سوریه | سهم دشمنان مردم سوریه در اقتصاد این کشور چقدر است؟

اعتمادآنلاین| به رغم ادامه اجرای قانون قیصر و تحریم‌های آمریکا علیه سوریه، کشورهایی که تا چندی پیش داعیه سرنگونی دولت بشار اسد را داشتند، امروز به طور بالقوه و حتی بالفعل در دوره بازسازی این کشور حضور پررنگی پیدا کرده‌اند.

در حالی که ترکیه با وجود تجاوز به خاک سوریه و تصرف بالفعل بخش‌های قابل توجهی از این کشور اولین شریک بزرگ تجاری سوریه محسوب می‌‌شود، امارات نیز گام‌های بزرگی برداشته و بعد از چین در رده سوم بزرگ‌ترین همکار تجاری سوریه ایستاده است، و شاید به همین خاطر باشد که چندی پیش خبر از اختصاص 30 میلیون دلار کمک بشردوستانه به مردم سوریه داد.

جالب اینجاست که این 2 کشور مهم‌ترین حامیان تروریست‌هایی هستند که همچنان در دمشق و نقاط مختلف سوریه دست به بمب‌گذاری و قتل و کشتار می‌‌زنند.

در این میان عربستان سعودی هم که با وجود رویکرد ضدسوری خود بعد از ایران در رده نهم صادرکنندگان کالا به سوریه قرار گرفته است، گام بزرگی در جهت جهش به سوی رتبه‌های بالاتر برداشت و اولین بانک خود را برای سرمایه‌گذاری در اقتصاد سوریه راهی بلاد شام کرد.

بانک پیمو که یک بانک سعودی-فرانسوی است در نامه‌ای که اخیراً برای اداره بازار مالی سوریه ارسال کرده اعلام کرد، بخشی از بانک (ای‌تی‌بی) سوریه یا همان بانک رهنی این کشور را خریداری کرده است و اکنون 27 میلیون و 634 هزار و 443 سهم از آن را در مالکیت خود دارد.

از سویی وزارت خارجه آمریکا هم اعلام کرد بودجه‌ای در حدود 596 میلیون دلار را به عنوان کمک‌های انسان‌دوستانه برای تعامل با برنامه‌های پیش رو به منظور حل بحران سوریه اختصاص داده است.

روس‌ها نیز در ضلع دیگر این معادله روزبه‌روز بر دامنه قراردادهای انحصاری خود در سوریه می‌‌افزایند.

در دوره باراک اوباما رئیس‌جمهور اسبق آمریکا که روس‌ها در واکنش به غائله متهم شدن دمشق به استفاده از سلاح شیمایی علیه مناطق غیرنظامی از سوی واشینگتن و تهدید شدن این کشور به حمله نظامی طی بیانیه‌ای رسمی اعلام کرده بودند خود را خارج از این بازی می‌دانند و حتی شماری از افسران و مستشاران خود را نیز از دمشق خارج کرده بودند، امروز سهم بزرگی را از کیک اقتصاد سوریه طلب می‌‌کنند.

حال رسانه‌های عربی از بزرگ- و به تعبیری متورم شدن- نقش روسیه در بازسازی سوریه سخن می‌‌گویند.

به زعم کارشناسان عرب، مسکو از سوریه به عنوان سکوی پرتاب خود برای تصرف بخش‌های مهمی از صحنه سیاسی لبنان، عراق و سودان بعد از سلطه بر صحنه سیاسی و اقتصادی سوریه و حضوری قدرتمند در لیبی استفاده می‌کند.

روسیه با تقویت حضور اقتصادی خود در سوریه بعد از حضور نظامی (بخوانید دستی از هوا بر آتش جنگ داشتن) و سیاسی (در حد چند اظهارنظر و تهدید به استفاده از حق وتو) و نیز همکاری با تل‌آویو در هدف قراردادن مستمر خاک سوریه که چیزی بسیار فراتر از چشم‌پوشی از این حملات است، امروز توسعه خزنده خود را در اقتصاد سوریه شدت بخشیده و می‌کوشد تا از طریق امتیازات و نفوذی که در این کشور پیدا کرده خود را از رده ششم بزرگ‌ترین شرکای تجاری سوریه بالاتر بکشد.

این در حالی است که در ضلع دیگر این ماجرا، اروپایی‌ها تلاش خود را برای بازگشت به سوریه از دروازه نشست‌ها و کنفرانس‌هایی همچون بروکسل- که نسخه پنجم آن چند روز پیش به صورت مجازی برگزار شد- ادامه می‌دهند.

شاید بتوان گفت چند کشور اروپایی تنها طرف‌هایی هستند که همچنان بر موضع یک دهه گذشته خود مبنی بر لزوم تغییر ساختار قدرت در سوریه پافشاری می‌کنند و به تعبیری در توهم این تغییر باقی مانده‌اند، یا از نگاهی دیگر، نقش پلیس بد را در این فرایند ایفا می‌‌کنند.

در مقابل، طرف‌هایی که طی یک دهه گذشته روی زمین بر سر بودن یا نبودن دولت بشار اسد با یکدیگر در جنگ و رقابت بودند، به نوعی تفاهم در مورد انتقال این درگیری به صحنه رقابت‌های اقتصادی رسیده و حتی کار خود را هم در این زمینه آغاز کرده‌اند.