علاقه امام خمینی به فقیهی که برخی او را کافر می‌دانستند!
بنیانگذار انقلاب اسلامی عرفان را از منظر فقیهی پی می‌گرفت که برخی او را کافر می‌دانستند!
از تفاوت‌های شاخص امام خمینی (ره) با فقیهان دیگر علاقه به محی‌الدین ابن‌عربی بود. چندان که عرفان را از منظر او پی می‌گرفت. این در حالی است که ابن عربی از نظر شماری از فقها به کفر هم متهم شده بود.
به گزارش عصرایران، سید جلال‌الدین آشتیانی در انتهای مقدمه خود بر کتاب «مصباح‌الهدایه» می‌نویسد: «نکتۀ مهم در آثار عرفانی امام این است که بیش از همه به بزرگانی چون ابن‌عربی و ملاصدرا و دیگران که از نظر اهل ظاهر کافر محسوب می‌شدند و کسی جرأت ذکر نام آنها را نداشت عقاید و اندیشه های آنان را پذیرفته بود و نقل می کرد.»
آیت الله صابری همدانی نیز می‌گوید: «ایشان در تدریس از دو شخصیت بسیار تعریف می‌کرد. یکی مرحوم شاه‌آبادی بود که تعبیر "شیخناالاستاد" را درباره او به کار می‌بردند و دیگری محی‌الدین ابن‌عربی که کلمۀ "امام‌العارفین" یا کلمه دیگری را برای او می‌آوردند و همین باعث شد از ذهنیت اولیه دست بکشیم و به این عارف، حُسنِ‌ظنّ داشته باشیم.»
برخی البته می‌گویند این مربوط به سال‌های جوانی امام است. اما جالب است بدانیم در واپسین ماه‌های زندگی و در پیام مشهور به میخاییل گورباچف آخرین رهبر اتحاد شوروی نیز از محی‌الدین ابن‌عربی یاد می‌کند.
برای این که بدانید نگاه ابن‌عربی چقدر با دیگران متفاوت بوده کافی است اشاره شود که از فقیهان زمان خود می‌پرسید اگر «خداوند رحمت بی‌منتهاست» پس غضب و خشم در او جایی ندارد. مثل اقیانوسی که اگر همۀ آن آب باشد دیگر خشکی‌یی در آن متصور نیست و ترساندن‌های آنان را به چالش می‌کشید.
دیدگاه تان را بنویسید