بایدها و نبایدهای حذف ارز 4200 تومانی؟/ یوسفی: با حذف یکباره ارز 4 هزار و 200 تومانی کالاهای اساسی افزایش قیمت صد درصدی خواهد داشت

اعتمادآنلاین| در کنار اصرار دولت بر حذف ارز چهار هزار و 200 تومانی، طیفی از نیروهای مجلس یازدهم نیز با این تصمیم مخالف هستند. نظر این طیف روز گذشته در رأی‌گیری مجلس آشکار شد؛ در مخالفت با تقاضای بررسی 2فوریتی و یک‌فوریتی لایحه تامین مطمئن کالای اساسی، نهاده‌های دامی، دارو و تجهیزات پزشکی و سیاست‌های جبرانی برای حمایت اقشار آسیب‌پذیر. لایحه‌ای که در رسانه‌ها و ادبیات این روزها با عنوان حذف ارز چهار هزار و 200 تومانی شناخته می‌شود. مجلس یازدهم حالا بررسی این لایحه را به صورت عادی در دستور کار دارد. با وجود این، نظر مخالفان محتوای این لایحه کماکان پابرجاست.

در برنامه «تیتر امروز» اعتمادآنلاین نظر مجتبی یوسفی، عضو هیات‌رئیسه مجلس یازدهم، را درباره حذف ارز چهار هزار و 200 تومانی جویا شدیم. گفته‌های این عضو هیات‌رئیسه مجلس را در ادامه می‌خوانید:

اختصاص ارز چهار هزار و 200 برای توزیع کالا و دارو از ابتدای امر غلط بود و آقای جهانگیری به یکباره این ارز را وارد ادبیات اقتصادی کشور کرد که اقدام و تصمیم اشتباهی بود. امسال در بودجه بنا بود هشت میلیارد دلار معادل ریالی 200 هزار میلیارد تومان یعنی یک‌پنجم بودجه کشور به تامین این ارز اختصاص یابد تا قیمت‌ها افزایش نیابد، حالا اما هم بحث گرانی کالاهای اساسی و دارو را می‌بینیم و هم شاهد توزیع رانت برای افراد خاص هستیم.

با توجه به نوع حاکمیت اقتصادی، نوع تصمیم‌سازی و از نظر مولفه‌های اقتصادی کشور ما، حذف یک‌‌شبه ارز ترجیحی اقتصاد کشور را به هم ریخته و سبد خانوار را کوچیک می‌کند و ما نمی‌توانیم به صورت نقطه‌ای به عواقب آنی تصمیم فکر کنیم؛ مثلاً مدافعان حذف این ارز می‌گویند اگر ارز چهار هزار و 200 تومانی حذف شود بر اساس پیش‌بینی‌ها، 20 درصد روی قیمت فلان کالا می‌رود در صورتی که اقتصاد ما این‌گونه نیست. فراموش نکنیم که گاهی تغییر کوچک قیمت بنزین روی قیمت‌های دیگر چه آثار بزرگی بر جای گذاشت.

حتی اگر حذف ارز چهار هزار و 200 تومانی روی کاغذ و بر اساس محاسبه 20 درصد افزایش کالاهای مورد نیاز مردم را به همراه داشته باشد، در واقعیت منجر به 50 تا 100 درصد افزایش قیمت شده و سفره مردم کوچک‌تر می‌شود.

تردیدی نیست که باید اصلاحی در وضعیت ارز ترجیحی صورت گیرد اما یک برنامه مشخص و مدون و برای این کار لازم است تا اثر آن بر تولیدکننده و زندگی قشر متوسط بررسی شود.

در شرایط فعلی بعضاً، برخی مردم در تامین داروی عزیزان‌شان مشکل دارند و آنها را از دست می‌دهند و ما نتوانستیم دارو را به بیمار برسانیم، بنابراین باید در زمینه این تصمیمات جدی‌تر و با صبر بیشتر بررسی صورت بگیرد.