سیاره‌ای شبیه زمین در خارج از منظومه شمسی یافت شد/ دانشمندان می‌گویند ممکن است «کپلر 1649‌سی» قابل سکونت باشد

اعتمادآنلاین| مژده اصغرزاده- فضانوردان بر اساس داده‌هایی که از تلسکوپ فضایی کپلر دریافت شده، اعلام کردند که سیاره‌ای به فاصله 300 میلیون سال نوری از زمین وجود دارد که ممکن است نشانه‌هایی از حیات در آن پیدا شود. این سیاره که Kepler-1649 c نام‌گذاری شده فقط کمی از سیاره زمین بزرگ‌تر است؛ اما به جای آنکه مثل ستاره بچرخد، یک سیاره کوتوله را دور می‌زند.

اعتمادآنلاین به نقل از «astronomy» گزارش می‌دهد که این سیاره تازه کشف‌شده حدوداً 75 درصد از نوری را که ما از خورشید می‌گیریم دریافت می‌کند. این فاکتورها فرضیه وجود حیات در این سیاره را تقویت می‌کند. دانشمندان با مطالعه اجرامی چون کپلر 1649سی می‌توانند دریابند که حیات در جایی دیگر از این گیتی پهناور جاری است یا خیر.

کپلر 1649‌سی: سیاره‌ای شبیه به زمین

هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که فضانوردان درباره این سیاره نمی‌دانند؛ مثلاً جو آن از چیست و آیا شعله‌های خشمگینی که از سمت سیاره کوتوله میزبان به این سیاره می‌رسد آن را غیرقابل سکونت می‌کند. با وجود این، یافته‌ها حاکی از آن است که سیاره‌های شبیه زمین دیگر مانند سابق نادر نیستند و مطالعات حاصل از بررسی سیاره‌های خارج از کهکشان این حقیقت را اثبات می‌کند.

توماس زوربوکِن (Thomas Zurbuchen)، مدیر ماموریت‌های علمی ناسا در واشینگتن، می‌گوید یافتن این سیاره به ما امید می‌دهد که شاید زمین دومی نیز در میان ستارگان در انتظار کشف شدن باشد.

نگاهی دیگر به داده‌های کپلر

وقتی سوخت تلسکوپ کپلر در اواخر سال 2018 رو به اتمام بود، ناسا تصمیم گرفت این تلسکوپ را بازنشسته کند و به پیمایش 10ساله او برای یافتن نسخه عینی از زمین پایان دهد. این تلسکوپ به سفر خود پایان داد؛ اما محققان کوشیدند تا در داده‌های آرشیوی آن جست‌وجو کنند و نگاهی بهتر و دقیق‌تر به سیاره‌ها بیندازند.

هنگامی که دانشمندان به دنبال کشف سیاره‌ای فرازمینی در داده‌های کپلر بودند متوجه بارقه‌های ریزی از درخشش ستاره‌هایی در دوردست شدند. این عمل به شیوه گذر (transit method) انجام شد که منجمان تاکنون توانسته‌اند با استفاده از این شیوه بیش از 2 هزار سیاره در داده‌های کپلر بیابند.

بعضی از این شیب‌ها در نور ستاره‌ها نشانه‌هایی دارند که خبر از وجود یک سیاره می‌دهند، اما نشانه‌های دیگر پیچیده‌ترند؛ مثلاً وقتی یک سیاره در اندازه‌های زمین در مداری تقریباً باز جلوی ستارگان خود باشد، حتی کوچک‌ترین بخش‌های نور ستارگان را نیز سد می‌کند.

ضمناً الگوریتمی که ستاره‌شناسان برای تحلیل داده‌های کپلر استفاده می‌کنند تعداد زیادی از سیاره‌ها را به حساب نمی‌آورد. این مساله نسبی است چون یک سیاره در حال عبور تنها چیزی نیست که باعث درخشندگی ستارگان می‌شود؛ مثلاً چرخش انبوهی از غبار می‌تواند منجر به پیدایش سیگنال‌هایی از یک شبه‌سیاره شود. معمولاً الگوریتم‌ها چنین سیگنال‌های مبهمی را «مثبت غلط» (false positive) می‌خوانند؛ اما این بدان معناست که ممکن است بعضی از سیاره‌های واقعی در میان شکاف‌ها بیفتند.

بنابراین محققان در این پژوهش نشانه‌هایی را که قبلاً برای وجود سیاره رد شده بود دوباره بررسی کردند و بدین سان سیاره کپلر 1649سی را، که پیشتر آن را خطا ارزیابی کرده بودند، یافتند.

جف کافلین (Jeff Coughlin)، محقق موسسه مطالعات هوش فرازمینی و یکی از نویسندگان مقاله، می‌گوید: «برای من بسیار باورنکردنی است که اکنون و هفت سال پس از اینکه جمع‌آوری داده‌های کپلر پایان گرفته این نتایج را به دست آورده‌ایم.»

اندرو واندربرگ (Andrew Vanderburg)، محقق دانشگاه آستین تگزاس و یکی دیگر از نویسندگان مقاله، توضیح می‌دهد: «هرچه داده‌های بیشتری جمع می‌کنیم، بیشتر به این ایده نزدیک می‌شویم که سیاره‌های قابل سکونت و شبیه به زمین در اطراف این نوع ستاره‌ها فراوان‌اند.»

او می‌گوید، سیاره‌های کوتوله قرمز در همه جای کهکشان وجود دارند و این‌گونه سیاره‌های کوچک، قابل سکونت و سنگی در اطراف آنها هستند. شانس اینکه یکی از این سیارات بیشتر شبیه زمین باشد، افزایش یافته است.