فمینیسم چیست؟

اعتمادآنلاین| مینا جزایری- واژه فمینیسم را نخستین بار شارل فوریه، سوسیالیست قرن نوزدهمی، برای دفاع از جنبش حقوق زنان به کار برد.

فمینیست‌ها باور دارند جنسیت در زندگی انسان‌ها نباید عاملی تعیین‌کننده برای جایگاه اجتماعی، سیاسی و اقتصادی آنها باشد، زیرا باور دارند زن و مرد باید از حقوق برابر در زمینه‌های مختلف برخوردار باشند و به برابری جنسیتی معتقدند.

فمینیسم داراى سه موج مهم بوده است:

موج اول فمینیسم اشاره به دورانی از فعالیت فمینیستی دارد که در طول قرن 19 و آغاز قرن 20 در انگلستان، کانادا، هلند و ایالات متحد آمریکا اتفاق افتاد. تمرکز این جنبش بر نابرابری‌ها در حقوق قانونی لازم‌الاجرا و عمدتاً به دست آوردن حق رأی برای زنان بود.

«مرى ولستون‌کرافت» با نوشتن کتاب «حقانیت حقوق زن» (1792) تاثیر اصلى را بر این موج گذاشت. پس از او «جان استوارت میل» با همکارى همسر اولش، «هرى تیلور»، کتاب «انقیاد زنان» (1869) را نوشت که تاثیر مهم بعدى را بر این موج گذاشت.

موج دوم فمینیسم که جنبش فمینیستی یا جنبش آزادی زنان نیز خوانده می‌شود، دوره‌ای از فعالیت فمینیستی در ایالات متحده آمریکاست که در سال‌های آغازین دهه 1960 شروع شد و تا اواخر دهه 1990 ادامه یافت.

موج دوم فمینیسم طیف گسترده‌ای از مسائل را مورد توجه قرار داد: نابرابری‌های غیررسمی، نابرابری‌های حقوقی رسمی، جنسیت، خانواده، محل کار، و حقوق مربوط به باروری.

«سیمون دو بووار» با نوشتن کتاب «جنس دوم» (1949) و «بتى فریدن» با نگارش کتاب «زن فریب‌خورده» (1963)، تاثیر اصلى را در برانگیختن این موج داشتند.

موج سوم فمینیسم که معمولاً آغاز آن را در اوایل دهه 80 می‌دانند به بازتعریف زنان و دختران به عنوان موجوداتی قدرتمند، جسور و صاحب اختیار جنسیت خود می‌پردازد.

برخلاف موج دوم، فمینیست‌ها در این موج بر ظاهر زنانه و رفتار ظریف تاکید می‌کردند. آنان معتقد به احیاى مادرى بودند و از خانواده فرزندمحور و همچنین زندگى خصوصى دفاع مى‌کردند.

اندیشه‌هاى برخى از پسانوگراها همچون «میشل فوکو» و «ژاک دریدا» در برانگیختن این موج تاثیر بسزایى داشت.