مریم رجبیه‌فرد، استاد دانشگاه و فعال فرهنگی:
مناظره‌ها ثابت کرد مهمترین درس، ادبیات و کارآمدترین کلاس، کلاس انشاست!
استاد دانشگاه و فعال فرهنگی در یادداشتی نوشت: مناظره‌های کاندیداهای ریاست جمهوری ثابت کرد مهمترین کلاس همه سال‌های مدرسه، کلاس انشا بوده، هست و خواهد بود؛ کلاسی که هرگز بزرگ شمرده نشده، کلاسی که سر در گنجینه بی‌نهایت ادبیات در سرزمینی دارد که از تمام تقویم باشکوهش، شاعر و نویسنده باریده بر سر جهان.
اعتمادآنلاین| مریم رجبیه‌فرد، استاد دانشگاه و فعال فرهنگی در یادداشتی نوشت: مناظره‌های کاندیداهای ریاست جمهوری ثابت کرد مهمترین کلاس همه سال‌های مدرسه، کلاس انشا بوده، هست و خواهد بود؛ کلاسی که هرگز بزرگ شمرده نشده، کلاسی که سر در گنجینه بی‌نهایت ادبیات در سرزمینی دارد که از تمام تقویم باشکوهش، شاعر و نویسنده باریده بر سر جهان.
نامزدهای محترم همگی انشا خواندند بدون آنکه خود کلمه‌ای از انشای‌شان را نوشته باشند و در خوش‌بینانه‌ترین حالت، حتی نوشته‌ای که دیگران برایشان نوشته‌بودند را محض رضای خدا، قبل از آنتن، یک بار بخوانند تا بتوانند کلمات و لحن متن را از آنِ خود کنند.
بزرگواران! ای کاش در دوران مدرسه سر کلاس انشا شاگردی کرده بودید و این آموخته را جدی گرفته بودید. آنچه در این سه مناظره مشاهده شد گواه آن است که شما در کلاس انشا همیشه پشت همشاگردی جلویی خود قایم شده و سر دزدیده بودید تا انشایی که به کمک پدران و مادرانتان نوشته‌بودید یا از جایی کپی کرده بودید را نخوانید و مورد تمسخر قرار نگیرید.
از طرفی ای کاش کلاس ادبیات را لااقل جدی می‌گرفتید تا شاید معانی کلمات، دستور زبان، آرایه‌های ادبی، تسلط بر لحن و روان‌خوانی را خوب می‌آموختید تا وقتی روی صندلی مناظره‌های تلویزیونی مقابل چشمان میلیون‌ها بیننده داخلی و خارجی به عنوان نامزد ریاست جمهوری نشسته‌اید، بتوانید بدون لکنت و بی‌غلط، انشای نوشته‌شده برایتان را "درست" بخوانید و حداقل کلمات را به‌درستی و بدون تپق ادا کنید و این همه جمله بی‌سر و ته به هم نبافید و تحویل خلق‌الله ندهید.
ای کاش به جای صندلی ریاست جمهوری یک بار دیگر جرات می‌کردید و مردانه به گذشته برمی‌گشتید، روی صندلی شاگردی ادبیات و انشا تکیه می‌زدید و می‌آموختید.
تناسب‌نداشتن فعل و فاعل، گسستگی واژه‌ها برای تحویل جمله‌ای معنادار و درست به مخاطب، رعایت‌نکردن تتابع اضافات و اِعراب‌گذاری، نگاه نامتناسب و نامتوازن به متن و دوربین، نداشتن تمرکز کافی روی محتوای مکتوبی که می‌خواندید، بلاتکلیفی بین رسمی یا شکسته‌نویسی، عدم رعایت اوج و فرود و آکسان‌گذاری در خوانش، مناسب‌نبودن لحن در خواندن محتوا(عاطفی، حماسی، برانگیزاننده، انتقادی، دفاعی) و...، همه و همه گویای خامی شما و نداشتن تسلط بر ادبیات کلامی و رفتاری‌تان است که هزارافسوس مخاطب را به دنبال داشته و نشان از این دارد که متاسفانه در مدارس ما به شما هیچ نیاموخته‌اند، هیچ؛ یا اگر آموخته‌اند، شما درست نیاموخته‌اید!
دیدگاه تان را بنویسید