بدهی دولت به تامین اجتماعی به 250 هزار میلیارد تومان رسیده است/ چرا دولت به بازنشستگان بسته حمایتی نداد؟

اعتمادآنلاین| ‌ در روزهای گذشته بحث بر سر بهبود معیشت و زیست طبقه‌ی کارگر ادامه داشته است؛ در شورای عالی کار پیشنهاداتی در رابطه با مسکن کارگری و ارائه بن‌کارت‌های کالا مطرح شده است و گروه کارگری شورای عالی کار معتقدند دولت باید به نص صریح ماده 149 قانون کار و تامین امکانات برای تعاونی‌های مسکنِ بازطراحی‌شده؛ بازگردد اما همچنان از انجام وظایف حاکمیتی خود در زمینه تامین مسکن، غذا و آموزش برای طبقات فرودست طفره می‌رود.

در این بین، بازنشستگان تامین اجتماعی که جزو کم‌درآمدترین‌های کشور هستند، نگرانی‌های بیشتری دارند. علی دهقان‌کیا، رئیس کانون بازنشستگان تامین اجتماعی تهران در ارتباط با طرح‌های مطرح در شورای عالی کار و با تاکید بر وظایف دولت در تامین سبد معاش کارگران و بازنشستگان می‌گوید: جلسه شورای عالی کار بیشتر مرتبط با شاغلان است و اصولاً چندان توجهی به مسکن بازنشستگان که یکی از معضلات اصلی مستمری‌بگیران حداقل‌بگیر است، نمی‌شود؛ در رابطه با مسکن بازنشستگان فقط یکبار در یک جلسه وزیر کار گفت "در حال اقدام هستیم تا در حد توان معضل مسکن بازنشستگان را حل کنیم". وزیر مسکن و شهرسازی هم یک قول‌هایی داده است؛ در جلسه شورای عالی کار نیز در مورد بازنشستگان یک صحبت‌هایی شده؛ منتها برای تامین مسکن برای کارگران و بازنشستگان ابتدا باید زمین، امکانات و شرایط فراهم شود تا بعد کاری انجام شود.

او تاکید می‌کند: با توجه به خروجی‌های جلسه شورای عالی کار که در هفته گذشته برگزار شد، ما بازنشستگان نیز منتظر جلسه دوم هستیم تا تصمیماتی گرفته شود.

اما راه «خانه‌دار شدن کارگران و بازنشستگانِ بی‌خانه» چیست؛ دهقان‌کیا می‌گوید: مستاجران عموماً بازنشستگان حداقل‌بگیر هستند که توان مالی چندانی برای مشارکت مالی در امر خانه‌سازی ندارند؛ لذا در شرایط فعلی تنها راه این است که دولت زمین بیاورد و وام ارزان‌قیمت بدهد تا بازنشستگان بتوانند مشارکت کنند؛ چون بازنشستگانی که 70 درصد آنها حداقل‌بگیر هستند پولی ندارند که در ساخت مسکن مشارکت کنند؛ مگر شرایط را جوری تنظیم کنند که بازنشستگان همان مبلغی که برای کرایه خانه می‌دهند، بپردازند و دولت وام بلندمدت و زمین مجانی بدهد؛ در آن صورت شاید بشود کاری صورت داد.

امیدی به خانه‌سازی دولت نداریم

نماینده بازنشستگان تهرانی البته تاکید می‌کند: ما بازنشستگان تامین اجتماعی امید چندانی به تامین مسکن توسط دولت نداریم.

مساله بعدی تامین اقلام ضروری خانوارها با نرخ ارزان است؛ یکی از بحث‌های شورای عالی کار و پیشنهادات گروه کارگری نیز همین تامین اقلام خانوار توسط بن‌کارت‌های الکترونیک بوده است؛ دهقان‌کیا می‌گوید: در ماه‌های گذشته، هیچ نوع حمایت غیرمزدی از بازنشستگان انجام نشده؛ باید بپذیریم دولت وضعیت مالی خوبی ندارد؛ و متاسفانه نمی‌تواند به برخی وعده‌های خود عمل کند.

او ادامه می‌دهد: در سال گذشته قرار بود شش نوبت «بسته حمایتی» به بازنشستگان بدهند اما در نهایت فقط دو نوبت دادند امسال هم که اصلا بسته حمایتی ندادند و موضوع را به کل فراموش کردند.

رئیس کانون بازنشستگان تامین اجتماعی تهران، موضوع را از زاویه دیگری بررسی می‌کند: ما بازنشسته‌ها به تامین مسکن و بن کالا امیدی نداریم؛ فقط از دولت یک چیز می‌خواهیم: انجام تعهدات. ما خطاب به دولت می‌گوییم "در مجالس گذشته 26 قانون تصویب شده که برای شما تعهد ایجاد کرده، حالا یا تعهدات خود را بپرداز یا نمایندگانت را از تامین اجتماعی بردارد و ببر"!

دولت به تعهداتش عمل کند

او تشریح می‌کند: در حال حاضر تامین اجتماعی برای این 26 گروه ماهانه 3200 میلیارد تومان هزینه می‌کند؛ اگر اینها در صندوق تامین اجتماعی نباشند و دولت این گروه‌ها را ببرد در یک صندوق دیگر مثل صندوق بازنشستگی کشوری و یا عشایر، وضعیت مستمری بگیران تامین اجتماعی بسیار بهتر خواهد شد چراکه منابع مالی صندوق تامین اجتماعی صرف بازنشستگان خودش خواهد شد نه صرف گروه‌هایی مانند زنان خانه‌دار یا قالیبافان و یا....

دهقانی‌کیا، به حجم عظیم تعهدات بر زمین مانده دولت اشاره می‌کند: بدهی دولت به تامین اجتماعی تا امروز به 250 هزار میلیارد تومان رسیده است؛ این بدهی به صورت تصاعدی بالا رفته و یک ریال آن را هم دولت نپرداخته است.

او در پایان می‌گوید: کار را به جایی رسانده‌اند که تامین اجتماعی برای جبران کسری پرداخت از بانک وام می‌گیرد و بعد مجبور است 35 درصد بهره بدهد؛ دولت درحالیکه به تعهدات خود عمل نمی‌کند، هر روز و هر شب به بازنشسته‌ها وعده می‌دهد؛ حرف ما این است که دولت اول به تهدات خود عمل کند؛ این تعهدات، صندوق را زمین‌گیر کرده است؛ لازم نیست به بازنشسته‌ها خانه بدهد یا سرای سالمندان تاسیس کند؛ ما اینها را نمی‌خواهیم؛ برای ما بازنشستگان عمل به تعهدات بر همه چیز ارجح است.