حضور سرزده مخبر در پمپ بنزین‌ها و شنیدن مشکلات مردم، اقدامی مسئولانه بود

الیاس حضرتی در یادداشتی با عنوان «اقدام مسوولانه معاون اول» در روزنامه اعتماد نوشت: روزنامه اعتماد به‌رغم رویکرد تخصصی که در نقد برخی سیاست‌ها و تصمیمات اجرایی و مدیریتی دارد، برخی عزل و نصب‌های دولت را نقد کرده و همواره خواستار استفاده از رویکردهای تخصصی و شایسته‌سالاری می‌شود، اما هر جا که نشانه‌ای از رفتارهای معقول، رویکردهای درست و الگوهای مناسب ببیند به تقویت آنها اقدام کرده و از افراد و جریانات مسبب آنها قدردانی می‌کند. یکی از این نوع رفتارهای ارزشمند، رویکردی است که معاون اول رییس‌جمهوری در ایجاد مناسبات ارتباطی نزدیک و چهره به چهره با اقشار مختلف و کسب و کارهای گوناگون و طیف‌های متفاوت به کار گرفته است.

روز پنجشنبه تصاویری از تلویزیون پخش شد که بازتاب‌های مثبت فراوانی در افکار عمومی پیدا کرد و به نظرم لازم است درباره آن صحبت کرد و بانیان آن را ارج نهاد. محمد مخبر، معاون اول رییس‌جمهور به صورت سرزده و بدون اینکه از قبل اطلاع داده باشد از جایگاه‌های عرضه سوخت تهران و شرکت پخش فرآورده‌های نفتی بازدید کرد. مخبر پس از انتشار اخبار و تصاویر شلوغی جایگاه‌های سوخت و پمپ‌بنزین‌ها، بین صفوف جایگاه‌های سوخت حاضر شد و با راننده‌ها و مردم عادی صحبت کرد، درددل‌های‌شان را شنید و نهایتا با ماموران، متولیان و مدیران جایگاه‌های سوخت هم صحبت کرد. اقدامی که به نوبه خود، باعث آرامش افکار عمومی و پایین آمدن التهاب ایجاد شده طی روزهای اخیر شد.

اساسا یکی از مهم‌ترین آرزوهای مردم ایران و مبارزان انقلابی، بهره‌مندی از دولتمردان و مسوولانی بود که بتوانند به صورت عادی و معمولی میان مردم بروند، با اقشار مختلف سخن بگویند و با حوصله و صبر حرف‌های مردم را گوش بدهند. البته نه فقط شنوای صحبت‌ها و درددل‌های مردم باشند، بلکه به سرعت با استفاده از اختیارات و ظرفیت‌هایی که قانون در اختیار‌شان قرار داده، مطالبات بحق را پاسخ داده و مشکلات و نارسایی‌ها را حل کنند. نمونه بارز این نوع ارتباطات در رفتار و منش مردمی شهید رجایی در سال‌های ابتدایی انقلاب قابل مشاهده است. زمانی که شهید رجایی در شمایل رییس‌جمهور کشور در میان مردم و اقشار مختلف از جمله روستاییان حاضر می‌شد و به راحتی با آنها ارتباط برقرار می‌کرد.

خاطرم هست یک عکس تاریخی و فراموش نشدنی از دیدار شهید رجایی و یک پیرمرد روستایی منتشر شده بود که در آن، فرد روستایی شانه شهید رجایی را گرفته و خطاب به رییس‌جمهور وقت ایران می‌گفت: «آقای رجایی، من هم مانند شما مقلد امام(ره) هستم.» در واقع در این تصویر جاودانه به دلیل رفتار درست یک مقام مسوول در عالی‌ترین سطح و یک شهروند روستایی، نقطه مشترکی میان خود و یک دولتمرد پیدا کرده و بر آن پافشاری می‌کرد. این روند اما طی سال‌های بعد ادامه‌دار نبود؛ هرچه از سال‌های ابتدایی انقلاب فاصله گرفتیم، متاسفانه دولتمردان ایرانی به جای زبان و گویش مردمی، بیشتر زبان کارشناسی و روشنفکری را برگزیدند؛ حتی در دوره‌هایی شاهد آن بودیم که جز صحبت و اقناع و استدلال در جلسات روشنفکری و دانشگاهی، دولتمردان قادر به صحبت کردن و ایجاد ارتباط مناسب با مردم عادی، اعم از کارگران، بازنشستگان، کشاورزان و... نبودند. این موضوع آرام آرام به یک نقطه ضعف جدی در مناسبات ارتباطی مسوولان جمهوری اسلامی با مردمی بدل شد که با حضور و مشارکت خود خیمه‌های انقلاب را برپا کرده بودند.

این مشکل و نارسایی، امروز هم وجود دارد و جز برخی موارد استثنایی، اغلب مسوولان و متولیان کشور قادر به ایجاد ارتباطات نزدیک و چهره به چهره با مردم نیستند. محمد مخبر در این میان، یکی از معدود افرادی است که از این ویژگی مهم برخوردار است. او به راحتی می‌تواند در صحنه‌های مختلف از جمله بازارها، کارگاه‌ها، کارخانه‌ها، جایگاه‌های سوخت، فروشگاه‌های عرضه اقلام اساسی و... حاضر شده، با اقشار مختلف صحبت کرده و شنوای خواسته‌ها و مطالبات مردم باشد. لازم است از این روحیه مثبت، نقطه قوت و ویژگی درست معاون اول رییس‌جمهوری قدردانی کرد و آن را ستود. البته یک فرد به تنهایی قادر به حل تمامی مشکلات نخواهد بود و نیاز است سایر مقامات دولتی هم از این رفتار درست تبعیت کرده و آن را نهادینه سازند.

هنر محمد مخبر و رییس‌جمهوری باید این باشد که مجموعه دولت، هم از توانایی حل مسائل کلان کشور و هم از روحیات مردمی برخوردار شوند. البته جا داشت چنین رفتار و ارتباطی توسط وزیر نفت برنامه‌ریزی و ساماندهی می‌شد. جواد اوجی باید در جایگاه‌های عرضه سوخت حاضر می‌شد و با راننده‌ها و اقشاری که به دلیل نااطمینانی، نبود اعتماد و گسترده شدن شایعه گرانی و کمبود بنزین نگران، مضطرب و ملتهب شده‌ بودند، صحبت می‌کرد. سایر وزرا هم باید این مناسبات ارتباطی را در سطوح و بخش‌های مختلف برنامه‌ریزی کرده و حلقه اعتماد نزدیکی میان دولت و مردم شکل بدهند. این‌گونه است که مردم نظام را از خود دانسته و با مشارکت بالای خود کشور را از بزنگاه‌های سخت عبور می‌دهند.