پوشیدن مقنعه در دانشگاه هنر اجباری است

«محمدرضا حسنایی» رئیس دانشگاه هنر تهران درباره اجباری شدن پوشش مقنعه در این دانشگاه گفت: پوشیدن مقنعه در دانشگاه هنر اجباری بوده. طبق قانون حضور دانشجو در دانشگاه باید با مقنعه باشد. در دوران ریاست «غلامرضا اکرمی» در دانشگاه هنر، در دانشکده سینما اعلام شد که حجاب دختران می‌تواند تنها منحصر به مقنعه نباشد.

به گزارش ایلنا، مهم‌ترین بخش‌های گفتگو محمدرضا حسنایی را در ادامه می‌خوانید:

• من به عنوان رئیس دانشگاه هنر می‌گویم، قانون است که دانشجو باید مقنعه بپوشد، در غیر این صورت شاید وضعیت پوشش، باعث شود دانشجویان موارد مختلف دیگری را هم رعایت نکنند.
• وقتی خانمی مقنعه می‌پوشد، دستش آزادتر است، راحت تمرین طراحی می‌کند و… ولی دیده‌ایم که با شال اینطور نیست و برخی دانشجوها هم رعایت نمی‌کنند و کارهایشان را هم نمی‌توانند انجام دهند.
• اگر من گفتم مقنعه بپوشند برای این بود که پس از ۱۰ سال به قانون برگردیم نه اینکه قانونی جدید از اینجا درآمده باشد. اگر دانشجو بدون مقنعه باشد، حضورش در دانشگاه غیرعادی است. 
• دانشجو حق دارد از دانشگاهش بهره ببرد. پس تنها قانون مورد نظر ما مقنعه نیست که ما سعی در رعایت و اجرای آن داریم. برخی اساتید دیر سرکلاس می‌آیند و ما به آن‌ها تذکر می‌دهیم.
• برخی قواعد اصلا به اعتقاد رئیس دانشگاه مربوط نمی‌شود. در جامعه باید بپذیریم که همه ملزم به ایستادن پشت چراغ قرمز هستیم، این قانون است و به اعتقاد راننده کاری ندارد و حتی به اعتقاد پلیس به چراغ راهنمایی و رانندگی هم مربوط نمی‌شود. مسئله چراغ قرمز مربوط به آن دو نفر نیست، بلکه قانون است.
• آموزش یک سری خصوصیات دارد. استاد و دانشجو باید شانی داشته باشند. نمی‌توانیم با لباس‌های کنار دریا به مهمانی رسمی برویم و عکس این مسئله هم وجود دارد؛ با لباس رسمی هم کنار دریا نمی‌رویم.
• وزارت علوم به همه دانشگاه‌ها دستور داده که ورود دانشجوها باید تابع قوانین باشد. وزارتخانه مکرر درخصوص رعایت قوانین به دانشگاه‌ها تذکر می‌دهد. فقط هم مسئله حجاب نیست.
• یک سری از دانشجویان ما ممنوع الورود بودند و مشکل آن‌ها عدم رعایت حجاب بوده است. این افراد تعهد داده‌اند که حجاب را رعایت می‌کنند و بالغ بر ۵ یا ۶ بار هم تعهد داده بودند.
• این دانشجویان می‌خواستند به آن‌ها اجازه بدهیم که وارد دانشگاه شوند تا امتحان بدهند. چند نفر هم برای حل مشکل این دانشجویان وساطت کردند و در نهایت در کمیته تجدیدنظر با گرفتن تعهد، به این دانشجویان اجازه ورود به دانشگاه را دادیم. 
• تعهد آن‌ها این بود که متعهد به رعایت قوانین هستیم و در صورت‌ عدم رعایت قانون؛ می‌توانید از احکام تشدیدی برای ما استفاده کنید. این قانون کمیته انضباطی است و دفعه اول به فرد حکم پایین می‌دهد. 
• دانشجو که نمی‌تواند در دانشگاه شلوار پاره بپوشد و بگوید دوست دارم! من نمی‌دانم با این دوست داشتن در جامعه چطور برخورد می‌شود، اما ورود چنین دانشجویی به دانشگاه غیرعادی است. دانشجویان بعد از این که امتحان دادند دوباره قاعده را رعایت نمی‌کردند.
• نمی‌شود دانشجو بدون حجاب وارد دانشگاه شود، بعد بگوید اول من را به کمیته ببرید، حکم بدهید و بعد ممنوع الورودم کنید! اصلا از ابتدای امر ورود چنین دانشجویی به هر دانشگاهی ممنوع است.
• اگر دانشجویی با حجاب وارد دانشگاه شد بعد کشف حجاب کرد، منطق در خصوص برخورد با او چه می‌گوید؟ می‌توان گفت فقط ورود به دانشگاه بدون حجاب ممنوع است بعد هر کاری خواستند بکنند؟
•  خصوص دانشجویی که یک دفعه مسئله حجاب را رعایت نکرده و حکم خورده باشد، باید صبر کنیم تا بر اساس تصمیم کمیته انضباطی اجازه ورود او به دانشگاه داده شود. در خصوص این دانشجوها باید کمیته انضباطی تشکیل شود. دانشجو نمی‌تواند این رفتارها را با ما تکرار کند.
• به نظر باید یک جایی تعریف کنیم که دانشجویان دقیقا چه چیزی بپوشند و چه رفتاری کنند و… تازه مگر ما مثلا ۵ هزار دانشجوی بی‌حجاب داریم که خودشان را با دیگران هماهنگ نمی‌کنند؟!
• همه دانشجوهای ما که از این جنس نیستند. من که همه دانشجوها را ممنوع الورود نکرده‌ام. عمده دانشجوهای ما قاعده را رعایت می‌کنند. همه دانش آموزان مگر تجدید می‌شوند با اینکه حق آن‌هاست، اما تجدید شدن دانش آموز که قاعده کلی نیست.