اولین اشتباه استراتژیک دولت روحانی چه زمانی انجام شد؟ / جوادی حصار: روحانی در دوره دوم خود، سخت‌ترین دوران ریاست جمهوری را پشت‌سر گذاشت

اعتمادآنلاین| محمدصادق جوادی حصار تحلیلگر سیاسی اصلاح‌طلب و عضو شورای مرکزی حزب اعتمادملی پیرامون سخنان اخیر رئیس‌جمهور که در جلسه هیات دولت مطرح شد و از تغییر رویکرد دوستان و حامیان گلایه‌هایی را مطرح کرد، گفت: من فکر می‌کنم آقای روحانی نباید الان به این مباحث روی بیاورد و باید بیشتر به وظایفی که در ادامه راه و تاپایان دولت برعهده ایشان است، بپردازند. چراکه فرصت برای گله و شکایت بعد از اینکه دولت‌شان تمام شد وجود دارد و می‌توانند با دوستان و همراهان خود بنشیند و بیشتر صحبت کنند و بگویند چه کسانی کم گذاشتند و یا بد عمل کردند. این اتفاق خوبی خواهد بود به این دلیل که شاید در آن زمان بتوان برخی انتقادات را صریح‌تر و شفاف‌تر با ایشان مطرح کرد.

وی افزود: اما بالاخره انسان با عواطف و احساسات خود زندگی می‌کند و نمی‌توان احساسات انسان‌ها را نادیده گرفت اما از مسئولینی مانند روحانی انتظار این است که از تسلط بیشتری بر این مسائل برخوردار باشند و اجازه ندهند که خدای نکرده مسائل این چنینی حتی به اندازه‌ای بسیار کوچک، موقعیت های پیش رو را تحت‌الشعاع قرار دهد.

تحلیلگر سیاسی اصلاح‌طلب، دولت دوم روحانی را یکی از سخت‌ترین دوره‌های ریاست جمهوری در ایران برشمرد و تصریح کرد: من به روحانی حق می‌دهم، چراکه یکی از سخت‌ترین دوره‌های ریاست جمهوری در ایران دوره ریاست جمهوری دوم ایشان بود، فشارهای داخلی و بین‌المللی به همراه تحریم‌های فلج کننده و یکجانبه آمریکایی، شرایط منطقه‌ای ایران و مداخلات بخش‌های مختلف در امور دولت همگی به صورتی بود که کار را برای دولت به ویژه در دولت دوم ایشان سخت‌تر کرد. علت آن هم این بود که دولت او از حمایت‌های لازم داخلی چندان برخوردار نبود و مردم بیشتر فشارها و کمبودها و را متوجه ایشان می‌دانستند، البته آن‌هایی که سیاست‌ورزی و دولت داری در کشور را می‌شناسند به روحانی چندان حمله نمی‌کنند و حق هم می‌دهند اما حقیقتا در برخی موارد هم حق با روحانی نیست.

وی ادامه داد: روحانی اولین اشتباه استراتژیک خود را در دولت دوم زمانی مرتکب شد که احساس کرد حامیان اصلاح‌طلب تحت هر شرایطی پشتیبان و حامی دولت هستند و حالا وقت این است که به زعم خودشان دست خود را به سمت جریان منتقد و مخالف دولت دراز کنند و آن‌ها را در آغوش بگیرند که شاید از فشارها کاسته شود؛ آن هم به این دلیل بود که در کشور واقعا به همدلی و همراهی ملی نیاز وجود داشت اما جریان مقابل دولت نشان داده بود که برای دستیابی به اهداف خود خیلی مصمم‌تر و بی‌رحم‌تر از آن است که بخواهد منافع خود را خرج اینچنین لبخندهای دوستانه از سوی دولت کند.

عضو شورای مرکزی حزب اعتمادملی تلاش برای نزدیکی به مخالفان سرسخت دولت را یک اشتباه بزرگ از سوی دولت دانست و اظهار داشت: به عقیده من روحانی در این مسئله دچار اشتباه محاسباتی شد و در مسیر نزدیک شدن به مخالفان و منتقدان سرسخت گام برداشت. این اشتباه استراتژیک منجر به این شد که سایر حامیان ایشان هم تحت فشارهای اجتماعی از حمایت خود بکاهند. به عنوان مثال ایشان در حوادثی مانند دی‌ماه 96 یا آبان 98 می‌توانست موضع دیگری بگیرد و بخشی موضوعات را مطرح و شجاعانه اعلام کند که دولت نقش کمتری در تصمیم‌گیری‌ها دارد و بگوید که من وظیفه دارم تلاش کنم تا شرایط از حالت کنونی بدتر نشود اما به جای این، موضع دیگری را انتخاب کرد و این میان او و جریان حامی فاصله ایجاد کرد.

جوادی‌حصار عدم جلب رضایت حامیان اصلاح‌طلب در مساله حصر را یکی از ناکامی‌های دولت عنوان کرد و افزود: اصلاح‌طلبان در حمایت از روحانی همه سرمایه‌های خود ‌به ویژه بزرگترین سرمایه‌شان یعنی آقای خاتمی را به عرصه آورده و هزینه کردند اما ایشان تحت فشار جریان مقابل از نزدیکی آشکار با اصلاح‌طلبان پرهیز کرد. این‌ها مواردی است که می‌توان به عنوان دلخوری جریان اصلاحات از دولت بیان کرد. به عنوان مثال در مساله حصر که خواسته جدی و آشکار اصلاح‌طلبان بود، اگرچه نمی خواهیم بگوییم که روحانی زحمت نکشید و تلاش نکرد اما آنچه که اتفاق افتاد به میزان کافی نبود که حداقل بدنه اجتماعی راضی باشد و بگوید که دولت هر کاری که می‌توانست انجام داد اما موفق نشد.

وی در پایان گفت: از جمله آشکارترین اشتباهاتی که از سوی دولت در تعامل با حامیان رخ داد دهن کجی‌های حلقه نزدیک رئیس جمهور به اصلاح‌طلبان بود که این‌طور بیان می‌کردند که پیروزی روحانی نتیجه تلاش آن نیروها بوده و اصلاح‌طلبان هم یک نقش اندکی داشتند. وقتی از سوی نزدیکان موضوعاتی به این صورت مطرح می‌شود در نتیجه طبیعی است که برخی از جریان اصلاحات که احساسات آن‌ها در تصمیم هایشان نقش‌آفرین است در اثر این نوع نظرات و دلخوری که در آن‌ها ایجاد می‌شود در تصمیمات خود تجدیدنظر کنند و یا موضعی متفاوت در پیش بگیرند و این موضوع غیرقابل پیش‌بینی‌ای نیست. لذا دولت حق گلایه دارد اما باید برای حامیان خود هم چنین حقی قائل باشد.

منبع: ایلنا