خودداری وزارت بهداشت دولت رئیسی از اجرای سند درمان اعتیاد الکل؛ افزایش تعداد مصرف‌کنندگان الکل!

روزنامه اعتماد از خودداری وزارت بهداشت دولت سیزدهم از اجرای سند پیشگیری و درمان اعتیاد الکل خبر داده است. 

به گزارش اعتماد، بخش‌هایی از این گزارش را در ادامه می‌خوانید؛

 

طبق شواهدی که خبرنگار «اعتماد» به دست آورده، وزارت بهداشت دولت سیزدهم، از اجرای یکی از مهم‌ترین برنامه‌های کاهش آسیب‌های اجتماعی خودداری کرده است. سند «پیشگیری و کاهش مصرف مشروبات الکلی در ایران» تابستان سال 1399 توسط وزارت کشور ابلاغ شد. طبق این سند، تعداد مصرف‌کنندگان الکل در کشور در سال 1398 حدود 5.4 میلیون نفر (5 میلیون و 400 هزار نفر) تعداد مصرف‌کنندگان دارای علائم الکلیسم حدود 2.4 میلیون نفر (2 میلیون و 400 هزار نفر) و تعداد معتادان الکل حدود 639 هزار نفر برآورد شده بود. وزارت کشور در این سند هشدار می‌داد که در سال 1398، تعداد مصرف‌کنندگان الکل نسبت به سال 1394، بیش از 5درصد افزایش داشته و شیوع مصرف الکل از 4‌درصد (در سال 1394) به 9.3 درصد رسیده در حالی که سن آغاز مصرف مشروبات الکلی هم کاهش یافته است. طبق این سند، قرار بود برنامه‌های پیشگیری، درمان و بازتوانی به گونه‌ای باشد که سال 1404 نیمی از جمعیت 2.4 میلیون نفری دارای علائم الکلیسم، امکان و مکانی برای درمان خود داشته باشند و 20‌درصد از جمعیت 5.4 میلیون نفری مصرف‌کنندگان الکل کم شده باشد. منابع آگاه در وزارت بهداشت و وزارت کشور به «اعتماد» می‌گویند که مسوولان وزارت بهداشت دولت سیزدهم، نه‌تنها هیچ امکانی برای بهبودی معتادان الکل فراهم نکردند، از پاییز 1400 خدمات پیشگیری و بازتوانی هم به صفر رسید. 

به گفته این منابع آگاه، از پاییز 1400 به دنبال تعطیلی، تمدید نشدن مجوز یا توقف فعالیت مراکز درمان و بازتوانی بیماران معتاد به الکل، شاهد عقب‌گردی  نگران‌کننده به دو دهه قبل هستیم به این معنا که در این سه سال، هیچ درمان تخصصی برای بیمار مصرف‌کننده الکل وجود نداشته و بیماران مایل به ترک، باید به روانپزشکان مراجعه می‌کردند در حالی که ترک اعتیاد الکل، یک مداخله تخصصی و نیازمند حضور مستمر پزشک متخصص و آموزش‌دیده است .

 این منابع آگاه همچنین به «اعتماد» می‌گویند که وزارت بهداشت دولت سیزدهم با وجود آنکه مسوول صدور مجوز فعالیت مراکز درمان اعتیاد الکل بود، به بهانه لزوم بررسی‌های عمیق‌تر، روند صدور مجوز را متوقف کرد و در عوض، با حمایت  از جرم‌انگاری مصرف الکل  شرایطی ایجاد کرد که بیماران مصرف‌کننده الکل حتی در صورت بدحالی بر اثر بیش مصرفی (اوردوز) یا مسمومیت به دلیل مصرف همزمان الکل و مواد مخدر یا داروهای اعتیادآور، جرات مراجعه به بیمارستان‌ها را از دست دادند و بنابراین، احتمالا در این سه سال با آمار قابل‌توجهی از مرگ خاموش بیماران مصرف‌کننده الکل در کنج خانه‌ها مواجه بوده‌ایم در حالی که شمار زیادی از این مرگ‌ها در صورت مراجعه بیمار به مرکز درمانی و دریافت خدمات تخصصی، قابل پیشگیری بوده است.