گزارش‌هایی که مدیران اجرایی کشور به سران نظام می‌دهند با وضع موجود فاصله دارد

«مورد متروی پرند» عنوان یادداشت محسن هاشمی ‌رفسنجانی در روزنامه اعتماد است که در آن آمده است: رییس‌جمهور از پروژه در حال احداث متروی پرند بازدید و با توضیحات مدیران پروژه قول داده، سوم خرداد 1402 پروژه‌ای که 14 سال پیش آغاز شده و سال‌هاست مردم این شهر چشم انتظار رسیدن قطار مترو هستند (قطار مترو و نه ایستگاه مترو) مورد بهره‌برداری قرار گیرد. پرند در 30 کیلومتری جنوب غربی تهران در شهرستان رباط‌کریم در کنار آزادراه تهران-ساوه از سال 1373 به شهر جدید تبدیل شده و براساس سرشماری سال 95 حدود 100 هزار نفر جمعیت داشته ولی هم‌اکنون با 17 هزار هکتار صحبت از 250 هزار نفر جمعیت می‌شود.

براساس نقشه‌های اولیه دارای 6 فاز بوده است. فازهای اولیه شخصی‌ساز و ویلایی و باغ ویلا و فازهای بعدی به انبوه‌سازی با نام‌های مختلف از جمله کوزو، کیسون، مسکن مهر و اخیرا طرح ملی مسکن اختصاص داده شده‌ است.  از گذشته این شهر دارای خط مستقل راه‌آهن بوده و روزانه قطار حومه‌ای شرکت راه‌آهن تا ایستگاه راه‌آهن تهران که خط 3 مترو نیز از آن عبور می‌کند و بالعکس تردد می‌نماید و به تبادل مسافر با مترو نیز می‌پردازد، لذا از این طریق به شبکه مترو در تهران متصل است.

سفر با قطارهای حومه‌ای برای شهرهای اقماری کلانشهرها ارزان، امن، غیرآلاینده و جذاب است مخصوصا که اگر سرعت مناسبی هم داشته باشد. هم‌اکنون حداقل 12 حرکت قطار حومه‌ای به‌طور متوسط هر ساعت یک‌بار از نیمه شب تا ساعت 9 شب با ریل‌باس‌ها که از قطارهای اتوبوسی کشور است با قیمت مناسب به مسافران خدمت می‌رسانند و اگر اعزام قطار سریع‌السیر فراهم باشد امکان رساندن زمان سفر به نصف هم وجود دارد، چراکه سرعت قطارها می‌تواند تا 120 کیلومتر در ساعت هم برسد. هم‌اکنون مسیر تا پرند با عبور از 6 ایستگاه میانی حدود یک ساعت طول می‌کشد. و اما مسیر جدید ریلی مذکور، مسیری است با طول 50 کیلومتر که از طریق توسعه خط یک متروی تهران به فرودگاه بین‌المللی امام خمینی و بعد پرند می‌رسد که کلنگ آن در بهمن 1387 با حضور وزرای راه و مسکن و شهرسازی به زمین زده شد.

در آن زمان، هدف از احداث این مسیر، ترغیب مردم به استقبال از پروژه چند ده‌هزاری مسکن مهر در پرند بود. براساس اعلام مدیرعامل وقت حمل و نقل و ترافیک شرکت عمران شهرهای جدید، در آن موقع قرار بود این پروژه حداکثر تا سال 92 آماده بهره‌برداری شود. آن زمان صحبت از هزینه 300 میلیارد تومانی شد. خوشبختانه بخش اولیه آن از ایستگاه شهرآفتاب خط یک متروی تهران تا فرودگاه امام خمینی توسط شهردار تهران به طول 28 کیلومتر در تابستان سال 96 با نام خط 8 متروی تهران افتتاح شد، ولی بخش فرودگاه تا پرند که البته کلنگ اولیه آن همان سال 87 از پرند زده شده بود و اجرای آن در وظایف وزرای راه و شهرسازی قرار گرفت هنوز به اتمام نرسیده است و همان‌گونه که گفته شد اخیرا با حدود 70درصد پیشرفت کل مورد بازدید و قول جدید مسوولان مربوط برای افتتاح تا 3 خرداد سال 1402 داده شد.

می‌دانیم که اجرای یک خط مترو فقط ساخت اجرای زیربنای ساختمانی آن نیست بلکه با تجهیزات ثابت و متحرک می‌تواند به خدمت‌رسانی مطمئن و امن و با ظرفیت مناسب اقدام نماید. برای مسیر 50 کیلومتری تا پرند فقط با ریل‌گذاری و تست سرد و ساخت ایستگاه، امکان مسافرگیری انبوه فراهم نمی‌شود و لازم است برای حرکت قطارها برق کافی، کنترل، سیگنالینگ و مخابرات مطمئن و البته تجهیزات ثابت دیگری تامین و نصب و راه‌اندازی گردد، ولی آنچه شاخص و لازم است نیاز به حداقل 10 قطار برای تامین سرفاصله زمانی جذاب و مطمئن می‌باشد.

با توجه به اینکه متروی تهران هم‌اکنون با کمبود حداقل 100 قطار (700 واگن) برای خطوط موجود در حال بهره‌برداری مواجه است، لذا برای اینکه این قول از حالت پیشرفت‌نمایی خارج شود لازم است از هم‌اکنون در بودجه 1402 مبلغ حداقل 3 هزار میلیارد تومان برای تامین تجهیزات متحرک تامین و قرارداد ساخت و تامین قطارها با واگن‌سازان داخلی منعقد شود. تا آنجایی که خبر دارم متاسفانه هنوز چنین مبلغی در قانون بودجه 1402 در بخش هزینه‌ها برای تکمیل متروی پرند درنظر گرفته نشده است.  امید است سازمان برنامه و بودجه برای قول به رییس‌جمهور اهمیت قائل شود و برای جلوگیری از پیشرفت‌نمایی، تامین اعتبار برای این اقدام مثبت را در نظر بگیرد.

در مجموع می‌توان گفت که گزارش‌ها و وعده‌هایی که بعضی از مدیران اجرایی کشور به سران نظام می‌دهند آن‌قدر با وضع موجود کشور فاصله دارد که حتی اگر بخشی از آن هم محقق شود شاهکار است، اما در عمل شاهد هستیم به‌ جای پیشرفت در شاخص‌ها، پسرفت اتفاق می‌افتد و ریشه نارضایتی و مشکلات اجتماعی، معیشتی و اقتصادی کشور هم شکاف میان فضا و زمین، وعده و عمل و واقع‌گرایی با خیالبافی است که فقط می‌توان به آن، عنوان پیشرفت‌نمایی یا فعال‌نمایی به جای واقع‌گرایی و عملگرایی اطلاق کرد. حداقل مانند رهبر معظم انقلاب در مورد پیشرفت از مواردی بگویند که انجام شده است نه مواردی که امید به انجام با شرایط فعلی نزدیک به محال است. یا به دقت به قول خود عمل نمایند.