از سرمایه‌داران سبز تا نقش چین در اقتصاد فیلیپین

اعتمادآنلاین| بیش از یک دهه است که سرمایه‌گذاری‌ روی تکنولوژی‌های پاک به یکی از موضوعات خبری مهم تبدیل شده. بنا بر یافته‌های موسسه تحقیقاتی بلومبرگ‌‌نف، از سال 2010 بیش از 2.6 تریلیون دلار صرفاً برای انرژی‌های کمتر آلاینده هزینه شده است. اکنون، به دنبال کاهش جهانی سوبسیدهای سبز، بسیاری از سرمایه‌گذاران در حال تجدیدنظر هستند، اما نه تمام سرمایه‌داران.

در این گزارش که از هفته‌نامه اکونومیست انتخاب شده با 12 سرمایه‌دار بزرگ ‌آشنا می‌شویم که دغدغه‌های محیط‌زیستی دارند و در پروژه‌های متعددی سرمایه‌گذاری می‌کنند که از جمله آنها می‌توان به تولید نیروگاه‌های رآکتور جوش هسته‌ای، انرژی‌های تجدیدپذیر، خودروهای الکتریکی، تکنولوژی‌های تبدیل‌کننده دی‌اکسید کربن هوا به سوخت و حتی تولید گوشت‌ با الیاف گیاهی اشاره کرد.

***

گزارش دوم ما که از رویترز انتخاب شده درباره همکاری استراتژیک «اکوینور»، یک شرکت انرژی دولتی در نروژ با یک شرکت انرژی چینی (CPIH) است. این 2 شرکت اعلام کردند که قصد دارند طی یک همکاری مشترک نیروگاه‌های بادی ساحلی را در چین و اروپا گسترش دهند.

اکوینور مدتی است سیاست توسعه نیروگاه‌های بادی ساحلی را دنبال می‌کند. این شرکت به تازگی برای احداث یک پارک بادی ساحلی در بریتانیا توافقی 9 میلیارد پوندی را امضا کرده و برنامه‌هایی را برای احداث نیروگاه‌های بادی در سواحل آمریکا دنبال می‌کند. ناگفته نماند که چین نیز قصد دارد تا سال 2030 به بزرگ‌ترین تولیدکننده انرژی‌های بادی در جهان تبدیل شود.

***

فیلیپین یکی از عقب‌مانده‌ترین‌ اقتصادها را در میان کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا دارد. اما این کشور قصد دارد با تسهیل سرمایه‌گذاری‌های مستقیم خارجی، زیرساخت‌های خود را تقویت کند و به یکی از اقتصادهای موفق آسیایی تبدیل شود. در این میان نقش یک کشور در معماری جدید اقتصاد فیلیپین برجسته است: چین با 9 میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی.

گزارش منتخب سوم ما که از مجله فوربس انتخاب شده، به نقش مجادله‌برانگیز چین در ساخت اقتصاد فیلیپین می‌پردازد. رودریگو دوترته، رئیس‌جمهور این کشور، معتقد است تامین مالی از جانب چین بهترین گزینه برای حل سریع و گسترده مشکلات اساسی زیرساختی فیلیپین است. اما مخالفان فیلیپینی دوترته معتقدند در صورتی که دولت در بازپرداخت وام‌های دریافتی از چین شکست بخورد، همچون تاجیکستان در سال 2011 و سری‌لانکا در 2017، ناچار خواهد بود بدهی‌های خود را با واگذاری سهام‌ها جبران کند. امری که مخالفان رئیس‌جمهور آن را «استعمار نو» چین توصیف می‌کنند.