افزایش تعداد فوتی‌های ناشی از تصادفات خودرویی؛ دولت آمار دقیق دهد

عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «تصادفات معیاری دقیق برای سنجش» در روزنامه اعتماد نوشت: شاید گمان کنیم که به علت مسائل و مشکلات بسیار مهم کم‌کم مسائل کمتر مهم به حاشیه رفته‌اند و کمتر کسی درباره آنان می‌نویسد. ولی واقعیت چیز دیگری است؛ چون در این زمینه‌ها امکان گزارش کار مثبت وجود ندارد، لذا مسوولان ذی‌ربط نیز ماجرا را به سکوت برگزار می‌کنند، در نتیجه در فضای عمومی کمتر طرح می‌شوند.

یکی از مشکلات و مسائل مهم که به علت مسائل مهم‌تر کمتر به چشم می‌آید، تصادفات خودرویی است. تصادفات خودرویی در ایران یکی از بدترین شاخص‌های جهانی را داشت، ولی طی دو دولت قبلی به‌‌رغم افزایش خودرو و سفر از شدت آن کاسته شد، هر چند همچنان تا رسیدن به اهداف تعیین شده در برنامه فاصله زیادی وجود داشت.

البته این را می‌توان نادیده گرفت، چون در ایران رسم است که همیشه اهداف را خیلی بالا بگیرند، تا به اندک آن برسند؛ ولی توجه ندارند که از قدیم گفته‌اند سنگ بزرگ علامت نزدن است! به عبارت دیگر اگر اهداف را خیلی بزرگ بگیرید و به آن نرسید، عدم تحقق هدف امری متداول و معمول و برنامه‌ریزی نیز بی‌معنا خواهد شد.

مثل هدف رشد ۸ درصدی در سال که از ۳۵ سال پیش تاکنون در همه برنامه‌ها بوده و هست گویی تغییر آن گناه نابخشودنی است ولی هیچگاه در طول یک برنامه محقق نشده است، سهل است که رشد اقتصادی محقق شده بسیار هم کمتر از این بوده، در نتیجه نرسیدن به هدف رشد، یک پدیده طبیعی شناخته شده است! بگذریم.

تصادفات خودرویی هزینه‌های بسیار زیادی را تحمیل می‌کند، فوت حدود ۲۰ هزار نفر در سال که اغلب نیروهایی هستند که در بهترین دوران زندگی خود قرار دارند، مصدوم شدن حدود ۴۰۰ هزار نفر که هزاران نفر آنان معلولیت‌های شدید پیدا می‌کنند. خسارات مالی فراوان و تبعات اجتماعی سنگین که لیست کردن آن فرصت می‌خواهد از این جمله است. علل آن نیز کمابیش روشن است. کیفیت نازل خودروها و جاده‌ها، فقدان نظارت کافی، مقررات بیمه‌ای نامناسب و فرهنگ و رفتار اجتماعی قابل سرزنش در رانندگی و... اهم موارد هستند. نکته جالب این است که آمار آن به نسبت از اعتبار و دقت خوبی برخوردار است لذا معیار بسیار مناسبی برای سنجش عملکرد دولت‌ها نیز هست.