بالاخره با یک جبهه برفی و بارانی در سراسر کشور، سروکله ننه‌سرما پیدا شد

زمستان که می‌شود همه یاد زنجیرچرخ، یخبندان، دهه فجر، قندیل مندیل، برف مرف، غیر از فیروزکوه و دماوند و... می‌افتند، اما من یاد یخبندان ۱۰سال پیش می‌افتم؛ سالش را دقیقا یادم نیست اما می‌دانم که وسط امتحانات دی‌ماه بودیم که یخبندان سنگینی شمال ایران را فراگرفت. فشار گاز را آنقدر کم کرده بودند که در هر خانه می‌دیدید جملگی در کنجی جمع شده بودند، البته در عصر کنونی اگر چنین صحنه‌ای را مشاهده کردید بدانید که وای‌فایِ مجانی پیدا کرده‌اند.

خلاصه ما نیز وسط امتحانات بودیم و هر روز کتاب‌ها را از شدت مطالعه جویده بودیم، ولی وقتی هرشب اخبار را گوش می‌کردیم، اعلام می‌کرد تمام کشور به غیر از فیروزکوه و دماوندِ مادرمُرده تعطیل است.

آن سال‌ها یادم است که چندین ناسزای جدید از بچه‌های دماوندی اختراع شد. وقتی تلویزیون اعلام می‌کرد که فردا تعطیل است ما نیز در قسمت‌هایی از بدن‌مان عروسی به پا می‌شد. با خود می‌گفتم خدایا! مرا این همه خوشبختی محال است.

بالاخره انتظارات به پایان رسید. گفتند همه مدارس به جز فیروزکوه و دماوند باز است. ساعت ۷صبح از خانه به سمت مدرسه در حرکت بودم که به علت لغزندگی، چندین‌بار نزدیک بود تا ضربه مغزی پیش بروم اما خواست خدا بود که فقط درز شلوارم باز شد و هیچ اتفاقی برای درز خودم نیفتاد. برگشتم به خانه و بعد از تعویض شلوار، راه افتادم. به مدرسه که رسیدم آنچنان حس غمی به من دست داد که از پیامک برداشت از حساب بانکی هم تلخ‌تر بود. به ما گفته بودند که مدارس به گاز مجهز شده‌اند، ولی جز گازِ اکسیژنِ موجود در هوا، گازی ندیدیم. گفتند با عملِ بازدم، خودتان را گرم کنید یا اینکه اگر معده‌تان خوب کار می‌کند در سرِجای‌تان خودتان گاز تولید کنید تا گرم شوید.

فضای سالن امتحان مثل فضای برگه‌های امتحان شده بود؛ هر دو ادغام شده بودند و بوی خرابکاری زیادی می‌آمد. خدا مسئولین را خیر دهد که روزهای بعدی گاز را وصل کردند، البته منظورم مسئولین کشور ترکمنستان است که شیر گاز را باز کردند تا ما از سرما نمیریم.

کاش مدارس برای سرما و یخبندان و برف، تعطیل شود اما امروزه مدارس، به‌خاطر آلودگی هوا و کرونا تعطیل می‌شود.

تا جبهه پُرفشارِ بعدیِ برف و باران، فعلا خدانگهدار!

علی غیجی، طنزپرداز و فعال رسانه‌ای