اظهارنظرهای «کیلویی» باعث می‌شود جامعه‌ حساس شود؛ آن‌هم جامعه ای که می‌داند عمده مشکلات کشور ناشی از عملکرد ضعیف مسئولان است

اخیرا یک فعال سیاسی گفته است که «با شرایط فعلی و میزان درآمد و... باید وضعیت زندگی خودمان را به کشور‌هایی مانند هند و بنگلادش و پاکستان مقایسه کنیم. اگر از کالای ایرانی حمایت کردیم و ساعات کار و تلاشمان را افزایش دادیم آن وقت باید سطح زندگی خودمان را با ژاپن و آلمان مقایسه کنیم... برخی ایران را با آلمان مقایسه می‌کنند و این در حالیست که مردم آلمان بسیار بیشتر از ایرانیان کار و تلاش می‌کنند». حالا پرسش آن است که این سخنان چه قدر دقیق است و مقصر وضعیت کنونی رفاه معیشت مردم‌اند یا مسئولان؟

جواد آرین‌منش، تحلیلگر مسائل سیاسی، درباره این موضوع گفت: «انتظار می‌رود افراد مطرح سیاسی سخنان خود را مبتنی بر آموزه‌های علمی و دقیق مطرح کنند و از طرح موضوعاتی که شاید به نوعی قابل اثبات دقیق هم نباشد پرهیز کنند. اگر بگوییم فرضا مردم ایران تنبل هستند، باید بدانیم مسئولان هم از بین همین مردم انتخاب می‌شوند و البته نمایندگان مجلس که عصاره ملت‌اند هم از بین همین مردم به مجلس می‌روند.

به گزارش نامه نیوز بخش هایی از گفت  گوی آرین منش را در ادامه می خوانید:

 

• سخن علمی و دقیق این است که تعریف تنبلی چیست و اساسا به چه کسی تنبل می‌گوییم و به چه کسی زرنگ می‌گوییم و شاخصمان برای تعیین این موضوع چیست؟ وقتی می‌گوییم تنبلی، کم‌تحرکی است یا عدم مشارکت مردم در اقتصاد؟ یا ساعتی که کار می‌کنند، نسبت به دیگر مردمان کشورهای دیگر کم است؟
• هر کدام از اینها تعریفی از تنبلی است که به طور کلی نمی‌توان بیان کرد. اگر منظور ساعت کار مردم باشد و بگوییم مردم ما کم‌کار هستند، بعضی بررسی‌ها -البته نه‌چندان علمی- در دنیا صورت گرفته است که میزان کار مردم دنیا در هفته، ماه و سال را مشخص می‌کند.
• اگر این شاخص‌ها ملاک باشد، گفته می‌شود مردم هنگ‌کنگ بیشترین ساعت کار در سال را دارند که بیش از دو هزار ساعت است و در هفته حدود 50ساعت در هفته کار می‌کنند و تعطیلی آنها در سال 17روز است. در عوض گفته می‌شود مردم پاریس میزان کارشان حدود 1604ساعت در سال و 25ساعت در هفته است و خب معلوم است که نسبت به مردم هنگ‌کنگ هزار ساعت کمتر کار می‌کنند.
• اگر شاخص این است مردم ایران از متوسط کار دنیا بیشتر کار می‌کنند زیرا در هفته حدود 40سال کار می‌کنند و اگر با این شاخص بررسی شویم در رتبه سی‌ونهم قرار می‌گیریم؛ اگرچه تعطیلات ما در سال نسبتا زیاد است.
• اظهارنظرهای بدون استناد و کیلویی باعث می‌شود جامعه‌ حساس شود؛ جامعه‌ای که با هزاران مسئله مواجه‌ است و می‌داند که عمده مشکلات کشور مانند بیکاری، فقر و گرانی ناشی از عملکرد ضعیف مسئولان است.
• در چنین شرایطی باید از اظهارنظرهای نسنجیده پرهیز شود. باید بررسی کرد که مسئولان در سال‌های گذشته چه‌قدر زمینه برای اشتغال فراهم کرده‌اند و برای مثال نظام آموزش‌وپروش ما چه تلاشی برای ترویج فرهنگ کار و تلاش در میان جوانان، دانش‌آموزان و نوجوانان کرده است؟ و سیاستمداران ما چه سهمی در بی‌کاری جوانان دارند؟ همه این مسائل باید به صورت ریشه‌ای بررسی شود و بعد مثلا مردم متهم‌ شوند به کم‌کاری.
• علت اینگونه اظهارنظرها نوعی فرافکنی است. مطرح‌کنندگان چنین سخنانی می‌خواهند بار مسئولیت را از دوش حکمران‌ها بردارند و بر دوش مردم بیندازند؛ به بیان دیگر آنها مردم را مقصر جلوه می‌دهند تا بار مسئولیت مسئولان کم شود. واقعیت این است که عملکرد مسئولان باعث به وجودآمدن وضعیت اقتصادی امروز است. عملکرد مسئولان باعث شده است که امروز شاهد بیکاری مفرط باشیم.
• این اظهارنظرها از همان جنس سخنانی مانند مملکت مال حزب‌اللهی‌هاست یا منتقدان وضع موجود جمع‌ کنند بروند آنجا که رفاه و آسایش است. انگار بعضی بدشان نمی‌آید که از آب گلالود ماهی بگیرند و مسائلی را مطرح کنند تا با طرح موضوعات جانبی ذهن مردم را از مشکلات اصلی دور کنند. آنها می‌خواهند با این کار فشار را از مسئولان بردارند و مسئولان هم گویا بدشان نمی‌آید این موضوعات جانبی جای موضوعات اصلی را بگیرد.