سردرگمی تل آویو در قبال پرونده اوکراین به نفعمان نخواهد بود

روزنامه عبری زبان "هاآرتص" در یادداشتی به قلم "کارولینا لیندسمان" به مواضع متفاوت دولت اسرائیل در قبال بحران شکل گرفته میان روسیه و اوکراین و در مقیاس بزرگتر میان روسیه و غرب پرداخته و نوشت: بدون شک موضع بی‌طرفی که اسرائیل در ابتدای امر در قبال بحران اوکراین اتخاذ کرده بود، نمی‌توانست پایدار و ثابت باشد کما این که یائیر لاپید وزیر خارجه اسرائیل تنها چند روز قبل از آغاز حمله روسیه به اوکراین لحن خود را کمی تغییر داد و گفت: "اگر تهاجمی صورت بگیرد، اسرائیل طرف آمریکا را می‌گیرد، ما با غرب هستیم."

به گزارش ایسنا، این روزنامه نوشت: اسرائیل پس از این اظهارات که اولین واکنش رسمی به رخدادها در پرونده اوکراین پس از سکوت طولانی تل‌آویو بود، به صراحت اعلام کرد که به دو دلیل در اتخاذ موضع در قبال بحران اوکراین محتاط‌تر از آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها است؛ نخست اینکه "اسرائیل" با سوریه مرز مشترک دارد و روسیه هم آنجاست(منافع امنیتی در سوریه) و دلیل دوم نگرانی نسبت به امنیت یهودیان ساکن روسیه و اوکراین. این بدان معنا است که اسرائیل دو بهانه برای سکوت طولانی و اتخاذ چنین مواضع متزلزلی دارد که یکی به اتباع یهودی ساکن خارج از اسرائیل و بهانه دوم به منافع خود اسرائیل مربوط است.

هاآرتص نوشت: لاپید در مواضع ابتدایی خود، امیدوار بود بهانه‌ اقلیت یهودی برای اتخاذ موضع بی‌طرف از سوی وی کافی باشد و جهان بخاطر موضوع یهودیان برای اسرائیل و اقلیت‌های یهودی تخفیف قائل شود. این یک برگ برنده برای اسرائیل در اتخاذ موضع بی طرف در قبال پرونده اوکراین - روسیه بود و موضع بی طرف تل‌آویو در قبال این پرونده را توجیه می‌کرد، لذا لاپید لاپید تا آخرین لحظه این موضع را دنبال کرد به این امید که جنگی در نخواهد گرفت.

به عقیده نویسنده این تحلیل مشکل اصلی به سیاست‌های نتانیاهو بازمی گردد.

وی می‌نویسد: مشکل این است که در دوره بنیامین نتانیاهو (نخست وزیر سابق)، دولت اسرائیل با حمایت از دولت‌های "غیر لیبرال ونامحبوب"- که هرگز به مذاق یهودیان خوش نیامد- منافع جوامع یهود را نادیده گرفت. طبعا روابط نامنسجم و تعهدات نتانیاهو به این کشورها در کنار حمایت عظیمی که از دونالد ترامپ (رئیس جمهور سابق آمریکا) دریافت می‌کرد و روابط متزلزل با دولت باراک اوباما (رئیس جمهور اسبق آمریکا)و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه تنها به منظور دستیابی به حمایت از ادامه اشغالگری‌های اسرائیل و پیامدهای آن بود.

نتانیاهو یک عامل و بازیگر اصلی در شکل دادن به یک نظام جهانی جدید از جمله در خاورمیانه بود، به نحوی که منجر به ایجاد مرز مشترک بین اسرائیل و روسیه و ایجاد فضای اعتماد به دوستی با روسیه در پرونده سوریه شد.

پیامدهای سنگین

هاآرتص در ادامه می‌نویسد: بی‌طرفی تل‌آویو هرگز به نفع آن نخواهد بود و اسرائیل ناگزیر است که موضعش را دقیقا مشخص کرده و اعلام کند که آیا با غرب است یا مقابل آن قرار می‌گیرد؟ نتیجه این بلاتکلیفی قرار گرفتن اسرائیل در مقابل روسیه است که تبعات خطرناکی برای آن دارد و به محدود شدن پرواز جنگنده های اسرائیلی در هدف گیری سوریه منجر شده چنان که طی ماه گذشته میلادی جنگنده‌های روسیه و سوریه اقدام به گشت‌زنی مشترک در بلندی‌های جولان کردند و حتی روسیه اعلام کرد که قصد دارد این پروازها را به اقدامی عادی و معمول تبدیل کند.

در ادامه این یادداشت آمده است: همچنین همزمان با اعلام حمایت اسرائیل از اوکراین، روسیه اعلام کرد حاکمیت تل‌آویو بر بلندی‌های جولان را به رسمیت نمی‌شناسد و این منطقه بحش جدایی ناپذیر از سوریه است.

هاآرتص نوشت: درست است که نتانیاهو دیگر روی کار نیست اما این امر به تصحیح واقعیت ایجاد شده درپی اظهارات لاپید و نفتالی بنت که تلاش دارند مساله یهودیان را بچسبند کمکی نمی‌کند و این اظهارات ممکن است پیامدهای دشواری به همراه داشته باشد که مهم‌ترین آنها محدود شدن توان حمله به سوریه و یا حتی سناریوهای شکل گیری دشمن جدید برای تل‌آویو هستند.

این روزنامه در پایان خاطرنشان کرد: در زمینه احیای روابط با غرب، اسرائیل باید به خاطر داشته باشد که ممکن است ناگزیر به پرداخت هزینه باشد و اینها بهای رابطه با غرب است و اسرائیل نباید تنها درخواست کننده (حمایت) باشد و باید در ازای آن هزینه نیز پرداخت کند.