در مواجهه با مقوله‌ای چون ازدواج و فرزندآوری، برخوردی عمیق، علمی و کارشناسانه صورت نمی‌گیرد

معین الدین سعیدی، نماینده چابهار در مجلس یازدهم طی یادداشتی برای روزنامه اعتماد نوشت: هرچند موضوع افزایش دامنه‌های جمعیتی کشور از طریق ازدواج جوانان یک ضرورت غیرقابل انکار محسوب می‌شود، اما دستیابی به چنین هدفی قبل از هر اقدامی، نیازمند ایجاد بسترهای مناسب در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... است.

اظهارات ناخوشایندی که اخیرا توسط یکی از نمایندگان مجلس در خصوص ازدواج بین‌المللی دختران ایرانی با اتباع سایر کشورها مطرح شده، اعتراضات فراوانی را در فضای عمومی، شبکه‌های اجتماعی و در میان سایر نمایندگان ایجاد کرده است. البته این نماینده روز یکشنبه در صحن علنی مجلس توضیحاتی را ارایه و اعلام کرد که مصاحبه‌اش با جرح، تعدیل و تقطیع منتشر شده، اما بررسی ماهوی اظهارات این نماینده و برخی دیگر از نمایندگان نشان‌دهنده این واقعیت است که متاسفانه در مواجهه با مقوله مهم و سرنوشت‌سازی چون ازدواج و فرزندآوری، برخوردی عمیق، علمی و کارشناسانه صورت نمی‌گیرد. هرچند بر اساس اصل 84 قانون اساسی نماینده حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهارنظر کند، اما این به این معنا نیست که با طرح موضوعات غیرضروری و حاشیه‌ساز می‌توان، غرور و احساسات میلیون‌ها ایرانی را جریحه‌دار کرد. متاسفانه چنین پیشنهادهایی که این‌بار توسط رییس کمیسیون مشترک طرح جوانی جمعیت مطرح شده، نشان می‌دهد که برخی افراد و جریانات این توانایی را دارند که روند مواجهه با موضوعات مهم و سرنوشت‌ساز را به شکل سطحی و پیش پا افتاده دنبال کنند. باید توجه داشت که عذرخواهی از اظهارات غلط، شجاعت می‌طلبد و هیچ‌کس با عذرخواهی از مردم کوچک نشده است. از سوی دیگر واقع آن است که برای افزایش سرانه‌های ازدواج جوانان و رشد فرزندآوری، قبل از هر اقدامی باید زمینه‌های لازم در حوزه‌های اقتصادی، ‌معیشتی، فرهنگی و اجتماعی را فراهم کرد.

ضمن اینکه مساله بالا رفتن سن جوانان و عدم تمایل آنان به ازدواج تنها مختص به دختران ایرانی نیست و دامنه وسیعی از پسران جوان را نیز شامل می‌شود. اینکه در مواجهه با چنین معادله‌ای به جای روش‌های علمی و پژوهشی و تخصصی، اقدام به پیچیدن نسخه‌های سطحی و عوامانه شود، بیانگر فقدان نگاه و رویکرد راهبردی به مسائل مهم و کلیدی کشور است.

اما متاسفانه چنین رویکردهایی در حوزه‌های اقتصادی، فرهنگی، دیپلماسی و...نیز جریان دارد. اینکه میزان تمایل جوانان به ازدواج یا فرزندآوری، کم شده است، دلایل مختلفی دارد؛ بخشی از این مشکل به دلایل فرهنگی و تربیتی باز می‌گردد، بخشی با مشکلات عدیده اقتصادی و معیشتی ارتباط دارد و سهمی از این تاخیر را نیز باید برای موضوعات اجتماعی و ارتباطی در نظر گرفت. در شرایطی که اجاره و رهن یک واحد مسکونی در شهرها و کلانشهرهای کشور، نیازمند صدها میلیون تومان نقدینگی است و هزینه‌های ماهانه تامین نیازهای طبیعی یک نوزاد، سر به فلک می‌زند، طبیعی است، دست و دل جوانان برای تشکیل خانواده یا فرزندآوری بلرزد. اگر قرار است نسخه‌ای برای بهبود وضعیت ازدواج و فرزندآوری تدارک دیده شود، این تصمیم‌سازی باید مبتنی بر گزاره‌های علمی و تحقیقات میدانی دقیق باشد. اظهاراتی از این دست که دختران ایرانی بالای 30سال برای ازدواج می‌توانند به مردان سایر کشورهای همسایه فکر کنند جز اینکه شخصیت جوانان ایرانی را خدشه‌دار، افکار عمومی را مشوش و غرور ایرانیان را جریحه‌دار سازد، هیچ فایده دیگری نخواهد داشت.