رعایت ادب در یک گفت‌وگو باید حداقل دارایی یک مسئول باشد

زهرا نژادبهرام در یادداشتی با عنوان «ادب حداقل دارایی یک سیاستمدار است» برای روزنامه اعتماد نوشت: در بررسی ریشه‌های انقلاب، متوجه می‌شویم که جامعه ایرانی از منظر اقتصادی، اجتماعی، امنیتی و... وضعیت چندان متفاوتی با شرایط امروز نداشت و آنچه باعث شد مردم ایران گفتمان تازه‌ای را در ایام انقلاب دنبال کنند، بحث اخلاق و فرهنگ بود. به خصوص با توجه به سابقه فرهنگی و تمدنی ایرانیان و اهمیت موضوع ادب و اخلاق چه در جامعه و چه در خانواده‌ها، ایرانیان نوع دیگری از ساختار حکمرانی را می‌خواستند که منطبق با مطالبات و فرهنگ آنها باشد. ایرانی جماعت معروف است به ادبیات فاخر، تعارف و کلام زیبا . شخصیت‌های بزرگی هم در عرصه سیاست و هم در عرصه ادبیات و فرهنگ حضور داشته‌اند. چهره‌هایی چون فردوسی، سعدی، عطار، مولانا، خیام و... سرنوشت ایرانیان را با کلام زیبا و هماهنگ توام ساختند و ایرانی را در جهان با ادب و ادبیات همراه کردند. در فرهنگ دینی هم توصیه‌های فراوانی به اخلاق و ادب شده است.پیام اصلی پیامبر اسلام، مکارم اخلاق بوده است. ایشان زیربنای بعثت خود را اخلاق و ادب عنوان می‌کنند.

با این پیشینه طبیعی است که سیاستمداران هم به عنوان نماد جامعه ایرانی مسوولیت‌های سنگین‌تری دارند تا پیام فرهنگی جامعه ایرانی را به جهان پیرامونی منتقل کنند. رعایت ادب در یک گفت‌وگو و مصاحبه حداقل دارایی است که یک مسوول باید از آن بهره‌مند باشد. استفاده از عبارات سخیف و مبتذل از سوی مدیری در سطوح بالایی نظام، قابل قبول نیست و ارتباطی با فرهنگ متعالی ایرانیان ندارد. هر مدیری که در این مسیر حرکت نکند، نقص‌های جدی فردی و گروهی دارد و نهادهای نظارتی می‌بایست ورود کرده و با یک چنین رفتارهایی تذکار دهند. مدیری که نمی‌تواند با لحن مودبانه با مردم و رسانه‌ها سخن بگوید، فاقد ویژگی‌های لازم برای به دست گرفتن سکان مدیریت است.

به نظر می‌رسد، جریانی در کشور وجود دارد که از این طریق تلاش می‌کند قدرت‌نمایی کند. در حالی که این موضوع نشان‌دهنده ضعف افراد است. وقتی مدیری نتواند از عبارات درست استفاده کند و رقبا و منتقدان خود را با عناوین سخیف و مبتذل یاد می‌کند، از حداقل‌ها برای مدیریت برخوردار نیست. جالب اینجاست بسیاری از این مدیران بر اساس اعلام نهادهای نظارتی از صلاحیت لازم برای به دست‌گیری پست مدیریت کلان برخوردار نیستند، اما بر اساس برخی روابط و ویژگی‌ها هنوز در سمت‌های سطح بالا حضور دارند. برخی عرصه سیاست را با عرصه خیابان و دعواهای خیابانی اشتباه گرفته‌اند.