چند نفر به رهبری آیت‌الله خامنه‌ای رأی مثبت دادند؟

اعتمادآنلاین| نشریه خط حزب الله در شماره دویست و چهل و هشت خود مطلبی درباره رای گیری مجلس خبرگان برای انتخاب رهبری نظام بعد از فوت امام خمینی (ره) را منتشر کرده است. در این مطلب آمده است:

یک. موضوع جلسه

در تاریخ پانزدهم مرداد 1368، دو ماه پس از انتخاب تاریخی مجلــس خبــرگان در 14 خرداد همان ســال، بار دیگر جلســه ی خبــرگان رهبری به منظور بررســی انطباق صفات و شــرایط جدیدی که بــرای رهبری در قانون اساســی جدید تعیین شــده بــود، با منتخب روز 14 خــرداد 68 یعنــی آیــت الله خامنه ای تشــکیل جلسه داد. برخی از اعضا بر این باور بودند که اساسا نیازی به این اجلاسیه و رأی گیری مجدد برای انتخاب رهبری نیســت. امــا آقای جنتــی از ایــن نظر کــه دبیر شورای نگهبان نیز بود و اجلاسیه به درخواست شورا تشکیل شده بود، یادآور شد که در اجلاسیه ی قبلی برای انتخاب رهبری تا زمــان بازنگری تعبیر موقت به کار رفت و این اجلاسیه تشکیل شده است برای اینکه شبه های پیرامون مسئله ی رهبری برای آیندگان باقی نماند.

دو. رای مجدد خبرگان

پس از بحث و بررسی های لازم، رأی گیری میان اعضای خبــرگان دربــاره ی انطبــاق شــرایط جدید رهبــری در قانون اساســی بر آیــت الله خامنه ای انجــام گرفت و از 64 نفر حاضر 60 نفر با قیام خــود مجددًا به رهبری آیت الله خامنــه ای رأی دادند. بدین ترتیب، جمهوری اســلامی، معنــای جدیــدی از نظــام مردم ســالار را به جهــان معرفی کــرد که تا پیــش از این شــاید کمتر ســابقه ای در جهان داشــت. نظام سیاســی ای که از صدر تا ذیل آن، مستقیم یا غیرمستقیم منوط به رأی و مشارکت مردمی است.

سه. دیدار با رهبر منتخب مردم

عصــر آن روز کــه اعضــای مجلس خبــرگان بــه دیدار آیت الله خامنــه ای رفتنــد، ایشــان فرمودنــد: «لازم نیســت تأکید بکنم و عرض بکنم کــه این، بار بسیار سنگین و مسئولیت بسیار خطیری است و امتحان الهی هم هست. البته مسئولیت های بزرگ به نسبت عظمت و خطورشان، مورد توجه و عنایت بیشتر پروردگار هم قرار میگیرند و باید عرض کنم«هَٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیَبْلُوَنِی أَأَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ».(نمل/40).

خدای متعال توفیق بدهد و دعای حضرت ولیعصر (ارواحنا فداه) شــامل حال بشــود و بنده بتوانم این وظایف بسیار خطیر و سنگین که متوجه بنده در این مسئولیت است، انشــاءالله انجام بدهم، البته این لطف الهی و فضل الهی و افتخــار بزرگی برای من خواهد بود. ...خدا را شکر می کنیم که در دل ما ذره‌ای دلبســتگی و عشــق و علاقه به امور دنیوی مسائل مربوط به انقلاب نیســت. این یعنی این مسئولیت ها جنبــه ی ظاهری آنها بــرای ماها هیچ گونه کشــش و انگیزه ای نــدارد. این لطف خدا اســت و بــا جرئت این را بیان می کنیــم و همین جور هم انشــاءالله عمل می کنیم. یعنی اهداف دنیوی است. آنچه هست، مسئولیت است. من امروز در این مسئولیت کنونی همان احساســی را دارم و همــان روحیــه ای را دارم کــه در روزهای اختناق، با دشواری های فراوان، برای رسیدن به هدف هایی که بحمدالله هم هیچ تغییــر نکرده - بلکه روشنتر [هم] شده - حرکت می کردم. میدانم کــه آقایــان محتــرم و مســئولینی کــه از اول انقلاب کارهای بزرگ انقلاب را بر دوش داشــتند، همین جور بودند.» 68/5/15