اصولگرای اصیل یعنی رفتار و منش مرحوم عسگراولادی و ناطق‌نوری؛ نه اینها که دنبال خالص‌سازی‌اند!

«این؛ اصولگرایی نیست !» عنوان یادداشت روزنامه اعتماد به قلم روح‌الله جمعه‌ای است که در آن آمده: انقلاب اسلامی ایران در عین وحدت در راهبرد قائل به تکثر در نظرات و دیدگاه‌ها بود و در عرصه سیاسی نیز از همان ابتدا شاهد حضور قوی و پرتلاش دو جریان انقلابی برای ایجاد ساختار حکمرانی در کشور بودیم. دو جریانی که از ابتدا با عناوین چپ و راست یا روحانیون و روحانیت نام گرفته و امروزه عمدتا با عنوان اصلاح‌طلب و اصولگرا شناخته می‌شوند در سه دهه ابتدایی انقلاب موفق به نهادسازی جمهوری اسلامی در تمام ارکان شدند.

از ابتدای دهه هفتاد رقابت میان دو جریان شکلی عیان‌تر و کمی حادتر به خود گرفت که اوج این رقابت‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1376 با پیروزی غافلگیرکننده اما قاطع جریان اصلاح‌طلب بود که این پیروزی 8 سال با حاکمیت مطلق در دوره ششم مجلس شورای اسلامی تکمیل و ادامه یافت. بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبر انقلاب بارها بر وجود سلایق و دیدگاه‌های مختلف سیاسی در کشور به ویژه رسمیت دادن به فعالیت دو جریان مذکور تاکید داشته‌اند و تردیدی نیست ضامن بقا و استحکام نظام مردمسالاری دینی حضور همه دیدگاه‌ها و نظرات و رسمیت و اعتنابخشی به تمامی برنامه‌های حکمرانی مردمسالارانه  است.

اما به واقع آنچه این روزها از اصولگرایی نام برده می‌شود و عملکرد جریانی تمامیت‌خواه با عنوان جریان خالص‌ساز که راهبرد مردمسالاری دینی و جمهوری اسلامی را به حاکمیت یکدست و مطلقه جریانی و باندی تقلیل داده و تحریف کرده‌اند را به جریان اصولگرا ربط داده و این جریان را میراث‌دار اصولگرایی می‌دانند به نظر اشتباهی فاحش است که می‌تواند در تحلیل‌های سیاسی و تاریخی منجر به بروز انحراف  در  واقعیات شود.

جریان اصیل اصولگرایی قائل به حفظ ارزش‌های اولیه انقلاب اسلامی اعم از استقلال، آزادی، نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی است و به هیچ عنوان سنخیتی با اقتدارگرایی جریانی و تمامیت‌خواهی باندی ندارد. جریان اصولگرا در عین رقابت سالم با جریان اصلاح‌طلب، حذف یک جریان با اصالت انقلابی و تاریخی را برنمی‌تابد و اساسا آن را منطبق بر اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی نمی‌داند. مصادیق بارز و عینی این جریان را می‌توان مشی و عملکرد مرحوم عسگراولادی دانست که تا آخرین لحظات عمر خود بارها و بارها با شخصیت‌های بارز جریان اصلاح‌طلب به ویژه مهندس بهزاد نبوی نشست و مذاکرات در راستای تعاملات بین جریانی داشته‌اند یا منش و رفتار آقای ناطق نوری که نه تنها در سوم خرداد 1376 نامه تبریک به رقیب خود نوشت بلکه تا الان نیز تعاملات دوستانه و مناسب با آقای سیدمحمد خاتمی را حفظ کرده است.

جریان اصولگرا با آنچه امروز جریان انقلابی یا سوپرانقلابی و... خوانده می‌شود سنخیت ماهیتی و ذاتی ندارد و براساس آموزه‌های انقلابی خود معتقد است هر آنچه به ارکان اساسی و بنیادین انقلاب اسلامی از جمله مشارکت گسترده مردم در تعیین سرنوشت‌شان، آزادی‌های اجتماعی در چارچوب هنجارهای اجتماعی، تعاملات سازنده بین‌المللی با حفظ قاعده نفی سبیل شرق و غرب، تلاش برای توسعه متوازن، همه‌جانبه، عدم تبعیض، برقراری عدالت و... آسیب بزند نه تنها اصولگرایی نیست بلکه مصداق بارز نفوذ و اقدامات ضدانقلابی است.

جریان اصولگرای اصیل و انقلابی واقعی معتقد است همان‌گونه که تندروی و افراط‌گرایی در جریان اصلاح‌طلب منجر به براندازی می‌شود، هرگونه تمامیت‌خواهی و خالص‌سازی در جریان اصولگرایی هم از دیگر شقوق براندازی هویتی انقلاب اسلامی است و هیچ کدام از موارد فوق در مدار بازیگری دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا  جایی  ندارند