اصفهان، نقطه عطفی در مطالبه‌گری

اعتمادآنلاین| یکی از نکات مهمی که در این تجمع باعث امیدواری شد، اهمیت موضوع محیط زیست در میان مردم فهیم کشورمان، برخلاف بسیاری از متولیان و مسوولان کشور است.

به گزارش اعتماد، باید بپذیریم که وضعیت کنونی آب و محیط زیست در ایران، حاصل یک نگاه غیرعلمی و غیرکارشناسی در دهه‌های گذشته و در اغلب دولت‌های قبل و یک غفلت نهادینه شده در ساختار اداره کشور است که در تمام سال‌های گذشته اراده‌ای بنیادی و منطقی برای اصلاح رویکردهای اشتباه و گوش شنوایی برای شنیدن انتقادات و راهکارهای کارشناسان این حوزه وجود نداشته و مدیریت آن بیش از بهره‌مندی از علم و تجربه، برای حل مشکلات زیست محیطی چشم به باد، باران و قضا و قدر دوخته بود و فرسنگ‌ها از یک مدیریت علمی و برنامه‌محور فاصله داشته و حاضر به استفاده از تخصص کارشناسان داخلی و تجربیات ارزشمند دیگر کشورها نشده و در دور باطل جابه‌جایی‌های سیاسی به تغییر مدیران بسنده کرده است.

2- سال‌هاست که موضوع کم آبی نه تنها در ایران بلکه در بسیاری از کشورهای جهان و به خصوص منطقه خاورمیانه به یک چالش جدی تبدیل شده است و حتی برخی کارشناسان، جنگ‌های آینده را با محوریت موضوع آب محتمل دانسته‌اند و در ایران نیز چند سالی است که مجادلات و درگیری‌های پراکنده‌ای در این خصوص صورت گرفته که غفلت از آن می‌تواند تبعات سنگینی را به همراه داشته باشد.

با این تفاسیر، توجه ویژه به مدیریت آب در کشور باید در اولویت دولت و حاکمیت قرار بگیرد و فراتر از تصمیمات و راهکارهای موقتی برای آرام کردن مردم، به آن نگریسته شود. کم آبی و مشکل محیط زیست در ایران نیازمند نگاهی ملی و حاکمیتی و بهره‌مندی از همه ظرفیت‌های موجود در کشور و یک بسیج همگانی است.

3- اعتراض قانونمند، نجیبانه و خشونت‌گریز کشاورزان و مردم فهیم اصفهان که با پخش صورت ملی کشورمان نیز همراه بود، وقتی با تغییر رویکرد رسانه ملی در پوشش مناسب این رویداد به دور از سانسور و تحریف همراه شد، مجال هرگونه سوءاستفاده از یک مطالبه بحق مردمی را از جریانات خارجی و برخی افراطیون داخلی گرفت. ضمن اینکه رفتار صدا و سیما به عنوان نماینده حاکمیت نیز این پیام را به جامعه منتقل کرد که نگاه امنیتی به هرگونه اعتراض و تجمع در کشور در حال اصلاح و مدیریت شدن است که تداوم آن می‌تواند امیدوار‌کننده و باعث کاهش شکاف میان مردم و نظام شود و چه بسا اعتراضات 28 آبان مردم اصفهان را از این منظر بتوان نقطه عطفی در مطالبه‌گری مردم و مواجهه حاکمیت با آن دانست.
البته پرهیز از نگاه امنیتی و دشمن‌انگارانه به خواسته‌های مردم و تجمعات اعتراضی آنان باید به همه شهرها و موضوعات بسط داده شود و نه تنها به تجمعات عظیمی همچون 28 آبان در اصفهان که کوچک‌ترین غفلت و رفتار افراطی می‌توانست آن را به یک فاجعه ملی تبدیل کند. توقع از نهادهای مسوول این است که این رویه را در تجمعات و اعتراضاتی با ابعاد کوچک‌تر و در حوزهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... نیز با همین سعه صدر مدیریت کنند تا تغییر و اصلاح رویکرد حاکمیت در برابر مطالبات مردم باورپذیر باشد.

4- نکته پایانی اینکه برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌های اعتراضی ریشه در مشکلات و مطالباتی دارد که نسبت به آن از سوی مدیریت کشور در قوای سه‌گانه و نهادهای قدرت و تصمیم‌گیری، بی‌توجهی و غفلت جدی صورت گرفته و مردم صبور کشور را مجبور به حضور در کف خیابان کرده است. این امر حاکی از آن است که در ساختار اداره کشور مشکلات جدی وجود دارد که هر از چندگاهی شاهد تجمعاتی با موضوعات مختلفی هستیم که باید نسبت به اصلاح آن به دور از تعصبات و شعارهای آرمانگرایانه و غیرواقعی، اقدام عاجل صورت بگیرد.

مجموعه نظام از قوای سه‌گانه و نهادهای موثر در قدرت باید به این باور برسند که حل مشکلات با شعار، وعده و گفتار درمانی میسر نیست و نمی‌توان کشور را بدون حضور همه نخبگان جریانات فکری و دلسوز و تنها با یک تفکر و با حضور یک اقلیت اداره کرد. نجات ایران از بحران‌های کنونی تنها با حضور همه مردم ایران و نمایندگان واقعی آنان در عرصه مدیریت کشور میسر است و باید فضای همدلی و همبستگی و استفاده از خردجمعی در این سرزمین پهناور شکل بگیرد، چراکه تداوم شرایط کنونی قطعا بحران‌های جدی و شاید متفاوت با تجمع بزرگ 28 آبان مردم اصفهان را به دنبال دارد که هیچ وطن‌پرست و علاقه‌مند به ایران، خواهان آن نیست.

باید باور کرد که مردم صبور و البته مظلوم کشورمان بیش از توان خویش به تحمل شرایط نامطلوبی که می‌توانست به شکل به مراتب بهتری مدیریت شود، پرداخته‌اند و اینک تغییر و اصلاح در اداره کشور را برای رسیدن به شرایط مطلوب خواهان هستند و این مطالبه نیز به دور از نگاه‌های سیاسی و جناحی در میان توده‌های مردم دنبال می‌شود و یک خواست بحق و فراتر از سوءاستفاده‌های جریانات افراطی است که معمولا هرگونه اعتراض و مطالبه‌گری را به سمت و سوی اختلاف‌افکنی در ایران و ایجاد انشقاق در انسجام ایرانیان عزیز سوق می‌دهد.