اجاره‌نشینی برای اقتصاد بهتر است، اروپایی‌ها هم اجاره‌نشین هستند؛ جوانانی که مشکل مسکن ندارند بعدا از پدر و مادرشان آپارتمان ارث می‌برند!

روزنامه دنیای اقتصاد در مطلبی به بحران افزایش قیمت مسکن در ایران از زاویه‌ای دیگر نگاه کرده و معترض شده چرا این معضل بزرگ‌نمایی می‌شود!

به گزارش دنیای اقتصاد، بخش‌های مهم این مطلب را در ادامه می‌خوانید:

 

• مدت زمان تملک یک آپارتمان با توجه به رشد شدید قیمت آپارتمان به اعداد غیرعادی۳۰ یا ۴۰ یا ۵۰سال رسیده. نقد اول این است که لزومی ندارد این قضیه را یک فاجعه تلقی کنیم! در فرهنگ اروپایی هیچ اصراری به خانه‌دار شدن وجود ندارد، بلکه داشتن سرپناه از طریق اجاره مطلوب است. در فرهنگ اروپایی اصولا خانه‌داری یک دردسر تصور می‌شود. اجاره‌نشین بودن با تحرک اقتصادی سازگارتر است. نباید طوری این مساله را برای جامعه مطرح کرد که احساس بدبختی یا سرخوردگی کند.
•  هم‌اکنون تنها یک‌سوم جامعه ایران فاقد مسکن هستند و آنها در خانه کسانی ساکن هستند که دارای دو خانه یا بیشترند! بنابراین بخش بزرگی از جمعیت جوان لزوما با مشکل خانه روبه‌رو نخواهند شد و از حمایت پدر و مادر برای تشکیل یک زندگی جدید برخوردارند. ندیدن سهم کسانی که از پدیده ارث یا حمایت خانواده برخوردارند و تمرکز روی کسانی که فاقد این امکان هستند، بزرگ‌نمایی مساله بخش کوچک‌تر جامعه است.
•  الگوی سکونت ما ایرانیان نیز نیازمند اصلاح است. زندگی در خانه هشتاد متری یا بیشتر فرض اصلی ایرانیان است و حتی بسیاری از کسانی که تازه ازدواج می‌کنند انتظار دارند در بدو زندگی در چنین خانه‌هایی ساکن شوند. واقعیت آن است که در کشورهای اروپایی مساحتی که افراد در آن زندگی می‌کنند خصوصا در درون شهرهای بزرگ بسیار کوچک است و افراد با این واقعیت خود را تطبیق داده‌اند و اصلا احساس بدبختی و مفلوک‌بودن ندارند.
• این ایده که خانه باید آن‌قدر بزرگ باشد تا ‌میهمانان شب بتوانند در خانه اقامت کنند یا بتوان از آنها در خانه پذیرایی کرد، نیازمند تغییر است و تا حدودی تغییر کرده است. اقتصادی‌تر آن است که متراژ خانه‌ها کوچک‌تر باشد و اقامت ‌میهمانان در هتل‌ها انجام شود و پذیرایی در رستوران‌ها صورت گیرد. آیا این بهتر نیست که برای وقایعی از این دست که رو به کاهش است هزینه کمتری برای خانه بپردازیم؟