پایتخت ایران و یک دوره خاص خلاصه نمی شود و اخبار قضائی از کشف فسادهایی در شهر و روستاهای مختلف و در سال های متفاوت خبر می دهد. براساس اطلاعاتی که دفتر امور شوراهای اسلامی شهر و روستای وزارت کشور مطرح کرده دراین سال ها دست کم یک دهم درصد از اعضای شوراها و نیم درصد کل شوراها منحل شده است.

به عبارت دیگر هیئت مرکزی حل اختلاف از ابتدای دوره اول فعالیت شوراها تا کنون تعداد 174 جلسه برگزار کرده که تعداد هزارو753 مصوبه داشته است . این هیئت در حدود 20 سال فعالیت خود به تعداد هزار و 46 مورد اعتراضات مربوط به شوراها رسیدگی کرده که در نتیجه منجر به پایان عضویت حدود یک دهم درصد از کل اعضای شوراها معادل 628 عضو شورای اسلامی شهر و روستا شده است.

درباره انحلال شوراهای اسلامی شهرها هم فعالیت هیئت مرکزی حل اختلاف 44 پیشنهاد بوده که در مجموع با رد 18 مورد پیشنهاد، 26 شورای اسلامی شهر معادل نیم درصد کل شوراهای اسلامی شهر به دلیل عدول از وظایف قانونی منحل شده است. علاوه براین جست و جو در اخبار نشان می دهد که در همین چندسال گذشته بارها شهردار یا مدیران ارشد شهری برخی کلان شهرهای ایران به اتهام فساد بازداشت شده اند که «شرق» پیش از این و هشتم مهر امسال در گزارشی با عنوان «شهرداران در بند» به این موضوع و موج بازداشت مدیران شهری به اتهام فساد در استان های کشور پرداخته بود.

منبع: شرق