حسن موسوی چلک رییس انجمن مددکاری ایران:
مشکل اصلی بازار مسکن، تورم است
یک کارشناس اقتصادی معتقد است تا وقتی نتوان مشکل تروم را حل نمیکرد نمیتوان به سامان بازار مسکن امید داشت.
حسن موسوی چلک کارشناس اقتصادی معتقد است وقتی حال اقتصاد خوب نیست و نرخ تورم روز به روز در حال افزایش است به طوری که از کنترل خارج میشود، حتماً پیامدهای ناگواری برای مردم و جامعه به دنبال خواهد داشت. یکی از این پیامدها مشکل در تامین مسکن است.
به گزارش بولتننیوز، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: در چنین شرایطی هر فردی سعی بر این دارد که از ظرفیتهای موجود خود برای جبران هزینهها و خلاهایی که به واسطه گرانی به او وارد شده، استفاده کند که داشتن مسکن و بالا بردن نرخ رهن و اجاره آن نمونهای از این ظرفیتهای مورد استفاده است.
به گفته موسوی چلک، بیشتر افرادی که مشکل مسکن دارند آنهایی هستند که درآمد بالایی ندارند به استثنا اشخاصی که از پولشان برای سرمایهگذاری استفاده میکنند و مقداری از پول خود را صرف اجاره مسکن میکنند. از آنجایی که مسکن یک امر ضروری و داشتن یک سرپناه نیاز اساسی برای همه مردم است، وقتی نتوانند به تنهایی آن را تامین کنند به مسکنهای اشتراکی رو میآورند.
موسوی چلک گفت: مسکن اشتراکی هیچ نکته مثبتی ندارد و تماماً پیامد منفی است. مسکن اشتراکی انتخابی بین بد و بدتر بین چادرنشینی و بیسر پناهی است. ساکنان حتی اگر یک فرزند داشته باشند اتاق مشترک پدر و مادر با فرزند پیامدهای منفی را به دنبال خواهد داشت
موسوی چلک معتقد است که مسکنهای اشتراکی در گذشته نیز رایج بوده است، با این تفاوت که عمدتاً مورد استفاده خانوادههایی با نسبت فامیلی نزدیک بود. برای نمونه یک خانه با ۶ اتاق، آشپزخانه و سرویس بهداشتی مشترک که در آن پدر، پسر، داماد و افراد نزدیک زندگی میکردند اما در مسکن اشتراکی به شکل جدید، ارتباطات و نسبتها مانند گذشته وجود ندارد.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران با بیان این که گسترش خانههای اشتراکی پیامدهای منفی متعددی را به دنبال خواهد داشت، توضیح میدهد: آرامش و آزادی عمل انسانها در خانه اشتراکی از بین میرود. همین طور متراژ خانه پایین میآید و ساکنان حتی اگر یک فرزند داشته باشند اتاق مشترک پدر و مادر با فرزند پیامدهای منفی را به دنبال خواهد داشت.
موسوی چلک اظهار میدارد: مسکن اشتراکی هیچ نکته مثبتی ندارد و تماماً پیامد منفی است. مسکن اشتراکی انتخابی بین بد و بدتر بین چادرنشینی و بیسر پناهی است. وقتی فقر گسترش پیدا میکند بر تمام ابعاد اجتماعی تاثیر میگذارد و اولویتهای ما را تغییر میدهد.
دیدگاه تان را بنویسید