نخبه نباید وحشت کند و از طرح حرف مستدل خود بگذرد/ کفن‌پوش و چپ هر دو امتیازطلب‌اند

اعتمادآنلاین| اگر دهه هفتاد عده ای برای مسکوت گذاشتن یک مسئله اجرایی در قالب کفن پوشان در جامعه اقدام به چالش آفرینی می کردند، امروز در ظاهر حقوقدان به مجلس شورای اسلامی راه یافتند اما به سبک و به جای بحث و ارائه استدلال، به سیاق گذشته با شعاردادن و پلاکارد بالا بردن و طومار نویسی قصد دارند حرف خود را به کرسی بنشانند. در همین رابطه با محمد غرضی به گفتگو نشستیم. غرضی می گوید: اگر کف خیابان‌ خوابیدن‌ها و طومار درست‌کردن‌ها تحمل نشود، ضررهایش به مراتب بیشتر است.

مشروح این گفتگو را در ادامه بخوانید.

یک پدیده ای را در کشور شاهد هستیم که عده ای اقلیت با پروپگاندا می خواهند نظر خودشان را به اکثریت تحمیل کنند، چنین پدیده ای را قبلا در قالب کفن پوشان شاهد بودیم اما امروز شکل جدید به پیدا کرده است مثلا با طومار نصب کردن در مجلس جلوی تصویب لایحه الحاق ایران به کنوانسیون منع تأمین مالی تروریسم را گرفتند و بررسی این لایحه 2 ماه مسکوت ماند، به نظر شما با کفن پوشان جدید باید چه کار کرد؟

این به عنوان یک پدیده از قدیم در جامعه است و نمی توان آن را پاک کرد اما به نظر نمی آید این نوع حرکت های پرسروصدا بتواند کل مطلب را زیر سئوال ببرد. در واقع می توان با حل مشکلی که طرف مطرح می کند، دغدغه ها را برطرف کرد. مثلا ما قبل انقلاب وقتی می خواستیم پول به انقلابیون برسانیم، از طریق کانال های مردمی این کار انجام می شد.

درست است که کفن پوشان دیدگاه های خود را دارند اما اگر مخالفان شان هم بخواهند چنین رویه ای را در اظهارنظر دنبال کنند چه اتفاقی می افتد؟

آنها هم به عنوان پدیده اضافه می شوند.

سوال هم اینجا که چگونه باید با این پدیده برخورد کرد؟

کسانی که سعی می کنند برای حل مسئله راه خشونت را در جامعه باز کنند، خیلی به خودشان و جامعه آسیب می زنند. مثلا دو گروه با هم دعوا می کنند، حاکمیت هم مجبور است دعوا را بخواباند، یک دفعه پلیس وارد می شود، برخی می پرسند پلیس چرا وارد شد؟ این طرف می گوید پلیس خشن است، آن طرف هم می گوید پلیس خشن است اما به اعتقاد من آن دو طرفی که با هم دعوا می کردند خشن هستند. بنابراین کسانی که کشور را به خشونت دعوت کنند خشن هستند، طبیعی است که با خشونت نمی توان خشن برخورد کرد چون خشونت، خشونت می آورد و ماجرا دائم ادامه پیدا می کند.

امتیاز طلبی کفن پوش محرز است، امتیاز طلبی چپ نیز محرز است بنابراین فرقی با هم نمی کنند چون هر دو امتیاز طلب هستند. امروز دولت و مجلس چپ است اما وضع کشور به چه صورت است؟ قبلا هم که عکس این بود نتیجه کارشان را دیدیم. بارها گفتم چپ نمی تواند دولت و راست نمی تواند ملت نگه دارد؛ هر دو وقتی قدرت را می گیرند درست همان کاری را می کنند که قبلی ها می کردند، وقتی این روال ادامه پیدا کند جامعه در دعوای چپ و راست کم کم حالت بی شکل می گیرد و می گذارد آنها با هم دعوا کنند.

معتقدم جامعه ایران موضوع اجماع، دموکراسی، رأی و اسلام را برای خود حل کرده است و برای حل مسائلش به هیچ وجه قدم در راه خشونت نمی گذارد. البته سیاستمداران و گروه ها چنین راهی را می روند اما مردم در راه خشونت وارد نمی شوند. کسانی هم که قصد خدمت به جامعه دارند مردم را دعوت به خشونت نمی کنند.

آیا جامعه نخبگانی باید از این حرکت های تند کف خیابانی و طوماری بترسد؟

نخبه ای که بترسد، نخبه نیست. همه اتفاقاتی در کشور افتاده است اما نخبگان با استدلال های بسیار قوی توانستند جامعه را همراه خود کنند چون از مسائل تعریفی ارائه می دهند که به نفع جامعه است. اگر کف خیابان ها خوابیدن ها و طومار درست کردن ها را تحمل نکنیم ضررهایش به مراتب بیشتر است. نخبه باید توانایی این را داشته باشد که وقتی به نکته ای می رسد که دچار گره است گره را با یک اجماع وسیع حل کند. البته این کار زحمت دارد و انرژی می برد اما به نفع جامعه است. در ایران عقل اجتماعی مردم بیشتر از عقل سیاسی احزاب و گروه هاست بنابراین نخبه نباید وحشت کند و از طرح حرف مستدل خود بگذرد. باید بیاستد ممکن است حل مسئله ای یک دو سال طول بکشد اما نهایتا حل می شود.

منبع: نامه‌نیوز