عطاءالله مهاجرانی، فعال سیاسی:
عاشورا مکتب عشق، انسانیت، پاکی، پارسایی، ایمان و یقین یافته است
عاشورا مکتب عشق و انسانیت و پاکی و پارسایی و ایمان و یقین یافته است. عاشورا تجلی توحید است و نجات و آزادی و نیز شناخت قرآن و «آتشی که نمیرد، همیشه در دل ماست».
عطاءالله مهاجرانی، فعال سیاسی و روزنامه نگار طی یادداشتی برای روزنامه اعتماد نوشت: مروز نخستین روز ماه الهام‌بخش و زندگی‌ساز محرم است. با دعای عرفه امام حسین علیه‌السلام در حال و هوای عرفان نظری امام حسین قرار گرفتیم. محرم و عاشورا، عرفان عملی اوست. آنچه در عرفه بر زبانش جاری شده بود و با کلمه بیان کرده بود، در عاشورا با خون بر صحرای کربلا نقش زد و به تعبیر درخشنده اقبال لاهوری: نقش الّا الله در صحرا نوشت/ سطر عنوان نجات ما نوشت/ رمز قرآن از حسین آموختیم/ ز آتش او شعله‌ها اندوختیم
عاشورا مکتب عشق و انسانیت و پاکی و پارسایی و ایمان و یقین یافته است. عاشورا تجلی توحید است و نجات و آزادی و نیز شناخت قرآن و «آتشی که نمیرد، همیشه در دل ماست». هلال ماه محرم که می‌تابد، چنین حال و هوایی دارد. یادش گرامی در غروب روز ۲۹ اردیبهشت ۱۳۷۵ که مصادف با ۲۹ ذی‌الحجه بود، به همراه دوست یگانه سید محمود دعایی در ساحل دریا در بندر طرطوس سوریه قدم می‌زدیم. چشمش به هلال شب اول ماه محرم افتاد. روایت او را بعدا به عنوان مقدمه‌ای تازه بر کتاب «پیام‌آور عاشورا» نوشتم: «رفیق شفیق درست پیمانی به افق اشاره کرد و با مهر و اندوه گفت: هلال ماه محرم! اللهم صل علی محمد و آل محمد، برقی از اشک در چشمانش درخشید و هاله‌ای از غم چهره‌اش را پوشاند. ساعتی پیش کوشیده بودیم غروب خورشید را در دریا بنگریم، انگار خورشید در دریا پرپر شد و حالا هلال ماه محرم و شفق در یکدیگر آمیخته شده‌اند...»(۱) آیت‌الله میرزا جواد ملکی‌تبریزی، در کتاب پرلطف «المراقبات» که با مقدمه علامه سید محمدحسین طباطبایی منتشر شده است، علامه در مقدمه خود، کتاب مراقبات را، دریایی که نمی‌توان عظمت و شگفتی آن را سنجید و کتابی که به اعتبار اعتلایش نمی‌توان به اوج آن دست یافت، وصف کرده است. میرزا جواد ملکی‌تبریزی وقتی به تبیین ماه محرم می‌رسد، می‌گوید: «شایسته است، دوستداران محمد و آل محمد، به حکم ولایت و وفا و ایمان به خداوند علی عظیم و رسول کریم، احوال‌شان در این دهه نخست ماه محرم دگرگون باشد، آثار اندوه و حسرت و درد در دل‌ها و سیمای‌شان پدیدار باشد... در ماه محرم، حال و روزی متناسب با همین ماه پیدا کنیم. گویی کودکانم در خانه متوجه فرا رسیدن ماه محرم می‌شدند. کسی به آنها چیزی نگفته بود. گویی جنس زمان متفاوت می‌شود.»(۲) رحمت و رضوان خداوند بر مرحوم حاج یدالله صفدر‌زاده‌حقیقی، سال‌ها پیش در ماه محرم در اصفهان مهمانش بودیم. قرار بود فرش «دنیای ماهی‌ها» را ببینیم. گفت: در ماه محرم و صفر، شیرینی و شکلات وارد خانه ما نمی‌شود. فرش «ثارالله» که گنجینه‌ای از هنر و صفا و لطف و ظرافت است، با طرح استاد فرشچیان و استاد رشتیان و با همت ایشان و کار کارستان بافندگانی که در تمام مدت با وضو پشت دار قالی نشستند، نقشی ماندگار از مکتب عاشورا در تاریخ هنر ایران ثبت شد. روزگاری صدام و حزب بعث در عراق گمان می‌کردند، می‌توانند آفتاب عاشورا و مکتب امام حسین را خاموش کنند. وقتی در سال ۱۳۵۳ عزاداری عاشورا و محرم را به بهانه ترویج خرافات ممنوع کردند، جمعیت عظیمی از مردم در نجف و کربلا به خیابان آمدند و فریاد زدند:
یا صدام قل للبکر
ذکر الحسین ما ینکر
ای صدام به حسن البکر بگو، یاد حسین فراموش نمی‌شود!
چنین است! صدام و حزب بعث رفتند و محرم و عاشورا باقی ماند و راهپیمایی اربعین تبدیل به پدیده‌ای جهانی و تاریخی شد. این چراغی است که در همه خانه‌های ما می‌سوزد. مثل نام‌های اهل بیت که مثل ستاره در خانواده‌ها می‌تابد و جاری است. محرم مثل باران است که تاریکی و غبار را می‌زداید و می‌شوید و می‌برد. اشکی که در ماه محرم از چشمان مردمان، به ویژه در آینه چشمان زلال و با صفای کودکان و جوانان می‌درخشد، مایه و بنیاد زندگی است. محرم همان رنگ خداست! و کدام رنگ‌آمیزی از رنگ‌آمیزی خداوند زیباتر و درخشنده‌تر؟
پی‌نوشت:
(۱) سید عطاءالله مهاجرانی، پیام‌آور عاشورا، تهران، امید ایرانیان، ۱۳۹۴، ص یک
(2) الحاج میرزا جواد آقا ملکی‌تبریزی، المراقبات، بیروت، دار الاعتصام، بی‌تا، ص ۲۵ و ۲۶
دیدگاه تان را بنویسید