حق با مارتین لوترکینگ بود، ما به سلاح معتاد شدیم

اندیشکده رسپانسیبل استیت‌کرفت در نوشتاری که روزنامه هم میهن آن را ترجمه کرده، نوشت: سالروز تولد دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور فرصتی برای نگاه به گذشته و تأمل در مورد اهمیت زندگی و کار او فراهم می‌کند. انجام این کار در سال جاری با توجه به نژادپرستی فزاینده و فضای جنگ سرد که به واشنگتن نفوذ کرده، بسیار مهم است. دکتر کینگ درک عمیقی از پیوندهای بین تنگناهای داخلی و خارجی آمریکا داشت که به‌وضوح اینها را در سخنرانی خود علیه جنگ ویتنام که در 4 آوریل 1967 در نیویورک -یک سال قبل از ترورش ایراد شد- بیان کرد. کینگ فهمید که ویتنام تنها مورد ماجراجویی نظامی ایالات‌متحده نیست:

«جنگ در ویتنام فقط نشانه یک بیماری عمیق‌تر در روحیه آمریکایی است و اگر این واقعیت نگران‌کننده را نادیده بگیریم، متوجه می‌شویم که کمیته‌های روحانیت و افراد غیرروحانی مرتبط (مانند کمیته ضدجنگ در ویتنام) را برای نسل بعدی سازماندهی می‌کنیم. آنها نگران گواتمالا، پرو، تایلند،‌کامبوج، موزامبیک و آفریقای‌جنوبی خواهند بود. ما برای اینها و ده‌ها نام دیگر راهپیمایی خواهیم کرد و در راهپیمایی‌های بی‌پایان شرکت خواهیم کرد، مگر اینکه تغییر اساسی و عمیقی در زندگی و سیاست آمریکا ایجاد شود.»

پیش‌بینی‌های کینگ در مورد محل مداخله ایالات‌متحده دقیق نبود، اما روندی که او توضیح داد متاسفانه بسیار عملی شده است؛ از افغانستان تا عراق، لیبی، سومالی و سوریه و فراتر از آن. این مداخلات مستقیم، نقش آمریکا را به‌عنوان کشور پیشرو در تجارت تسلیحاتی در جهان در نظر نمی‌گیرد و تجهیزاتی را برای کشورهایی مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی تامین می‌کند که در جنگ وحشیانه در یمن که منجر به مرگ مستقیم و غیرمستقیم 400هزار نفر شده، استفاده شده است.

بر اساس گزارش موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم، ایالات‌متحده بین سال‌های 2017 تا 2021 به 103 کشور، تسلیحات ارسال کرده است.

این سابقه ایالات‌متحده در مورد مداخله نظامی گسترده و فروش تسلیحات، با سیاست خارجی «اول دیپلماسی» که دولت بایدن متعهد به دنبال کردن آن شده، فاصله زیادی دارد. البته دولت بایدن به تعهد خود برای خروج ایالات‌متحده از تعامل فاجعه‌بار 20ساله خود در افغانستان پایبند بود.

در برخی موارد مانند اوکراین، تسلیحات ایالات‌متحده برای اهداف دفاعی جهت کمک به کی‌یف برای جلوگیری از تهاجم وحشیانه روسیه بوده است. اما ایالات‌متحده همچنان به‌نوعی از سیاست خارجی نظامی‌شده پایبند است که دکتر کینگ بیش از 50سال پیش درباره آن به ما هشدار داده بود.

مونیکا تافت، همکار در موسسه کوئینسی و استاد دانشگاه تافتس، در مقاله اخیرش در فارین افرز به تاثیرات گسترده‌تر اعتیاد آمریکا به نیروی نظامی اشاره کرده است: «این یک روند تاسف‌بار است. برای شواهد، نیازی نیست به چیزی برتر از مداخلات نظامی فاجعه‌بار ایالات‌متحده در افغانستان، عراق و لیبی نگاه کنید. توسل بیش از حد و مکرر به استفاده از زور، مشروعیت ایالات‌متحده را در جهان تضعیف می‌کند. با کاهش نیروهای دیپلماتیک و نفوذ آمریکا در خارج از کشور، ردپای نظامی این کشور افزایش می‌یابد.»

مارتین لوتر کینگ همچنین بر پیامدهای داخلی مداخله‌گرایی افسارگسیخته هم تاکید کرده بود. نظامی‌گری امروز به‌طرز دردناکی هزینه‌های داخلی ایجاد کرده است. بودجه امضا‌شده توسط پرزیدنت بایدن در ماه گذشته 858میلیارد دلار برای پنتاگون و کارهای مربوط به سلاح‌های هسته‌ای در وزارت انرژی فراهم می‌کند. این تقریبا بیش از نیمی از کل بودجه اختیاری دولت فدرال است - بخشی که تقریبا شامل همه کارهایی است که دولت انجام می‌دهد به‌غیر از برنامه‌های استحقاق اجباری مانند تامین اجتماعی: حفاظت از محیط‌زیست، بهداشت عمومی، اجرای عدالت، آموزش شغلی، آموزش و .... در همین حال، کنگره در برابر تلاش‌های دولت برای دریافت بودجه اضافی برای کمک به کووید-19 مقاومت کرده است.

کینگ درک کرد که ریشه‌های دولت جنگی، عمیق است و توسط «سه‌قلوهای غول‌پیکر نژادپرستی، ماتریالیسم افراطی و نظامی‌گری» هدایت می‌شود.